ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការបកប្រែជាភាសាពែរ្ស - តាហ្វសៀរ អាស-សាក់ទី
លេខទំព័រ:
56
:
27
فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهٖۤ اِلَّاۤ اَنْ قَالُوْۤا اَخْرِجُوْۤا اٰلَ لُوْطٍ مِّنْ قَرْیَتِكُمْ ۚ— اِنَّهُمْ اُنَاسٌ یَّتَطَهَّرُوْنَ ۟
﴿فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦ﴾ قومش سخنان او را نپذیرفتند و باز نیامدند و پند نپذیرفتند، بلکه مخالفت نمودند و پیامبرِ دلسوز و اندرزگو و امانتدارشان را تهدید کردند که او را از وطنش بیرون خواهند راند و از شهرش آواره خواهند کرد. پس جوابشان جز این نبود که گفتند: ﴿أَخۡرِجُوٓاْ ءَالَ لُوطٖ مِّن قَرۡيَتِكُمۡ﴾ خانوادۀ لوط را، از شهر و سرزمین خود بیرون کنید. گویا گفته شد: گناه آنها چیست که باعث شده آنها را بیرون کنید؟! گفتند: ﴿إِنَّهُمۡ أُنَاسٞ يَتَطَهَّرُونَ﴾ آنان مردمانی هستند که از لواط و هم جنس بازی، خود را دور و پاک میدارند. خداوند آن قوم را زشت بگرداند! بهترین خوبیها را، به منزلۀ بدترین بدیها قرار داده بودند. آنها به نافرمانی پیامبرشان اکتفا نکردند و به جایی رسیدند که او را بیرون کنند. و بلا، در گروِ نحوۀ سخن گفتن است. پس آنها گفتند: ﴿أَخۡرِجُوهُم مِّن قَرۡيَتِكُمۡۖ إِنَّهُمۡ أُنَاسٞ يَتَطَهَّرُونَ﴾ آنان را بیرون کنید، چرا که مردمانی پاکدامن و دور از ناپاکیها هستند. مفهوم این سخن چنین است: و شما مردمانی آلوده هستید و کار زشتتان اقتضا میکند که عذابِ خدا، بر آبادی و شهرتان نازل شود؛ و هر کس از آن بیرون رود، نجات مییابد.
التفاسير:
57
:
27
فَاَنْجَیْنٰهُ وَاَهْلَهٗۤ اِلَّا امْرَاَتَهٗ ؗ— قَدَّرْنٰهَا مِنَ الْغٰبِرِیْنَ ۟
بنابراین خداوند متعال فرمود: ﴿فَأَنجَيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ قَدَّرۡنَٰهَا مِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ﴾ او و خانوادهاش را نجات دادیم، مگر زنش را که خواستیم جزو باقیماندگان باشد. ماجرا به این صورت بود که وقتی فرشتگان، به صورت مهمان، نزد لوط آمدند و قومش از آمدن آنها با خبر شدند، به سوی آنها آمدند و خواستند که با آنان کار زشت انجام دهند. لوط در را به روی آنها بست و بسیار بر او دشوار آمد، سپس ملائکه، او را از اهمیت وضعیت خبر داده و گفتند: ما آمدهایم تا تو را از میان آنان نجات دهیم. و گفتند: ما میخواهیم این قوم را هلاک کنیم و زمان نابودیشان، صبح است. فرشتگان به لوط فرمان دادند تا به همراه خانوادهاش شبانه حرکت کند، به جز زنش که عذابِ قومش، او را نیز فرا خواهد گرفت. پس لوط همراه با خانوادهاش، شبانه از شهر بیرون رفت، و آنان نجات پیدا کردند. و صبح هنگام، عذابِ خدا، قومش را فرا گرفت؛ و خداوند، خانههایشان را زیر و رو کرد و آنان را سنگباران نمود؛ سنگهایی که نزدِ خداوند نشانهگذاری شده بودند.
التفاسير:
58
:
27
وَاَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ مَّطَرًا ۚ— فَسَآءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِیْنَ ۟۠
بنابراین در اینجا گفت: ﴿وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ﴾ و برآنان بارانِ سنگ باراندیم؛ و بارانِ بیم داده شدگان چه بد بارانی است؛ و عذابشان، چه بد عذابی است! و چون آنها بیم داده شدند، اما باز نیامدند، پس خداوند، عذابِ سخت خود را بر آنان فرود آورد.
التفاسير:
59
:
27
قُلِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ وَسَلٰمٌ عَلٰی عِبَادِهِ الَّذِیْنَ اصْطَفٰی ؕ— ءٰٓاللّٰهُ خَیْرٌ اَمَّا یُشْرِكُوْنَ ۟
﴿قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ وَسَلَٰمٌ عَلَىٰ عِبَادِهِ ٱلَّذِينَ ٱصۡطَفَىٰٓ﴾ بگو: ستایش، خداوندی را سزاست که سزاوارِ کمال ستایش و مدح و تعریف است، زیرا صفتهای او کامل است؛ و خوبیها و بخشودگیها و عدالت و حکمتِ او، در مجازات تکذیب کنندگان و شکنجه و عذاب ستمگران، زیبا و بجاست. همچنین بر آن دسته از بندگانِ خدا سلام و درود بفرست که خداوند آنان را درمیان جهانیان برگزیده است؛ و آنها پیامبران و فرستادگان خدا هستند که خداوند آنان را از میان مردمان انتخاب کرده است. بر آنها سلام بگو تا یادشان گرامی داشته و جایگاه و ارزش آنها خاطر نشان شود؛ چون آنان، از هر شر و آلودگی سالم بوده؛ و پروردگارشان را از هر نقص و عیبی بهدور دانستهاند.
﴿ءَآللَّهُ خَيۡرٌ أَمَّا يُشۡرِكُونَ﴾ این استفهامی است که جوابش معلوم است؛ یعنی آیا خداوندِ بزرگ که صفتهایش کامل و الطافش بیکران میباشد، بهتر است، یا بتهایی که به همراه خدا پرستش میکنید؟! حال آنکه این بتها از هر جهت ناقصاند و فایده و زیانی به کسی نمیرسانند؛ و نمی-توانند به اندازۀ ذرهای به خودشان و به عبادتکنندگانِ خود سود و زیان برسانند. پس خدا بهتر است از چیزهایی که شریک وی میسازند. سپس چیزهایی را که بهوسیلۀ آنها میتوان دریافت که خداوند معبود بحق است و پرستشِ او حق و پرستشِ غیر او باطل است، به تفصیل بیان کرد و فرمود:
التفاسير:
60
:
27
اَمَّنْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ وَاَنْزَلَ لَكُمْ مِّنَ السَّمَآءِ مَآءً ۚ— فَاَنْۢبَتْنَا بِهٖ حَدَآىِٕقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ ۚ— مَا كَانَ لَكُمْ اَنْ تُنْۢبِتُوْا شَجَرَهَا ؕ— ءَاِلٰهٌ مَّعَ اللّٰهِ ؕ— بَلْ هُمْ قَوْمٌ یَّعْدِلُوْنَ ۟ؕ
﴿أَمَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ﴾ آیا خداوندی که آسمانها و ماه و خورشید و ستارگانی که در آن هستند، و فرشتگان و زمین و کوهها و دریاها و رودها و درختانی که در زمین هستند و دیگر چیزها را آفریده است، ﴿وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَنۢبَتۡنَا بِهِۦ حَدَآئِقَ ذَاتَ بَهۡجَةٖ﴾ و به خاطر شما، از آسمان، بارانی فرو فرستاده است که با آن، باغهای زیبا و میوههای لذیذ و متنوع رویاندهایم، آیا چنین خداوندی بهتر است، یا آنچه که شریکش میسازند؟!
﴿مَّا كَانَ لَكُمۡ أَن تُنۢبِتُواْ شَجَرَهَآ﴾ و اگر منت خدا بر شما نبود و باران را بر شما نازل نمیکرد، نمیتوانستید درختان آن را برویانید. ﴿أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِ﴾ آیا خدایی به همراهِ خداوند وجود دارد که این کارها را انجام دهد تا سزاوارِ آن باشد به همراهِ خداوند، عبادت و پرستش شود؟!
﴿بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ يَعۡدِلُونَ﴾ نه! بلکه آنها قومی هستند که چیزهای دیگر را با خدا برابر قرار میدهند، با اینکه میدانند او یکتا و یگانه است، و جهانِ بالا و پایین را آفریده است و اوست که روزی را فرو میفرستد.
التفاسير:
61
:
27
اَمَّنْ جَعَلَ الْاَرْضَ قَرَارًا وَّجَعَلَ خِلٰلَهَاۤ اَنْهٰرًا وَّجَعَلَ لَهَا رَوَاسِیَ وَجَعَلَ بَیْنَ الْبَحْرَیْنِ حَاجِزًا ؕ— ءَاِلٰهٌ مَّعَ اللّٰهِ ؕ— بَلْ اَكْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟ؕ
آیا بتها بهترند که از هر جهت ناقصاند و کاری نمیتوانند انجام دهند و روزی و فایدهای نمیتوانند برسانند؛ یا خداوند که ﴿جَعَلَ ٱلۡأَرۡضَ قَرَارٗا﴾ زمین را قرارگاهی گردانده تا بندگان بر آن مستقر شوند و در آن سکنی گزینند، کشاورزی کنند، خانه بسازند و رفت و آمد نمایند؟!
﴿وَجَعَلَ خِلَٰلَهَآ أَنۡهَٰرٗا﴾ و در سطح زمین، رودخانههایی پدید آورده است که بندگان در آبیاری کشتزارها و درختانِ خود، از آن استفاده میکنند.
﴿وَجَعَلَ لَهَا رَوَٰسِيَ﴾ و کوههایی برای زمین آفریده است که آن را محکم و پا برجا دارند؛ و این کوهها، میخهایی برای زمین هستند و آن را از تکان خوردن باز میدارند.
﴿وَجَعَلَ بَيۡنَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ حَاجِزًا﴾ و میان دو دریای شیرین و شور، مانعی قرار داده است که نمیگذارد با هم مخلوط شوند؛ چون اگر آبِ شور و شیرین مخلوط گردند، منفعتی که از هر یک از این آبها مورد نظر است، از دست میرود، بلکه خداوند، مانعی را میان آن دو قرار داده است. و محل جاری شدنِ رودخانهها در زمین را، دور از دریاها قرار داده است، بنابراین مقاصد و منافعی که مورد نظر است، به دست میآید.
﴿أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّه﴾ آیا معبودی با خداوند هست که این کارها را انجام دهد تا با خدا برابر قرار داده شده؛ و شریک خدا قرار داده شود؟!
﴿بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ﴾ نه! چنین نیست، بلکه بیشتر آنان نمیدانند. بنابراین به تقلید از سرانِ خود، چیزهایی را شریک خداوند میسازند و چنانچه درک و شعوری داشتند، چیزی را شریکِ خدا نمیساختند.
التفاسير:
62
:
27
اَمَّنْ یُّجِیْبُ الْمُضْطَرَّ اِذَا دَعَاهُ وَیَكْشِفُ السُّوْٓءَ وَیَجْعَلُكُمْ خُلَفَآءَ الْاَرْضِ ؕ— ءَاِلٰهٌ مَّعَ اللّٰهِ ؕ— قَلِیْلًا مَّا تَذَكَّرُوْنَ ۟ؕ
چه کسی جز خداوند یگانه، به فریاد درماندهای میرسد که رنجها و سختیها او را پریشان کرده و دستیابی به خواستههایش برای او مشکل است و چارهای برای رهایی از آنچه به آن گرفتار شده است، ندارد؟! و چه کسی جز خداوند یگانه، بلا و شر و مشکل را دور میسازد؟ و چه کسی شما را جانشینان در زمین قرار میدهد و به شما قدرت و ثروت میبخشد و روزی به شما ارزانی میدارد و نعمتهایش را به شما میرساند؟! و بدانید که جانشین کسانی میشوید که پیش از شما بودهاند. و به زودی شما را از جهان خواهد برد و قومی دیگر را بعد از شما میآورد. آیا همراه با خداوند که این کارها را میکند، معبودی هست؟!
خیر، هیچ کس نیست که در انجامِ این کارها، همراه خدا باشد؛ حتی شما مشرکان، اعتراف میکنید که این کارها را فقط خداوند انجام میدهد. بنابراین هرگاه زیانی به آنها میرسید، خالصانه خدا را به فریاد میخواندند؛ چون میدانستند که تنها او میتواند این زیان و مشکل را دور نماید.
﴿قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ﴾ اما بسیار کم اندرز میگیرید، و کم در امور میاندیشید، اموری که اگر آنها را به یاد آورید، متذکر شده و هدایت میشوید. اما غفلت و رویگردانی، شما را فرا گرفته است. بنابراین پشیمان نمیشوید، توبه نمیکنید و هدایت نمییابید.
التفاسير:
63
:
27
اَمَّنْ یَّهْدِیْكُمْ فِیْ ظُلُمٰتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَنْ یُّرْسِلُ الرِّیٰحَ بُشْرًاۢ بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهٖ ؕ— ءَاِلٰهٌ مَّعَ اللّٰهِ ؕ— تَعٰلَی اللّٰهُ عَمَّا یُشْرِكُوْنَ ۟ؕ
چه کسی شما را هدایت میکند آنگاه که در میان تاریکیهای خشکی و دریا قرار میگیرید، آنجا که راهنما و نشانهای وجود ندارد و جز هدایت و راهنمایی خداوند، وسیلهای برای نجات شما نیست؛ و فقط او راه را برایتان هموار و آسان مینماید؟ خداوندی که اسباب و وسایلی را برایتان فراهم آورده است که به وسیلۀ آن راهیاب میشوید.
﴿وَمَن يُرۡسِلُ ٱلرِّيَٰحَ بُشۡرَۢا بَيۡنَ يَدَيۡ رَحۡمَتِهِۦٓ﴾ خداوندی که پیش از باران، بادهایی را به عنوان مژده رسان میفرستد. بادها را میفرستد تا ابرها را پراکنده نمایند، سپس ابرها را به هم پیوند داده و جمع میکنند، سپس باران را از خلال آن فرو میفرستد؛ و بندگان، قبل از آمدن باران، به وسیلۀ این بادها شادمان میشوند.
﴿أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِ﴾ آیا معبودی با خداوند هست که این کارها را بکند؟ یا اینکه او، تنها و یگانه این کارها را انجام میدهد؟! پس وقتی که او به تنهایی این کارها را انجام میدهد، چرا چیزهایی دیگر را شریک او میسازید و غیر او را پرستش میکنید؟!
﴿تَعَٰلَى ٱللَّهُ عَمَّا يُشۡرِكُونَ﴾ پاک و برتر است خداوند از شرکِ آنها و از اینکه غیر از او را با وی برابر قرار دهند.
التفاسير:
