ಪವಿತ್ರ ಕುರ್ಆನ್ ಅರ್ಥಾನುವಾದ - ಜಾರ್ಜಿಯನ್ ಅನುವಾದ - ಕೆಲಸ ಪ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿದೆ
159
:
4
وَإِن مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ إِلَّا لَيُؤۡمِنَنَّ بِهِۦ قَبۡلَ مَوۡتِهِۦۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يَكُونُ عَلَيۡهِمۡ شَهِيدٗا
ეი, თქვენ, რომელთაც ირწმუნეთ! არ მოკლათ ნადირი[1] მაშინ, როცა იჰრამით ხართ შემოსილნი. და ვინც მოკლავს გააზრებულად, მისი სასჯელი: ქააბაში შესაწირად გაგზავნაა შინაური ცხოველისა, მის მიერ მოკლულის მსგავსის, რასაც თქვენ შორის ორი სამართლიანი კაცი განსაზღვრავს; ან გამოსასყიდად ღარიბების დაპურება; ან სანაცვლოდ მარხვაა, რათა პასუხისმგებლობა იგრძნოს თავისი საქციელის. ალლაჰმა შეუნდო, რაც უკვე მოხდა, ხოლო თუ კვლავ დაუბრუნდება, ალლაჰი შურს იძიებს მასზე. ალლაჰი უძლეველია, შურისმგებია.
[1] აიშა გადმოგვცემს, რომ ალლაჰის შუამავალმა ﷺ თქვა: „ხუთი სახის მავნე სულიერი არსებობს, რომელთა მოკვლა იჰრამით შემოსილ მდგომარეობაშიც კი შეიძლება. ესენია: ყვავი, ძერა, მორიელი, თაგვი და ცოფიანი ძაღლი.“ (ბუხარი, ჯეზაუ’ლ-საიდ, 7/1829.)
التفاسير:
