ការបកប្រែអត្ថន័យ ជំពូក​ អាល់ហ្ពាក៏រ៉ោះ - ការបកប្រែជាភាសា Pashto - សារិហ្វរ៉ាស - លេខ​ទំព័រ 20 - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

127 : 2

وَاِذْ یَرْفَعُ اِبْرٰهٖمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَاِسْمٰعِیْلُ ؕ— رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ؕ— اِنَّكَ اَنْتَ السَّمِیْعُ الْعَلِیْمُ ۟

او هغه وخت هم را یاد کړه چې ابراهیم او اسماعیل د خونې بنسټونه کیښوول او په دعاء کې یې ویل چې: اې زمونږ ربه! زمونږ هلې ځلې ومنه ته ښه اوریدونکی او ښه پوه یې.

128 : 2

رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِنَاۤ اُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ ۪— وَاَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَیْنَا ۚ— اِنَّكَ اَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیْمُ ۟

ای زمونږ ربه! مونږ دواړه ستا حکم منونکي وګرځوه، او زمونږ په اولادې کې هم یوه حکم منونکې ډله راپورته کړه، د حج احکام، او د عبادت لیارې لیکې راوښایه، توبه مو ومنه، بې شکه چې ته ښه توبه منونکی ډیر مهربان یې.

129 : 2

رَبَّنَا وَابْعَثْ فِیْهِمْ رَسُوْلًا مِّنْهُمْ یَتْلُوْا عَلَیْهِمْ اٰیٰتِكَ وَیُعَلِّمُهُمُ الْكِتٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَیُزَكِّیْهِمْ ؕ— اِنَّكَ اَنْتَ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟۠

ای زمونږ ربه! په دوی کې یو داسې استازی راپاڅوه چې ستا ایتونه ورته ولولي کتاب او حکمت ور وښايې او پاک یې کړي، بې شکه چې ته د لوي توان او حکمت څښتن یې.

130 : 2

وَمَنْ یَّرْغَبُ عَنْ مِّلَّةِ اِبْرٰهٖمَ اِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهٗ ؕ— وَلَقَدِ اصْطَفَیْنٰهُ فِی الدُّنْیَا ۚ— وَاِنَّهٗ فِی الْاٰخِرَةِ لَمِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

او څوک دی چې د ابراهیم له دین او لیارې څخه کرکه وکړي؟ پرته له هغه چې: خپل ځان یې پخپله په ناپوهۍ کې اچولی وي، مونږ ابراهیم په دنیا کې د خپل رسالت لپاره غوره کړی ؤ او په اخرت کې به هم د نیکانو په ډله کې وي.

131 : 2

اِذْ قَالَ لَهٗ رَبُّهٗۤ اَسْلِمْ ۙ— قَالَ اَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

ځکه چې کله ورته خپل رب وویل: غاړه کیږده! ځواب یې ورکړ : ما د ګرد عالم پالونکي ته پوره غاړه ایښې ده.

132 : 2

وَوَصّٰی بِهَاۤ اِبْرٰهٖمُ بَنِیْهِ وَیَعْقُوْبُ ؕ— یٰبَنِیَّ اِنَّ اللّٰهَ اصْطَفٰی لَكُمُ الدِّیْنَ فَلَا تَمُوْتُنَّ اِلَّا وَاَنْتُمْ مُّسْلِمُوْنَ ۟ؕ

په همدې لیارې د تللو غوښتنه ابراهیم او یعقوب له خپلې اولادې څخه کړې وه او ورته يې ویلې وو چې :اې زامنو! الله پاک تاسې ته همدا دین غوره کړی دی نو باید هومره کلکې منګولې پرې ولګوئ چې : مرګ درته راځي نو باید تاسې مسلمان واست.

133 : 2

اَمْ كُنْتُمْ شُهَدَآءَ اِذْ حَضَرَ یَعْقُوْبَ الْمَوْتُ ۙ— اِذْ قَالَ لِبَنِیْهِ مَا تَعْبُدُوْنَ مِنْ بَعْدِیْ ؕ— قَالُوْا نَعْبُدُ اِلٰهَكَ وَاِلٰهَ اٰبَآىِٕكَ اِبْرٰهٖمَ وَاِسْمٰعِیْلَ وَاِسْحٰقَ اِلٰهًا وَّاحِدًا ۖۚ— وَّنَحْنُ لَهٗ مُسْلِمُوْنَ ۟

ایا تاسې حاضر واست چې کله د یعقوب اخرنۍ سلګۍ شوې نو له خپلو بچیانو څخه یې پوښتنه وکړه، له ما وروسته به د څه عبادت کوئ؟ هغوی ځواب ورکړ چې مونږ به د هغه یو الله عبادت کوو چې ستا رب دی، ستا د پلرونو هر یو ابراهیم، اسماعیل، او اسحاق رب هم دی، او مونږ هم پوره غاړه ورته ایښې ده.

134 : 2

تِلْكَ اُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۚ— لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَّا كَسَبْتُمْ ۚ— وَلَا تُسْـَٔلُوْنَ عَمَّا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

دا یو ټولی ؤ چې تیر شوی دی څه یې چې کړي، ګټه او تاوان یې د هغوی دی او تاسې به د خپلو کړو ښه او بد وینۍ او د هغوی د کړنو په هکله نه پوښتل کیږۍ.