Traduzione dei significati Sura Al-Baqarah - Traduzione uzbeka dell'Abbreviata Esegesi del Nobile Corano - Numero di pagina 6 - L'Enciclopedia del Nobile Corano

30 : 2

وَإِذۡ قَالَ رَبُّكَ لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٞ فِي ٱلۡأَرۡضِ خَلِيفَةٗۖ قَالُوٓاْ أَتَجۡعَلُ فِيهَا مَن يُفۡسِدُ فِيهَا وَيَسۡفِكُ ٱلدِّمَآءَ وَنَحۡنُ نُسَبِّحُ بِحَمۡدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَۖ قَالَ إِنِّيٓ أَعۡلَمُ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

Аллоҳ таоло фаришталарга, ер юзида ўзидан кўпаядиган, насл қолдирадиган ва Аллоҳга итоат қилиш орқали заминни ободонлаштирадиган инсониятни яратишини айтди. Фаришталар эса бу ишнинг остидаги маънони, ҳикматни тушуна олмаганларидан аниқлаштириб олиш учун, ахир улар ер юзида бузғунчилик қиладилар-ку, ноҳақ қонлар тўкадилар-ку, Сенга ҳар қанча итоат қилиш, ҳамд айтиш, тасбеҳ айтиш ва Сени ҳар қанча улуғлаш бўлса, мана, биз турибмиз-ку, дейишди. Шунда Аллоҳ уларга жавобан, бу ишнинг остидаги мен билган олий ҳикматларни ва буюк ғояларни сизлар билмайсизлар, деди.

31 : 2

وَعَلَّمَ ءَادَمَ ٱلۡأَسۡمَآءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمۡ عَلَى ٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ فَقَالَ أَنۢبِـُٔونِي بِأَسۡمَآءِ هَٰٓؤُلَآءِ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

Одам алайҳиссаломнинг мартабасини билдириб қўйиш учун Аллоҳ таоло у кишига жонли, жонсиз нарсаларнинг номларини ва бу номлар қандай маъно англатишини ўргатиб, ортидан фаришталарга: "Ўзларингизни мана бу махлуқдан мукаррам ва афзал билаётган бўлсангизлар, мана бу нарсаларнинг номларини айтиб беринглар-чи?", деди.

32 : 2

قَالُواْ سُبۡحَٰنَكَ لَا عِلۡمَ لَنَآ إِلَّا مَا عَلَّمۡتَنَآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ

Фаришталар ўз нуқсонларини тан олиб, ҳамма фазл Аллоҳники эканини эътироф этиб, Пок Парвардигоро, Сенинг ҳукминг ва шариатингга эътироз билдиришга ҳаддимиз сиғмайди, чунки Улуғсан ва ҳар қандай нуқсондан поксан, бизга Ўзинг ўргатганингдан бошқа нарсани билмаймиз, ҳамма-ҳамма нарсани биладиган, ҳамма ишни ҳикмат билан жой-жойига қўйиб қиладиган зот Ўзингсан, дейишди.

33 : 2

قَالَ يَٰٓـَٔادَمُ أَنۢبِئۡهُم بِأَسۡمَآئِهِمۡۖ فَلَمَّآ أَنۢبَأَهُم بِأَسۡمَآئِهِمۡ قَالَ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ إِنِّيٓ أَعۡلَمُ غَيۡبَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَأَعۡلَمُ مَا تُبۡدُونَ وَمَا كُنتُمۡ تَكۡتُمُونَ

Шунда Аллоҳ таоло Одам алайҳиссаломга қараб: "Эй Одам, уларга бу нарсаларнинг номларини айтиб бер", деди. Одам уларнинг номларини айтиб бергач, (Аллоҳ фаришталарга): "Сизларга еру осмонларнинг сирларини ва сизлар ошкор қилган нарсаларни ҳам, яширган ишларни ҳам биламан, демаганмидим", деди.

34 : 2

وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰ وَٱسۡتَكۡبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

Бу ердаги сажда қадрлаш ва эҳтиром маъносида. Аллоҳ фаришталарга шундай сажда қилишни буюргани заҳоти уни бажардилар. Асли жиндан бўлган Иблисгина бу ишдан бош тортди. Аллоҳнинг буйруғига қарши чиқди, Одамга сажда қилишдан ўзини катта олиб, кибр қилди ва шу билан кофирлар сафига қўшилди.

35 : 2

وَقُلۡنَا يَٰٓـَٔادَمُ ٱسۡكُنۡ أَنتَ وَزَوۡجُكَ ٱلۡجَنَّةَ وَكُلَا مِنۡهَا رَغَدًا حَيۡثُ شِئۡتُمَا وَلَا تَقۡرَبَا هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ

"Эй Одам, жуфтинг Ҳаво билан жаннатда тураверинглар, ундан истаганингларча бемалол тановул қилаверинглар, ош бўлсин, фақат мана бу дарахтдан тановул қилиш ман қилинган, унга яқинлашманглар, яқинлашсангизлар, буйруққа бўйсунмаганингиз туфайли золимлар сафига ўтиб қоласизлар", дедик.

36 : 2

فَأَزَلَّهُمَا ٱلشَّيۡطَٰنُ عَنۡهَا فَأَخۡرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِۖ وَقُلۡنَا ٱهۡبِطُواْ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّٞۖ وَلَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُسۡتَقَرّٞ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ

Шайтон уларни тинимсиз васваса қилаверди. Охири улар йўлдан озиб, Аллоҳ ман қилган дарахтдан тановул қилдилар. Бунинг жазоси ўлароқ, ўзлари яшаётган жойларидан - жаннатдан қувилдилар. Аллоҳ уларга ва шайтонга: "Ерга тушинглар, энди сизлар бир-бирингизга душмансиз ва то ажалингиз етиб, қиёмат қоим бўлгунига қадар уни маскан тутиб яшайсиз, ундаги неъматлардан баҳраманд бўласиз", деди.

37 : 2

فَتَلَقَّىٰٓ ءَادَمُ مِن رَّبِّهِۦ كَلِمَٰتٖ فَتَابَ عَلَيۡهِۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

Одам алайҳиссалом Аллоҳ таоло юборган сўзларни қабул қилди. Яъни, Аллоҳ унинг қалбига қандай дуо қилиши илҳомини солди. Бу маъно Аллоҳнинг тубандаги оятида ҳам зикр қилинган: "Улар (Одам ва Ҳаво), Парвардигоро, биз ўзимизга зулм қилдик. Агар Сен бизни кечирмасанг ва бизга раҳм қилмасанг, зиён кўргувчилардан бўлиб қолишимиз муқаррар". (Аъроф сураси, 23-оят) Кейин Аллоҳ унинг тавбасини қабул қилди ва уни кечирди. Зеро, ҳар қандай нуқсондан пок Аллоҳ бандаларининг тавбаларини қабул қиладиган, уларга Меҳрибон Зотдир.

Alcuni insegnamenti da trarre da questi versi sono:

• الواجب على المؤمن إذا خفيت عليه حكمة الله في بعض خلقه وأَمْرِهِ أن يسلِّم لله في خلقه وأَمْرِهِ.

Банда Аллоҳнинг бирон яратиши ва фармонидаги ҳикматни билолмай қолса, ҳаммасини Аллоҳнинг Ўзига топшириб, батамом таслим бўлиши вожибдир.

• رَفَعَ القرآن الكريم منزلة العلم، وجعله سببًا للتفضيل بين الخلق.

Қуръони карим илм мақомини юксалтирди ва махлуқотлар ўртасидаги афзалликни унга боғлиқ қилиб қўйди.

• الكِبْرُ هو رأس المعاصي، وأساس كل بلاء ينزل بالخلق، وهو أول معصية عُصِيَ الله بها.

Гуноҳлар боши ва махлуқотларга ёғиладиган ҳамма балолар асоси кибрдир. Зеро, у Аллоҳга қилингин энг аввалги осийликдир .