ಪವಿತ್ರ ಕುರ್ಆನ್ ಅರ್ಥಾನುವಾದ - ಜಾರ್ಜಿಯನ್ ಅನುವಾದ - ಕೆಲಸ ಪ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿದೆ
ಪುಟ ಸಂಖ್ಯೆ:
138
:
7
وَجَٰوَزۡنَا بِبَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ ٱلۡبَحۡرَ فَأَتَوۡاْ عَلَىٰ قَوۡمٖ يَعۡكُفُونَ عَلَىٰٓ أَصۡنَامٖ لَّهُمۡۚ قَالُواْ يَٰمُوسَى ٱجۡعَل لَّنَآ إِلَٰهٗا كَمَا لَهُمۡ ءَالِهَةٞۚ قَالَ إِنَّكُمۡ قَوۡمٞ تَجۡهَلُونَ
და ისრაელის მოდგმა ზღვაზე გადავიყვანეთ. მალევე გადაეყარნენ ხალხს, რომლებიც თავიანთ კერპებს ეთაყვანებოდნენ.[1] მათ თქვეს: ეი მუსა! ჩვენთვისაც დაადგინე ღვთაებები, როგორი ღვთაებებიც მათ ჰყავთ. (მუსამ) უთხრა: უეჭველად, თქვენ ხართ ხალხი, უმეცრად იქცევით.
التفاسير:
139
:
7
إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ مُتَبَّرٞ مَّا هُمۡ فِيهِ وَبَٰطِلٞ مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
უეჭველად, დამღუპველია იგი, რაშიც ეგენი იმყოფებიან და ფუჭია ისიც, რასაც აკეთებენ.[1]
التفاسير:
140
:
7
قَالَ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ أَبۡغِيكُمۡ إِلَٰهٗا وَهُوَ فَضَّلَكُمۡ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ
(მუსამ) უთხრა: განა ალლაჰის გარდა სხვა ღვთაება უნდა ვეძიო თქვენთვის, როდესაც მან გამოგარჩიათ სამყაროთა წინაშე?!
التفاسير:
141
:
7
وَإِذۡ أَنجَيۡنَٰكُم مِّنۡ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ يَسُومُونَكُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبۡنَآءَكُمۡ وَيَسۡتَحۡيُونَ نِسَآءَكُمۡۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَآءٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَظِيمٞ
აკი გიხსენით ფარაონის სახლეულისგან, რომლებიც სასტიკ ტანჯვას გაწევინებდნენ, ხოცავდენ თქვენს ვაჟიშვილებს და ზოგავდნენ თქვენს ქალიშვილებს, და ამ ყველაფერში იყო დიდი განსაცდელი თქვენთვის.
التفاسير:
142
:
7
۞ وَوَٰعَدۡنَا مُوسَىٰ ثَلَٰثِينَ لَيۡلَةٗ وَأَتۡمَمۡنَٰهَا بِعَشۡرٖ فَتَمَّ مِيقَٰتُ رَبِّهِۦٓ أَرۡبَعِينَ لَيۡلَةٗۚ وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِيهِ هَٰرُونَ ٱخۡلُفۡنِي فِي قَوۡمِي وَأَصۡلِحۡ وَلَا تَتَّبِعۡ سَبِيلَ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
და აღვუთქვით მუსას ოცდაათი ღამე, შემდეგ სრულვქმენით იგი ათით;[1] ბოლოს აღსრულდა თავისი ღმერთის მიერ დადგენილი ვადა ორმოცი ღამე. მუსამ თავის ძმას, ჰარუნს უთხრა:[2] იყავი ჩემი ნაცვალი ჩემს ხალხში, ასევე იყავი მოკეთე და არ გაჰყვე უკეთურების მთესველთა გზას.
التفاسير:
143
:
7
وَلَمَّا جَآءَ مُوسَىٰ لِمِيقَٰتِنَا وَكَلَّمَهُۥ رَبُّهُۥ قَالَ رَبِّ أَرِنِيٓ أَنظُرۡ إِلَيۡكَۚ قَالَ لَن تَرَىٰنِي وَلَٰكِنِ ٱنظُرۡ إِلَى ٱلۡجَبَلِ فَإِنِ ٱسۡتَقَرَّ مَكَانَهُۥ فَسَوۡفَ تَرَىٰنِيۚ فَلَمَّا تَجَلَّىٰ رَبُّهُۥ لِلۡجَبَلِ جَعَلَهُۥ دَكّٗا وَخَرَّ مُوسَىٰ صَعِقٗاۚ فَلَمَّآ أَفَاقَ قَالَ سُبۡحَٰنَكَ تُبۡتُ إِلَيۡكَ وَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
ხოლო როდესაც მოვიდა მუსა, ჩვენს მიერ დათქმული ვადის აღსასრულებლად და მას დაელაპარაკა მისი ღმერთი, მან თქვა: ღმერთო დამენახე, რომ შემოგხედო შენ! მან უთხრა: (ამქვეყნად) ვერასოდეს დამინახავ მე, მაგრამ შეხედე მთას, თუკი ის უძრავად დარჩება თავის ადგილზე, მაშინ შენც დამინახავ! ხოლო როგორც კი მისი ღმერთი მთას გამოეცხადა, მაშინვე მტვრად აქცია იგი და მუსაც უგონოდ დაეცა. როდესაც გონს მოეგო, თქვა: შენ ყოვლად უნაკლო ხარ, ვინანიებ შენს წინაშე და მე ვარ პირველი მორწმუნეთაგანი.
التفاسير:
