وهرگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی میلباری - عبد الحميد حيدر و كنهی محمد
48
:
42
فَاِنْ اَعْرَضُوْا فَمَاۤ اَرْسَلْنٰكَ عَلَیْهِمْ حَفِیْظًا ؕ— اِنْ عَلَیْكَ اِلَّا الْبَلٰغُ ؕ— وَاِنَّاۤ اِذَاۤ اَذَقْنَا الْاِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا ۚ— وَاِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ اَیْدِیْهِمْ فَاِنَّ الْاِنْسَانَ كَفُوْرٌ ۟
ഇനി അവര് തിരിഞ്ഞുകളയുകയാണെങ്കില് (നബിയേ,) നിന്നെ നാം അവരുടെ മേല് കാവല്ക്കാരനായി അയച്ചിട്ടില്ല. നിന്റെ മേല് പ്രബോധന ബാധ്യത മാത്രമേയുള്ളു. തീര്ച്ചയായും നാം മനുഷ്യന് നമ്മുടെ പക്കല് നിന്നുള്ള ഒരു അനുഗ്രഹം ആസ്വദിപ്പിച്ചാല് അതിന്റെ പേരില് അവന് ആഹ്ളാദം കൊള്ളുന്നു. അവരുടെ കൈകള് മുമ്പ് ചെയ്തു വെച്ചതിന്റെ ഫലമായി അവര്ക്ക് വല്ല തിന്മയും ബാധിക്കുന്നുവെങ്കിലോ അപ്പോഴതാ മനുഷ്യന് നന്ദികെട്ടവന് തന്നെയാകുന്നു.
التفاسير:
