クルアーンの対訳 - クルアーン簡潔注釈（ペルシア語対訳）
ページ番号:
87
:
9
رَضُوْا بِاَنْ یَّكُوْنُوْا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلٰی قُلُوْبِهِمْ فَهُمْ لَا یَفْقَهُوْنَ ۟
وقتی این منافقان راضی شدند همراه معذورها تخلف کنند، (در واقع) به ذلت و خواری خویش راضی شدند و بهسبب کفر و نفاقشان الله بر دلهایشان مُهر زد، پس آنها نمیدانند که مصلحتشان در چه چیزی است.
التفاسير:
88
:
9
لٰكِنِ الرَّسُوْلُ وَالَّذِیْنَ اٰمَنُوْا مَعَهٗ جٰهَدُوْا بِاَمْوَالِهِمْ وَاَنْفُسِهِمْ ؕ— وَاُولٰٓىِٕكَ لَهُمُ الْخَیْرٰتُ ؗ— وَاُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْمُفْلِحُوْنَ ۟
اما رسول صلی الله علیه وسلم و مؤمنان همراهش مانند اینها از جهاد در راه الله تخلف نورزیدند، بلکه با اموال و جانهایشان در راه الله جهاد کردند، و جزایشان نزد الله کسب منافع دنیوی برایشان مانند پیروزی و غنیمتها، و کسب منافع اخروی از جمله ورود به بهشت، و دستیابی به مطلوب و نجات از ترس و هلاکت است.
التفاسير:
89
:
9
اَعَدَّ اللّٰهُ لَهُمْ جَنّٰتٍ تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ خٰلِدِیْنَ فِیْهَا ؕ— ذٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِیْمُ ۟۠
الله برای آنها بهشتهایی را آماده ساخته است که از زیر کاخهایش نهرها جاری است و همیشه در آن میمانند، و مرگ به آنها نمیرسد، این پاداش، بزرگترین رستگاری است که هیچ رستگاریای با آن برابری نمیکند.
التفاسير:
90
:
9
وَجَآءَ الْمُعَذِّرُوْنَ مِنَ الْاَعْرَابِ لِیُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ الَّذِیْنَ كَذَبُوا اللّٰهَ وَرَسُوْلَهٗ ؕ— سَیُصِیْبُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا مِنْهُمْ عَذَابٌ اَلِیْمٌ ۟
و گروهی از بادیهنشینان مدینه و پیرامون آن برای عذرخواهی نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمدند؛ تا به آنها اجازۀ ترک خروج و جهاد در راه الله دهد، و گروهی دیگر که بهسبب عدم تصدیق پیامبر صلی الله علیه وسلم و عدم ایمان به وعدههای الله، هرگز برای تخلف از خروج عذرخواهی ننمودند؛ بهزودی به اینها بهسبب این کفرشان عذابی رنجآور و دردآور خواهد رسید.
التفاسير:
91
:
9
لَیْسَ عَلَی الضُّعَفَآءِ وَلَا عَلَی الْمَرْضٰی وَلَا عَلَی الَّذِیْنَ لَا یَجِدُوْنَ مَا یُنْفِقُوْنَ حَرَجٌ اِذَا نَصَحُوْا لِلّٰهِ وَرَسُوْلِهٖ ؕ— مَا عَلَی الْمُحْسِنِیْنَ مِنْ سَبِیْلٍ ؕ— وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ رَّحِیْمٌ ۟ۙ
زنان و کودکان و بیماران و ناتوانان و کوران و فقیرانی که مالی برای هزینه کردن نمییابند که با آن خودشان را تجهیز کنند، بر تمامی این گروهها گناهی در تخلف از خروج نیست؛ زیرا عذرهایشان مُوَجَّه است، اگر برای الله و رسولش اخلاص ورزند، و به شریعت او تعالی عمل کنند، راهی برای مجازاتِ نیکوکارانِ این معذورین نیست، و الله گناهان نیکوکاران را میآمرزد، و نسبت به آنها مهربان است.
التفاسير:
92
:
9
وَّلَا عَلَی الَّذِیْنَ اِذَا مَاۤ اَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَاۤ اَجِدُ مَاۤ اَحْمِلُكُمْ عَلَیْهِ ۪— تَوَلَّوْا وَّاَعْیُنُهُمْ تَفِیْضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا اَلَّا یَجِدُوْا مَا یُنْفِقُوْنَ ۟ؕ
و - ای رسول- نیز گناهی نیست بر آن بازماندگانی که وقتی برای طلب سواریها نزد تو آمدند که آنها را بر آن سوار کنی، به آنها گفتی: سواریای نمییابم که شما را بر آن سوار کنم؛ به تو پشت کردند درحالیکه از افسوس بر اینکه نزد خودشان یا نزد تو چیزی برای هزینه نیافتهاند از چشمانشان سیل اشک روان بود.
التفاسير:
93
:
9
اِنَّمَا السَّبِیْلُ عَلَی الَّذِیْنَ یَسْتَاْذِنُوْنَكَ وَهُمْ اَغْنِیَآءُ ۚ— رَضُوْا بِاَنْ یَّكُوْنُوْا مَعَ الْخَوَالِفِ ۙ— وَطَبَعَ اللّٰهُ عَلٰی قُلُوْبِهِمْ فَهُمْ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟
پس از معافیّت معذوران، کسانی را که سزاوار مجازات و مؤاخذه هستند بیان نمود و فرمود: - ای رسول- همانا راه کیفر و مؤاخذه بر کسانی باز است که از تو در حالی برای ترک جهاد اجازه میخواهند که به علت دارابودن آنچه با آن تجهیز شوند قادر به جهادکردن هستند، و خواری و ذلت را برای خودشان راضی شدند به این ترتیب که همراه بازماندگان در خانهها بمانند، و الله بر دلهایشان مُهر زد. پس هیچ اندرزی بر دلهایشان اثر نمیگذارد، و آنها بهسبب این مُهر، نمیدانند که مصلحتشان در چه چیزی است تا آن را انتخاب کنند، و تباهیشان در چه چیزی است تا از آن بپرهیزند.
التفاسير:
本諸節の功徳:
• المجاهدون سيحصِّلون الخيرات في الدنيا، وإن فاتهم هذا فلهم الفوز بالجنة والنجاة من العذاب في الآخرة.
مجاهدان در دنیا خیرها را کسب خواهند کرد، و اگر این امر را به دست نیاورند با بهشت و نجات از عذاب در آخرت رستگار میشوند.
• الأصل أن المحسن إلى الناس تكرمًا منه لا يؤاخَذ إن وقع منه تقصير.
اساساً اگر کسی از روی لطف به مردم نیکی کند در صورتیکه کوتاهی از جانب او سر بزند مؤاخذه نمیشود.
• أن من نوى الخير، واقترن بنيته الجازمة سَعْيٌ فيما يقدر عليه، ثم لم يقدر- فإنه يُنَزَّل مَنْزِلة الفاعل له.
هرکس خیر را نیت کند، و تلاشی را که در توان دارد با نیت جازم خویش همراه گرداند، سپس قادر (به انجام آن) نگردد، در جایگاه انجامدهندۀ آن کاری که قصد کرده، قرار میگیرد.
• الإسلام دين عدل ومنطق؛ لذلك أوجب العقوبة والمأثم على المنافقين المستأذنين وهم أغنياء ذوو قدرة على الجهاد بالمال والنفس.
اسلام، دین عدالت و منطق است؛ از این رو مجازات و گناه را بر منافقانِ اجازهگیرنده که ثروتمند بودند و توان جهاد با مال و جان را داشتند واجب گرداند.
