Traduction des sens du Noble Coran - La traduction en persan - Centre de traduction Rawwâd.
واقعه
1
:
56
اِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ۟ۙ
هنگامی که واقعۀ [قیامت] رخ دهد،
التفاسير:
2
:
56
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ۟ۘ
[خواهید دید كه] در وقوع آن دروغى نیست؛
التفاسير:
3
:
56
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ۟ۙ
[گروهى را] خوار مىكند [و گروهى را] رفعتِ مقام مىبخشد.
التفاسير:
4
:
56
اِذَا رُجَّتِ الْاَرْضُ رَجًّا ۟ۙ
آنگاه كه زمین به سختى لرزانده شود
التفاسير:
5
:
56
وَّبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ۟ۙ
و کوهها به شدت متلاشى شوند
التفاسير:
6
:
56
فَكَانَتْ هَبَآءً مُّنْۢبَثًّا ۟ۙ
و [به صورت] غبارى پراكنده درآیند
التفاسير:
7
:
56
وَّكُنْتُمْ اَزْوَاجًا ثَلٰثَةً ۟ؕ
و شما به سه گروه تقسیم شوید:
التفاسير:
8
:
56
فَاَصْحٰبُ الْمَیْمَنَةِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْمَیْمَنَةِ ۟ؕ
[گروه نخست:] سعادتمندان [هستند]؛ چه سعادتمندانی [و چه نیکو جایگاهی]!
التفاسير:
9
:
56
وَاَصْحٰبُ الْمَشْـَٔمَةِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْمَشْـَٔمَةِ ۟ؕ
و [گروه دیگر:] تیرهبختان [هستند]؛ چه تیرهبختانی [و چه بد جایگاهی]!
التفاسير:
10
:
56
وَالسّٰبِقُوْنَ السّٰبِقُوْنَ ۟ۙ
و [سومین گروه:] پیشگامان که [در نیکیها] سبقت گرفتند.
التفاسير:
11
:
56
اُولٰٓىِٕكَ الْمُقَرَّبُوْنَ ۟ۚ
آنان مقرّبان [درگاه الهی] هستند.
التفاسير:
12
:
56
فِیْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟
در باغهای پرنعمت [بهشت جای دارند].
التفاسير:
13
:
56
ثُلَّةٌ مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ
گروه بسیاری از آنان، از پیشینیان هستند [خواه از امت اسلام یا از امتهای گذشته]؛
التفاسير:
14
:
56
وَقَلِیْلٌ مِّنَ الْاٰخِرِیْنَ ۟ؕ
و اندکی از آیندگان [و متأخران] هستند.
التفاسير:
15
:
56
عَلٰی سُرُرٍ مَّوْضُوْنَةٍ ۟ۙ
كه بر تختهای گوهرنشان،
التفاسير:
16
:
56
مُّتَّكِـِٕیْنَ عَلَیْهَا مُتَقٰبِلِیْنَ ۟
روبروى هم تكیه زدهاند.
التفاسير:
17
:
56
یَطُوْفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُوْنَ ۟ۙ
نوجوانانى جاودان [با طراوت،] همواره گردِ آنان [به خدمت] مىگردند.
التفاسير:
18
:
56
بِاَكْوَابٍ وَّاَبَارِیْقَ ۙ۬— وَكَاْسٍ مِّنْ مَّعِیْنٍ ۟ۙ
با جامها و کوزهها و پیالههایی از شراب جارى؛
التفاسير:
19
:
56
لَّا یُصَدَّعُوْنَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُوْنَ ۟ۙ
[شرابی] كه از نوشیدنش سردرد نمیگیرند و دستخوشِ مستى نمیشوند.
التفاسير:
20
:
56
وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُوْنَ ۟ۙ
و از هر ميوهاى كه برگزينند؛
التفاسير:
21
:
56
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُوْنَ ۟ؕ
و از گوشت هر پرندهاى كه دلشان بخواهد؛
التفاسير:
22
:
56
وَحُوْرٌ عِیْنٌ ۟ۙ
و [همسرانی از] حور العین؛
التفاسير:
23
:
56
كَاَمْثَالِ اللُّؤْلُو الْمَكْنُوْنِ ۟ۚ
همچون مروارید پنهان در صدف؛
التفاسير:
24
:
56
جَزَآءً بِمَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟
[اینها همه،] پاداش اعمالشان است.
التفاسير:
25
:
56
لَا یَسْمَعُوْنَ فِیْهَا لَغْوًا وَّلَا تَاْثِیْمًا ۟ۙ
در آنجا [سخن] یاوه و گناهآلودی نخواهند شنید؛
التفاسير:
26
:
56
اِلَّا قِیْلًا سَلٰمًا سَلٰمًا ۟
مگر سلام و درود [فرشتگان و بهشتیان].
التفاسير:
27
:
56
وَاَصْحٰبُ الْیَمِیْنِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْیَمِیْنِ ۟ؕ
و [اما] سعادتمندان؛ چه سعادتمندانی!
التفاسير:
28
:
56
فِیْ سِدْرٍ مَّخْضُوْدٍ ۟ۙ
در کنار درختان بیخارِ سدر [هستند]؛
التفاسير:
29
:
56
وَّطَلْحٍ مَّنْضُوْدٍ ۟ۙ
و درختان موز با خوشههاى برهمنشسته
التفاسير:
30
:
56
وَّظِلٍّ مَّمْدُوْدٍ ۟ۙ
با سایهاى گسترده
التفاسير:
31
:
56
وَّمَآءٍ مَّسْكُوْبٍ ۟ۙ
و آبِ همواره روان؛
التفاسير:
32
:
56
وَّفَاكِهَةٍ كَثِیْرَةٍ ۟ۙ
و میوههاى فراوان
التفاسير:
33
:
56
لَّا مَقْطُوْعَةٍ وَّلَا مَمْنُوْعَةٍ ۟ۙ
كه نه تمام میشود و نه ممنوع میگردد،
التفاسير:
34
:
56
وَّفُرُشٍ مَّرْفُوْعَةٍ ۟ؕ
و بسترهای برافراشته [و ارزشمند]
التفاسير:
35
:
56
اِنَّاۤ اَنْشَاْنٰهُنَّ اِنْشَآءً ۟ۙ
و همسرانى که با آفرینشى ویژه پدید آوردیم [که زیبایی و جوانیِ جاودان دارند]؛
التفاسير:
36
:
56
فَجَعَلْنٰهُنَّ اَبْكَارًا ۟ۙ
و آنان را همواره دوشیزه قرار دادهایم
التفاسير:
37
:
56
عُرُبًا اَتْرَابًا ۟ۙ
و شوهردوستانی همسنوسال هستند.
التفاسير:
38
:
56
لِّاَصْحٰبِ الْیَمِیْنِ ۟ؕ۠
[همۀ این نعمتها،] براى سعادتمندان است
التفاسير:
39
:
56
ثُلَّةٌ مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ
كه برخی از آنان از پیشینیان
التفاسير:
40
:
56
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْاٰخِرِیْنَ ۟ؕ
و برخی دیگر از متأخران هستند.
التفاسير:
41
:
56
وَاَصْحٰبُ الشِّمَالِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الشِّمَالِ ۟ؕ
و [اما] تیرهبختان؛ چه تیرهبختانی!
التفاسير:
42
:
56
فِیْ سَمُوْمٍ وَّحَمِیْمٍ ۟ۙ
در میان باد سوزان و آب جوشان قرار دارند
التفاسير:
43
:
56
وَّظِلٍّ مِّنْ یَّحْمُوْمٍ ۟ۙ
و سایههایى از دود سیاه
التفاسير:
44
:
56
لَّا بَارِدٍ وَّلَا كَرِیْمٍ ۟
كه نه خنک است و نه خوش.
التفاسير:
45
:
56
اِنَّهُمْ كَانُوْا قَبْلَ ذٰلِكَ مُتْرَفِیْنَ ۟ۚۖ
آنان در دنیا ثروتمند و سرکش بودند
التفاسير:
46
:
56
وَكَانُوْا یُصِرُّوْنَ عَلَی الْحِنْثِ الْعَظِیْمِ ۟ۚ
و بر گناه بزرگِ [شرک] اصرار میورزیدند؛
التفاسير:
47
:
56
وَكَانُوْا یَقُوْلُوْنَ ۙ۬— اَىِٕذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوْثُوْنَ ۟ۙ
و میگفتند: «آیا هنگامی که مردیم و خاک و استخوان شدیم، برانگیخته خواهیم شد؟
التفاسير:
48
:
56
اَوَاٰبَآؤُنَا الْاَوَّلُوْنَ ۟
آیا نیاکان ما [نیز برانگیخته میشوند]؟»
التفاسير:
49
:
56
قُلْ اِنَّ الْاَوَّلِیْنَ وَالْاٰخِرِیْنَ ۟ۙ
[ای پیامبر، به کافران] بگو: «بیتردید، گذشتگان و آیندگان،
التفاسير:
50
:
56
لَمَجْمُوْعُوْنَ ۙ۬— اِلٰی مِیْقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُوْمٍ ۟
همه در وعدهگاهِ قیامت جمع خواهند شد».
التفاسير:
51
:
56
ثُمَّ اِنَّكُمْ اَیُّهَا الضَّآلُّوْنَ الْمُكَذِّبُوْنَ ۟ۙ
آنگاه شما، اى گمراهان تكذیبكننده،
التفاسير:
52
:
56
لَاٰكِلُوْنَ مِنْ شَجَرٍ مِّنْ زَقُّوْمٍ ۟ۙ
قطعاً از [میوۀ] درخت زَقّوم خواهید خورد؛
التفاسير:
53
:
56
فَمَالِـُٔوْنَ مِنْهَا الْبُطُوْنَ ۟ۚ
و شکمها را از آن انباشته مىكنید؛
التفاسير:
54
:
56
فَشٰرِبُوْنَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیْمِ ۟ۚ
آنگاه روی آن، آب جوشان مىنوشید؛
التفاسير:
55
:
56
فَشٰرِبُوْنَ شُرْبَ الْهِیْمِ ۟ؕ
همچون شترانِ عطشزده.
التفاسير:
56
:
56
هٰذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّیْنِ ۟ؕ
این پذیرایىِ آنان در روز جزاست.
التفاسير:
57
:
56
نَحْنُ خَلَقْنٰكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُوْنَ ۟
ماییم كه شما را [از هیچ] آفریدهایم؛ پس چرا [آفرینشِ دوباره را] باور ندارید؟
التفاسير:
58
:
56
اَفَرَءَیْتُمْ مَّا تُمْنُوْنَ ۟ؕ
آیا به نطفهای که [در رحِم همسرانتان] میریزید، توجه كردهاید؟
التفاسير:
59
:
56
ءَاَنْتُمْ تَخْلُقُوْنَهٗۤ اَمْ نَحْنُ الْخٰلِقُوْنَ ۟
آیا شما آن را مىآفرینید یا ما آفرینندهاش هستیم؟
التفاسير:
60
:
56
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوْقِیْنَ ۟ۙ
ما مرگ را در میان شما مقدر کردیم و ناتوان نیستیم
التفاسير:
61
:
56
عَلٰۤی اَنْ نُّبَدِّلَ اَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِیْ مَا لَا تَعْلَمُوْنَ ۟
كه امثال شما را جایگزین [خودتان] كنیم و شما را به گونهاى كه از آن بىخبرید، [در آفرینشى نو] پدید آوریم.
التفاسير:
62
:
56
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْاَةَ الْاُوْلٰی فَلَوْلَا تَذَكَّرُوْنَ ۟
شما كه از آفرینش نخستین به روشنى آگاه شدهاید، چرا [به یاد آخرت نمیافتید و] پند نمیگیرید؟
التفاسير:
63
:
56
اَفَرَءَیْتُمْ مَّا تَحْرُثُوْنَ ۟ؕ
آیا به دانههایى كه مىكارید، توجه كردهاید؟
التفاسير:
64
:
56
ءَاَنْتُمْ تَزْرَعُوْنَهٗۤ اَمْ نَحْنُ الزّٰرِعُوْنَ ۟
آیا شما هستید كه آن را مىرویانید یا ما رویانندهایم؟
التفاسير:
65
:
56
لَوْ نَشَآءُ لَجَعَلْنٰهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُوْنَ ۟
اگر مىخواستیم، آن را خاشاک مىكردیم؛ چنان كه شگفتزده شوید.
التفاسير:
66
:
56
اِنَّا لَمُغْرَمُوْنَ ۟ۙ
[و چنان آن را نابود میکردیم که بگویید:] «ما زیان کردهایم؛
التفاسير:
67
:
56
بَلْ نَحْنُ مَحْرُوْمُوْنَ ۟
بلكه همه چیز را از دست دادهایم».
التفاسير:
68
:
56
اَفَرَءَیْتُمُ الْمَآءَ الَّذِیْ تَشْرَبُوْنَ ۟ؕ
آیا به آبى كه مىنوشید توجه كردهاید؟
التفاسير:
69
:
56
ءَاَنْتُمْ اَنْزَلْتُمُوْهُ مِنَ الْمُزْنِ اَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُوْنَ ۟
آیا شما آن را از ابر فروباریدید یا ما فرودآورندۀ آن هستیم.
التفاسير:
70
:
56
لَوْ نَشَآءُ جَعَلْنٰهُ اُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُوْنَ ۟
اگر مىخواستیم، آن را بسیار شور و تلخ مىکردیم؛ پس چرا شکر به جای نمیآورید؟
التفاسير:
71
:
56
اَفَرَءَیْتُمُ النَّارَ الَّتِیْ تُوْرُوْنَ ۟ؕ
آیا به آتشى كه مىافروزید توجه كردهاید؟
التفاسير:
72
:
56
ءَاَنْتُمْ اَنْشَاْتُمْ شَجَرَتَهَاۤ اَمْ نَحْنُ الْمُنْشِـُٔوْنَ ۟
آیا شما درختش را آفریدهاید یا ما آفریدهایم؟
التفاسير:
73
:
56
نَحْنُ جَعَلْنٰهَا تَذْكِرَةً وَّمَتَاعًا لِّلْمُقْوِیْنَ ۟ۚ
ما این آتش را وسیلۀ یادآورى [عذاب دوزخ] و مایۀ برخوردارى [و راحتی] مسافران قرار دادهایم.
التفاسير:
74
:
56
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیْمِ ۟
پس [ای پیامبر،] به نام پروردگارِ بزرگت تسبیح گوى [و او را به پاکی یاد کن].
التفاسير:
75
:
56
فَلَاۤ اُقْسِمُ بِمَوٰقِعِ النُّجُوْمِ ۟ۙ
سوگند به جایگاه ستارگان
التفاسير:
76
:
56
وَاِنَّهٗ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُوْنَ عَظِیْمٌ ۟ۙ
که اگر بدانید، سوگند بزرگی است.
التفاسير:
77
:
56
اِنَّهٗ لَقُرْاٰنٌ كَرِیْمٌ ۟ۙ
كه این [گفتار]، قرآنى گرانقدر است؛
التفاسير:
78
:
56
فِیْ كِتٰبٍ مَّكْنُوْنٍ ۟ۙ
در لوح محفوظ قرار دارد.
التفاسير:
79
:
56
لَّا یَمَسُّهٗۤ اِلَّا الْمُطَهَّرُوْنَ ۟ؕ
جز فرشتگان پاکسیرت، کسی [آن را نمیبیند و] به آن دسترسی ندارد.
التفاسير:
80
:
56
تَنْزِیْلٌ مِّنْ رَّبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟
از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.
التفاسير:
81
:
56
اَفَبِهٰذَا الْحَدِیْثِ اَنْتُمْ مُّدْهِنُوْنَ ۟ۙ
آیا این سخن را سبک [و غیر قابل اعتنا] مىدانید؟!
التفاسير:
82
:
56
وَتَجْعَلُوْنَ رِزْقَكُمْ اَنَّكُمْ تُكَذِّبُوْنَ ۟
و به جای شکرِ روزیهایی که به شما داده شده است، آن را دروغ میپندارید؟
التفاسير:
83
:
56
فَلَوْلَاۤ اِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُوْمَ ۟ۙ
آنگاه كه [جان یکی از شما هنگام جانکندن] به گلوگاه مىرسد
التفاسير:
84
:
56
وَاَنْتُمْ حِیْنَىِٕذٍ تَنْظُرُوْنَ ۟ۙ
و شما در آن هنگام نظاره مىكنید
التفاسير:
85
:
56
وَنَحْنُ اَقْرَبُ اِلَیْهِ مِنْكُمْ وَلٰكِنْ لَّا تُبْصِرُوْنَ ۟
و ما از شما به او نزدیکتریم؛ ولى نمىبینید.
التفاسير:
86
:
56
فَلَوْلَاۤ اِنْ كُنْتُمْ غَیْرَ مَدِیْنِیْنَ ۟ۙ
اگر [در برابر اعمالتان] جزا داده نمیشوید [و به گمانتان قیامتی نیست]،
التفاسير:
87
:
56
تَرْجِعُوْنَهَاۤ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟
پس آن [روح] را [به بدن] بازگردانید، اگر راست میگویید.
التفاسير:
88
:
56
فَاَمَّاۤ اِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِیْنَ ۟ۙ
اما اگر او در زمرۀ مقرّبان باشد،
التفاسير:
89
:
56
فَرَوْحٌ وَّرَیْحَانٌ ۙ۬— وَّجَنَّتُ نَعِیْمٍ ۟
در آرامش و گشایش و بهشت پرنعمت است؛
التفاسير:
90
:
56
وَاَمَّاۤ اِنْ كَانَ مِنْ اَصْحٰبِ الْیَمِیْنِ ۟ۙ
و اگر در زمرۀ سعادتمندان باشد،
التفاسير:
91
:
56
فَسَلٰمٌ لَّكَ مِنْ اَصْحٰبِ الْیَمِیْنِ ۟
[به او گفته میشود:] «سلامت و امنیت بر تو باد، که از سعادتمندان هستی»؛
التفاسير:
92
:
56
وَاَمَّاۤ اِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِیْنَ الضَّآلِّیْنَ ۟ۙ
اما اگر از تکذیبکنندگان گمراه [و در زمرۀ تیرهبختان] باشد،
التفاسير:
93
:
56
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیْمٍ ۟ۙ
با آب جوشان [از او] پذیرایی میشود
التفاسير:
94
:
56
وَّتَصْلِیَةُ جَحِیْمٍ ۟
و به [آتش] دوزخ درمیآید.
التفاسير:
95
:
56
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِیْنِ ۟ۚ
این [وعدۀ پاداش و عذاب،] یقیناً حقیقت دارد [و تردیدی در وقوع آن نیست].
التفاسير:
96
:
56
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیْمِ ۟۠
پس [ای پیامبر،] با [ذکرِ] نامِ پروردگار بزرگت [او را] تسبیح گوی.
التفاسير:
