ಪವಿತ್ರ ಕುರ್ಆನ್ ಅರ್ಥಾನುವಾದ - ಜಾರ್ಜಿಯನ್ ಅನುವಾದ - ಕೆಲಸ ಪ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿದೆ
ಪುಟ ಸಂಖ್ಯೆ:
88
:
7
۞ قَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ لَنُخۡرِجَنَّكَ يَٰشُعَيۡبُ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَكَ مِن قَرۡيَتِنَآ أَوۡ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَاۚ قَالَ أَوَلَوۡ كُنَّا كَٰرِهِينَ
თავისი ხალხიდან დიდებულებმა, რომლებიც მედიდურობდნენ, უთხრეს: ეი, შუ’აიბ! აუცილებლად გაგაძევებთ ჩვენი ქალაქიდქან შენ და მათ, ვინც ირწმუნეს შენთან ერთად ან უთუოდ დაგაბრუნებთ ჩვენს რჯულზე! მან თქვა: თუნდაც რომ არ გვინდოდეს?
التفاسير:
89
:
7
قَدِ ٱفۡتَرَيۡنَا عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا إِنۡ عُدۡنَا فِي مِلَّتِكُم بَعۡدَ إِذۡ نَجَّىٰنَا ٱللَّهُ مِنۡهَاۚ وَمَا يَكُونُ لَنَآ أَن نَّعُودَ فِيهَآ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّنَاۚ وَسِعَ رَبُّنَا كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمًاۚ عَلَى ٱللَّهِ تَوَكَّلۡنَاۚ رَبَّنَا ٱفۡتَحۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَ قَوۡمِنَا بِٱلۡحَقِّ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡفَٰتِحِينَ
უთუოდ ალლაჰის მიმართ ცილის მწამებელნი ვიქნებით, თუკი დავუბრუნდეთ თქვენს რჯულს, მას შემდეგ რაც ალლაჰმა გვიხსნა მისგან. შეუძლებელია ჩვენ მას დავუბრუნდეთ, გარდა იმისა თუკი ინება ალლაჰმა, ჩვენმა ღმერთმა.[1] ჩვენი ღმერთი ყველაფერს გარემოიცავს ცოდნით.[2] ჩვენ ალლაჰს მივენდეთ. ღმერთო ჩვენო! ჩვენსა და ჩვენს ხალხს შორის ჭეშმარიტებით განსაჯე და შენ ხარ მსაჯულთა საუკეთესო!
التفاسير:
90
:
7
وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ لَئِنِ ٱتَّبَعۡتُمۡ شُعَيۡبًا إِنَّكُمۡ إِذٗا لَّخَٰسِرُونَ
ხოლო თავისი ხალხიდან დიდებულებმა, რომლებმაც არ ირწმუნეს, თქვეს: ვფიცავთ, თუკი შუ’აიბს გაჰყვებით, მაშინ თქვენ აუცილებლად იქნებით წაგებულნი.
التفاسير:
91
:
7
فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دَارِهِمۡ جَٰثِمِينَ
ამ დროს (ხმაურიანმა) მიწისძვრამ შეიპყრო ისინი და თავიანთ სახლებში პირქვე დამხობილნი დაიხოცნენ.
التفاسير:
92
:
7
ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيۡبٗا كَأَن لَّمۡ يَغۡنَوۡاْ فِيهَاۚ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيۡبٗا كَانُواْ هُمُ ٱلۡخَٰسِرِينَ
რომელთაც ცრუდ შერაცხეს შუ’აიბი, მათ თითქოს იქ არასოდეს უცხოვრიათ.[1] რომელთაც შუ’აიბი ცრუდ შერაცხეს თვითონ აღმოჩდნენ წაგებულნი.
التفاسير:
93
:
7
فَتَوَلَّىٰ عَنۡهُمۡ وَقَالَ يَٰقَوۡمِ لَقَدۡ أَبۡلَغۡتُكُمۡ رِسَٰلَٰتِ رَبِّي وَنَصَحۡتُ لَكُمۡۖ فَكَيۡفَ ءَاسَىٰ عَلَىٰ قَوۡمٖ كَٰفِرِينَ
შემდეგ (შუ’აიბი) განერიდა მათ[1] და თქვა: ეი, ჩემო ხალხო! ვფიცავ, მე თქვენ გაუწყეთ ჩემი ღმერთის გზავნილები და დაგარიგეთ თქვენდა სასარგებლოდ, მაშ როგორღა უნდა ვწუხდე ურწმუნო ხალხზე?!
التفاسير:
94
:
7
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا فِي قَرۡيَةٖ مِّن نَّبِيٍّ إِلَّآ أَخَذۡنَآ أَهۡلَهَا بِٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمۡ يَضَّرَّعُونَ
და რომელიმე ქალაქში ისე არ წარგვიგზავნია მაცნე, რომ მისი ხალხი სირთულითა და ზიანით არ შეგვეპყრო,[1] რათა იქნებ სიამაყე დაეთმოთ.
التفاسير:
95
:
7
ثُمَّ بَدَّلۡنَا مَكَانَ ٱلسَّيِّئَةِ ٱلۡحَسَنَةَ حَتَّىٰ عَفَواْ وَّقَالُواْ قَدۡ مَسَّ ءَابَآءَنَا ٱلضَّرَّآءُ وَٱلسَّرَّآءُ فَأَخَذۡنَٰهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
შემდეგ უკეთურების ადგილას სიკეთე ჩავუნაცვლეთ,[1] ისე რომ იმატეს[2] და ბოლოს თქვეს: ჩვენს წინაპრებსაც შეეხოთ ჭირი და ლხინი.[3] მერე უეცრად (სასჯელით) შევიპყარით ისინი და თვითონ აზრზეც არ იყვნენ
التفاسير:
