クルアーンの対訳 - ペルシア語対訳 - ルゥワード翻訳事業センター
انفطار
1
:
82
اِذَا السَّمَآءُ انْفَطَرَتْ ۟ۙ
آنگاه که آسمان شکافته شود،
التفاسير:
2
:
82
وَاِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ ۟ۙ
آنگاه که ستارگان پراکنده شوند [و فرو ریزند]،
التفاسير:
3
:
82
وَاِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ۟ۙ
و آنگاه که دریا‌ها [به هم آمیزند و لبریز و] روان گردند،
التفاسير:
4
:
82
وَاِذَا الْقُبُوْرُ بُعْثِرَتْ ۟ۙ
و آنگاه که قبرها [برای براگیختن مردگان] زیر و رو شود،
التفاسير:
5
:
82
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَاَخَّرَتْ ۟ؕ
[در آن هنگام،] هر کس می‌داند چه چیزهایی را پیشاپیش فرستاده و چه چیزهایی را واپس نهاده [و بر جای گذاشته است].
التفاسير:
6
:
82
یٰۤاَیُّهَا الْاِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِیْمِ ۟ۙ
ای انسان، چه چیزی تو را [نسبت] به پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته است؟
التفاسير:
7
:
82
الَّذِیْ خَلَقَكَ فَسَوّٰىكَ فَعَدَلَكَ ۟ۙ
آن [پروردگاری] که تو را آفرید، سپس به تو سر و سامان داد و آنگاه تو را متعادل و متناسب کرد.
التفاسير:
8
:
82
فِیْۤ اَیِّ صُوْرَةٍ مَّا شَآءَ رَكَّبَكَ ۟ؕ
و به هر شکلی [و صورتی] که خواست، تو را ترکیب نمود.
التفاسير:
9
:
82
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُوْنَ بِالدِّیْنِ ۟ۙ
هرگز چنین نیست [که شما گمان می‌کنید]؛ بلکه شما [روز] جزا را تکذیب می‌کنید.
التفاسير:
10
:
82
وَاِنَّ عَلَیْكُمْ لَحٰفِظِیْنَ ۟ۙ
و بی‌گمان، نگهبانانی [از فرشتگان] بر شما گمارده شده‌اند.
التفاسير:
11
:
82
كِرَامًا كٰتِبِیْنَ ۟ۙ
که نویسندگانی بزرگوارند؛
التفاسير:
12
:
82
یَعْلَمُوْنَ مَا تَفْعَلُوْنَ ۟
آنچه را انجام می‌دهید، می‌دانند [و اعمال نیک و بد شما را ثبت می‌کنند].
التفاسير:
13
:
82
اِنَّ الْاَبْرَارَ لَفِیْ نَعِیْمٍ ۟ۙ
مسلماً نیکوکاران در نعمت[های بهشت] هستند.
التفاسير:
14
:
82
وَاِنَّ الْفُجَّارَ لَفِیْ جَحِیْمٍ ۟ۙ
و یقیناً بدکاران در [آتش] جهنمند.
التفاسير:
15
:
82
یَّصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّیْنِ ۟
روز جزا به آن درمی‌آیند [و می‌سوزند]
التفاسير:
16
:
82
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَآىِٕبِیْنَ ۟ؕ
و هرگز آنان از آنجا به دور و [در امان] نباشند.
التفاسير:
17
:
82
وَمَاۤ اَدْرٰىكَ مَا یَوْمُ الدِّیْنِ ۟ۙ
و تو چه دانی که روز جزا چیست؟
التفاسير:
18
:
82
ثُمَّ مَاۤ اَدْرٰىكَ مَا یَوْمُ الدِّیْنِ ۟ؕ
باز تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟
التفاسير:
19
:
82
یَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْـًٔا ؕ— وَالْاَمْرُ یَوْمَىِٕذٍ لِّلّٰهِ ۟۠
روزی‌که هیچ کس قادر به انجام کاری برای دیگری نیست؛ و در آن روز، حکم [و فرمان،] از آنِ الله است.
التفاسير:
