ترجمهٔ معانی قرآن کریم - ترجمه‌ى فارسى كتاب مختصر در تفسير قرآن كريم
واقعه
از اهداف این سوره:
بيان أحوال العباد يوم المعاد.
بیان احوال بندگان در روز معاد.
1
:
56
اِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ۟ۙ
آن‌گاه که قیامت بدون تردید برپا شود.
التفاسير:
2
:
56
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ۟ۘ
هیچ‌کس یافت نشود که آن را تکذیب کند چنان‌که در دنیا تکذیب می‌شد.
التفاسير:
3
:
56
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ۟ۙ
پایین‌آورندۀ کافران بدکار با وارد کردن آنها در جهنم، و بالابرندۀ مؤمنان پرهیزگار با وارد کردن آنها در بهشت است.
التفاسير:
4
:
56
اِذَا رُجَّتِ الْاَرْضُ رَجًّا ۟ۙ
آن‌گاه که زمین با حرکت سختی لرزانده شود.
التفاسير:
5
:
56
وَّبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ۟ۙ
و کوه‌ها به شدت متلاشی شوند.
التفاسير:
6
:
56
فَكَانَتْ هَبَآءً مُّنْۢبَثًّا ۟ۙ
و بر اثر متلاشی شدن، به گرد و خاکی پراکنده که هیچ قراری ندارد تبدیل شوند.
التفاسير:
7
:
56
وَّكُنْتُمْ اَزْوَاجًا ثَلٰثَةً ۟ؕ
و شما در آن روز سه گروه می‌شوید:
التفاسير:
8
:
56
فَاَصْحٰبُ الْمَیْمَنَةِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْمَیْمَنَةِ ۟ؕ
یاران دست‌راست، همان کسانی‌که نامه‌های‌شان را با دست راست خویش می‌گیرند، چه جایگاه بالا و بزرگی دارند!
التفاسير:
9
:
56
وَاَصْحٰبُ الْمَشْـَٔمَةِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْمَشْـَٔمَةِ ۟ؕ
و یاران دست‌چپ، همان کسانی‌که نامه‌های‌شان را با دست چپ خویش می‌گیرند، چه جایگاه پست و بدی دارند!
التفاسير:
10
:
56
وَالسّٰبِقُوْنَ السّٰبِقُوْنَ ۟ۙ
و همان پیشی‌گیرندگان با انجام کارهای نیک در دنیا، در آخرت پیشی‌گیرندگان برای ورود به بهشت هستند.
التفاسير:
11
:
56
اُولٰٓىِٕكَ الْمُقَرَّبُوْنَ ۟ۚ
اینها همان مقربان نزد الله هستند.
التفاسير:
12
:
56
فِیْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟
در بهشت‌هایی پر نعمت، که از انواع نعمت‌ها بهره‌مند می‌شوند.
التفاسير:
13
:
56
ثُلَّةٌ مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ
گروهی از این امت و از امت‌های پیشین.
التفاسير:
14
:
56
وَقَلِیْلٌ مِّنَ الْاٰخِرِیْنَ ۟ؕ
و اندکی از مردم در آخرت، از زمره ی سبقت گیرندگانِ مقرب هستند.
التفاسير:
15
:
56
عَلٰی سُرُرٍ مَّوْضُوْنَةٍ ۟ۙ
بر تخت‌هایی بافته‌شده از طلا.
التفاسير:
16
:
56
مُّتَّكِـِٕیْنَ عَلَیْهَا مُتَقٰبِلِیْنَ ۟
درحالی‌که رو در روی یکدیگر قرار دارند، و هیچ‌یک از آنها به پشت دیگری نگاه نمی‌کند، بر این تخت‌ها تکیه زده هستند.
التفاسير:
از فواید آیات این صفحه:
• دوام تذكر نعم الله وآياته سبحانه موجب لتعظيم الله وحسن طاعته.
یادآوری مستمر نعمت‌ها و آیات الله موجب بزرگداشت الله و فرمان‌برداری نیکو از او تعالی است.
• انقطاع تكذيب الكفار بمعاينة مشاهد القيامة.
پایان تکذیب کافران با مشاهدۀ مناظر قیامت.
• تفاوت درجات أهل الجنة بتفاوت أعمالهم.
تفاوت درجات اهل بهشت براساس تفاوت اعمالشان.
17
:
56
یَطُوْفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُوْنَ ۟ۙ
برای خدمت به آنها پسرانی که نه سالخورده می‌شوند و نه فنا می‌گردند گردشان می‌گردند.
التفاسير:
18
:
56
بِاَكْوَابٍ وَّاَبَارِیْقَ ۙ۬— وَكَاْسٍ مِّنْ مَّعِیْنٍ ۟ۙ
پیاله‌هایی بدون دسته، و کوزه‌هایی دسته‌دار، و جام‌هایی از شراب جاری در بهشت که هرگز قطع نمی‌شود بر گردشان می‌چرخانند.
التفاسير:
19
:
56
لَّا یُصَدَّعُوْنَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُوْنَ ۟ۙ
مانند خمر دنیا نیست، یعنی نوشندۀ آن نه دچار سردرد می‌شود، و نه عقلش تباه می‌گردد.
التفاسير:
20
:
56
وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُوْنَ ۟ۙ
و میوه‌هایی که اختیار کنند، این پسران بر گرد آنها می‌گردانند.
التفاسير:
21
:
56
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُوْنَ ۟ؕ
و گوشت پرنده از آنچه بخواهند پیرامون آنها می‌چرخانند.
التفاسير:
22
:
56
وَحُوْرٌ عِیْنٌ ۟ۙ
و در بهشت زنانی گشاده‌چشم در زیبایی دارند.
التفاسير:
23
:
56
كَاَمْثَالِ اللُّؤْلُو الْمَكْنُوْنِ ۟ۚ
گویی مانند مروارید محافظت‌شده در صدف هستند.
التفاسير:
24
:
56
جَزَآءً بِمَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟
پاداشی برای آنها در قبال اعمال صالحی که در دنیا انجام می‌دادند است.
التفاسير:
25
:
56
لَا یَسْمَعُوْنَ فِیْهَا لَغْوًا وَّلَا تَاْثِیْمًا ۟ۙ
در بهشت نه سخن زشتی می‌شنوند، و نه سخنی که گناهی به صاحبش می‌رساند.
التفاسير:
26
:
56
اِلَّا قِیْلًا سَلٰمًا سَلٰمًا ۟
جز سلام فرشتگان بر آنان، و سلام بر یکدیگر، چیز دیگری را نمی شنوند.
التفاسير:
27
:
56
وَاَصْحٰبُ الْیَمِیْنِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْیَمِیْنِ ۟ؕ
و اصحاب يمين -آن كسانى که نامه ی اعمالشان به دست راستشان داده می شود- چه جایگاه و مقام بالایی نزد الله دارند!
التفاسير:
28
:
56
فِیْ سِدْرٍ مَّخْضُوْدٍ ۟ۙ
در درخت سدری که خارهایش بریده شده است، و هیچ آزاری در آن نیست.
التفاسير:
29
:
56
وَّطَلْحٍ مَّنْضُوْدٍ ۟ۙ
و در درختان موز انبوهی که در کنار یکدیگر به ردیف چیده شده‌اند.
التفاسير:
30
:
56
وَّظِلٍّ مَّمْدُوْدٍ ۟ۙ
و سایۀ کشیده‌شده و پایداری که پایان نمی‌یابد.
التفاسير:
31
:
56
وَّمَآءٍ مَّسْكُوْبٍ ۟ۙ
و آب روانی که نمی‌ایستد.
التفاسير:
32
:
56
وَّفَاكِهَةٍ كَثِیْرَةٍ ۟ۙ
و میوه‌های فراوانی که قابل شمارش نیست.
التفاسير:
33
:
56
لَّا مَقْطُوْعَةٍ وَّلَا مَمْنُوْعَةٍ ۟ۙ
هرگز از آنها قطع نمی‌شود، یعنی موسم (فصل خاصی) ندارند، و در هر وقت که آنها را بخواهند هیچ مانعی جلوی آن را نمی‌گیرد.
التفاسير:
34
:
56
وَّفُرُشٍ مَّرْفُوْعَةٍ ۟ؕ
و فرش‌هایی برافراشته و بزرگ که بر روی تخت‌ها قرار می‌گیرند.
التفاسير:
35
:
56
اِنَّاۤ اَنْشَاْنٰهُنَّ اِنْشَآءً ۟ۙ
به‌راستی‌که ما حوران مذکور را به روشی غیر عادی پدید آوردیم.
التفاسير:
36
:
56
فَجَعَلْنٰهُنَّ اَبْكَارًا ۟ۙ
و آنها را دوشیزگانی که از قبل لمس نشده‌اند گردانیدیم.
التفاسير:
37
:
56
عُرُبًا اَتْرَابًا ۟ۙ
شوهردوست، و هم سن و سال.
التفاسير:
38
:
56
لِّاَصْحٰبِ الْیَمِیْنِ ۟ؕ۠
آنها را برای یاران دست‌راست پدید آوردیم کسانی‌که دست‌راست بودن، نشانۀ خوشبختی‌شان به شمار می‌رود.
التفاسير:
39
:
56
ثُلَّةٌ مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ
آنها گروهی از امت‌های پیامبران پیشین.
التفاسير:
40
:
56
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْاٰخِرِیْنَ ۟ؕ
و گروهی از امت محمد صلی الله علیه وسلم یعنی آخرین امت هستند.
التفاسير:
41
:
56
وَاَصْحٰبُ الشِّمَالِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الشِّمَالِ ۟ؕ
و اصحاب شمال -آنان که نامه ی اعمالشان به دست چپشان داده می شود- چه حال و عاقبت بدی دارند!
التفاسير:
42
:
56
فِیْ سَمُوْمٍ وَّحَمِیْمٍ ۟ۙ
در میان بادهایی بسیار سوزان، و آبی بسیار داغ.
التفاسير:
43
:
56
وَّظِلٍّ مِّنْ یَّحْمُوْمٍ ۟ۙ
و در سایۀ دود سیاهی.
التفاسير:
44
:
56
لَّا بَارِدٍ وَّلَا كَرِیْمٍ ۟
که نه نسیم خوشی دارد، و نه منظر نیکویی.
التفاسير:
45
:
56
اِنَّهُمْ كَانُوْا قَبْلَ ذٰلِكَ مُتْرَفِیْنَ ۟ۚۖ
به‌راستی‌که آنها قبل از اینکه به عذاب برسند در دنیا از نعمت و رفاه برخوردار بودند، و هیچ غم و اندوهی جز شهوات‌شان نداشتند.
التفاسير:
46
:
56
وَكَانُوْا یُصِرُّوْنَ عَلَی الْحِنْثِ الْعَظِیْمِ ۟ۚ
و بر کفر به الله و عبادت بت‌ها به جای او تعالی مصمّم بودند.
التفاسير:
47
:
56
وَكَانُوْا یَقُوْلُوْنَ ۙ۬— اَىِٕذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوْثُوْنَ ۟ۙ
و رستاخیز را انکار می‌کردند و از روی استهزا و بعید دانستن آن می‌گفتند: آیا پس از اینکه مُردیم و خاک و استخوان‌هایی پوسیده شدیم برانگیخته می‌شویم؟!
التفاسير:
48
:
56
اَوَاٰبَآؤُنَا الْاَوَّلُوْنَ ۟
آیا پدران نخستین ما که قبل از ما مرده‌اند برانگیخته می‌شوند؟!
التفاسير:
49
:
56
قُلْ اِنَّ الْاَوَّلِیْنَ وَالْاٰخِرِیْنَ ۟ۙ
- ای رسول- به این منکران رستاخیز بگو: به‌راستی‌که مردم نخستین و متأخّر.
التفاسير:
50
:
56
لَمَجْمُوْعُوْنَ ۙ۬— اِلٰی مِیْقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُوْمٍ ۟
به‌طور قطع برای حسابرسی و جزا در روز قیامت گرد آورده خواهند شد.
التفاسير:
از فواید آیات این صفحه:
• العمل الصالح سبب لنيل النعيم في الآخرة.
عمل صالح، یکی از اسباب دستیابی به نعمت‌ها در آخرت است.
• الترف والتنعم من أسباب الوقوع في المعاصي.
خوش گذرانی و رفاه، یکی از عوامل ارتکاب گناهان است.
• خطر الإصرار على الذنب.
خطر اصرار بر گناه.
51
:
56
ثُمَّ اِنَّكُمْ اَیُّهَا الضَّآلُّوْنَ الْمُكَذِّبُوْنَ ۟ۙ
سپس شما -ای کسانی که معاد را تکذیب کرده و از راه راست گمراه شده اید- به طور قطع در روز قیامت از میوه ی درخت زقوم، که بدترین و پلیدترین میوه است، خواهید خورد.
التفاسير:
52
:
56
لَاٰكِلُوْنَ مِنْ شَجَرٍ مِّنْ زَقُّوْمٍ ۟ۙ
سپس شما -ای کسانی که معاد را تکذیب کرده و از راه راست گمراه شده اید- به طور قطع در روز قیامت از میوه ی درخت زقوم، که بدترین و پلیدترین میوه است، خواهید خورد.
التفاسير:
53
:
56
فَمَالِـُٔوْنَ مِنْهَا الْبُطُوْنَ ۟ۚ
و شکم‌های خالی‌تان را از آن درخت تلخ پر خواهید کرد.
التفاسير:
54
:
56
فَشٰرِبُوْنَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیْمِ ۟ۚ
و بر روی آن از آب بسیار سوزان خواهید نوشید.
التفاسير:
55
:
56
فَشٰرِبُوْنَ شُرْبَ الْهِیْمِ ۟ؕ
و همانند نوشیدن آب زیاد شتر به‌سبب بیماری هُیام، زیاد از آن می‌نوشید.
التفاسير:
56
:
56
هٰذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّیْنِ ۟ؕ
این طعام تلخ و آب سوزان همان پذیرایی آنها است که در روز جزا با آن مورد استقبال قرار می‌گیرند.
التفاسير:
57
:
56
نَحْنُ خَلَقْنٰكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُوْنَ ۟
- ای تکذیب کنندگان- ما شما را از نیستی آفریدیم. پس آیا تصدیق نمی‌کنید که ما شما را پس از مرگ‌تان زنده مبعوث خواهیم کرد؟!
التفاسير:
58
:
56
اَفَرَءَیْتُمْ مَّا تُمْنُوْنَ ۟ؕ
پس آیا - ای مردم- منی‌ای را که در رحم‌های زنان‌تان می‌افکنید دیده‌اید؟!
التفاسير:
59
:
56
ءَاَنْتُمْ تَخْلُقُوْنَهٗۤ اَمْ نَحْنُ الْخٰلِقُوْنَ ۟
آیا شما آن منی را می‌آفرینید، یا ما هستیم که آن را می‌آفرینیم؟!
التفاسير:
60
:
56
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوْقِیْنَ ۟ۙ
ما هستیم که مرگ را میان شما مقدر کرده‌ایم، یعنی برای هر یک از شما اجلی است که نه بر آن جلو و نه از آن به تاخیر می‌افتند، و ما ناتوان نیستیم.
التفاسير:
61
:
56
عَلٰۤی اَنْ نُّبَدِّلَ اَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِیْ مَا لَا تَعْلَمُوْنَ ۟
بر اینکه آفرینش و تصویری که بر آن هستید و آن را شناخته‌اید تغییر دهیم، و شما را در آفرینش و تصویری که نمی‌شناسید پدید آوریم.
التفاسير:
62
:
56
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْاَةَ الْاُوْلٰی فَلَوْلَا تَذَكَّرُوْنَ ۟
و در حقیقت دانسته‌اید که بار اول چگونه شما را آفریدیم، پس آیا پند نمی‌گیرید، و نمی‌دانید ذاتی‌که شما را برای بار اول آفرید بر برانگیختن شما پس از مرگ‌تان توانا است؟!
التفاسير:
63
:
56
اَفَرَءَیْتُمْ مَّا تَحْرُثُوْنَ ۟ؕ
پس آیا بذری را که در زمین می‌افشانید دیده‌اید؟!
التفاسير:
64
:
56
ءَاَنْتُمْ تَزْرَعُوْنَهٗۤ اَمْ نَحْنُ الزّٰرِعُوْنَ ۟
آیا شما هستید که آن بذر را می‌رویانید، یا ما هستیم که آن را می‌رویانیم؟!
التفاسير:
65
:
56
لَوْ نَشَآءُ لَجَعَلْنٰهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُوْنَ ۟
اگر بخواهیم آن کِشت را خشکیده و متلاشی‌شده قرار دهیم به‌طور قطع آن را پس از اینکه به پختگی و رسیدن نزدیک شد خشک و متلاشی می‌کنیم، آن‌گاه از حالتی که پیدا کرده است، شگفت‌زده می‌شوید.
التفاسير:
66
:
56
اِنَّا لَمُغْرَمُوْنَ ۟ۙ
می گویید: به راستی ما به خاطر زیان آنچه كه هزینه کرده ایم، عذاب داده مى شويم.
التفاسير:
67
:
56
بَلْ نَحْنُ مَحْرُوْمُوْنَ ۟
بلکه ما از رزق و روزی محروم هستیم.
التفاسير:
68
:
56
اَفَرَءَیْتُمُ الْمَآءَ الَّذِیْ تَشْرَبُوْنَ ۟ؕ
آیا آبی را که هنگام تشنگی از آن می‌نوشید ندیده‌اید؟!
التفاسير:
69
:
56
ءَاَنْتُمْ اَنْزَلْتُمُوْهُ مِنَ الْمُزْنِ اَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُوْنَ ۟
آیا شما آن را از ابرِ آسمان فرو فرستادید، یا ما هستیم که آن را نازل کردیم؟!
التفاسير:
70
:
56
لَوْ نَشَآءُ جَعَلْنٰهُ اُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُوْنَ ۟
اگر بخواهیم این آب را بسیار شور قرار دهیم که هرگز قابل آشامیدن و آبیاری نباشد به‌طور قطع آن را بسیار شور می‌گردانیم. پس چرا از الله به خاطر نزول آب شیرین بر اساس رحمتی به شما، سپاسگزاری نمی‌کنید.
التفاسير:
71
:
56
اَفَرَءَیْتُمُ النَّارَ الَّتِیْ تُوْرُوْنَ ۟ؕ
آیا آتشی که آن را برای منافع خویش برمی‌افروزید دیده‌اید؟!
التفاسير:
72
:
56
ءَاَنْتُمْ اَنْشَاْتُمْ شَجَرَتَهَاۤ اَمْ نَحْنُ الْمُنْشِـُٔوْنَ ۟
آیا شما هستید که درختی را که از آن آتش افروخته می‌شود پدید آورده‌اید، یا ما هستیم که آن را از روی مهربانی به شما پدید آورده‌ایم؟!
التفاسير:
73
:
56
نَحْنُ جَعَلْنٰهَا تَذْكِرَةً وَّمَتَاعًا لِّلْمُقْوِیْنَ ۟ۚ
ما این آتش را یادآوری برای‌تان قرار دادیم که آتش آخرت را به یاد شما می‌آورد، و آن را منفعتی برای مسافران شما قرار دادیم.
التفاسير:
74
:
56
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیْمِ ۟
پس - ای رسول- پروردگار عظیم خویش را از آنچه که سزاوارش نیست منزه بدان.
التفاسير:
75
:
56
فَلَاۤ اُقْسِمُ بِمَوٰقِعِ النُّجُوْمِ ۟ۙ
الله به مکان‌ها و محل‌های فرودآمدن ستارگان سوگند یاد فرمود.
التفاسير:
76
:
56
وَاِنَّهٗ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُوْنَ عَظِیْمٌ ۟ۙ
و به‌راستی‌که سوگند به این محل‌های فرودآمدن - اگر بزرگی‌اش را بدانید- بزرگ است؛ چون نشانه‌ها و پندهایی غیر قابل شمارش دارد.
التفاسير:
از فواید آیات این صفحه:
• دلالة الخلق الأول على سهولة البعث ظاهرة.
دلالت آشکار آفرینش نخستین بر سهولت رستاخیز.
• إنزال الماء وإنبات الأرض والنار التي ينتفع بها الناس نعم تقتضي من الناس شكرها لله، فالله قادر على سلبها متى شاء.
نزول باران و رویاندن گیاهان زمین و آتش که مردم از آنها نفع می‌برند سپاسگزاری از الله توسط مردم را ایجاب می‌کند؛ زیرا الله هر وقت بخواهد بر گرفتن آنها توانا است.
• الاعتقاد بأن للكواكب أثرًا في نزول المطر كُفْرٌ، وهو من عادات الجاهلية.
اعتقاد به اینکه ستارگان اثری در نزول باران دارند، کفر و یکی از عادت‌های جاهلیت است.
77
:
56
اِنَّهٗ لَقُرْاٰنٌ كَرِیْمٌ ۟ۙ
- ای مردم- به‌راستی‌که قرآن خوانده‌شده بر شما، به‌سبب منافع بزرگی که در آن وجود دارد قرآنی کریم است.
التفاسير:
78
:
56
فِیْ كِتٰبٍ مَّكْنُوْنٍ ۟ۙ
در کتابی حفاظت‌شده از چشمان مردم، یعنی لوح محفوظ قرار دارد.
التفاسير:
79
:
56
لَّا یَمَسُّهٗۤ اِلَّا الْمُطَهَّرُوْنَ ۟ؕ
که جز فرشتگان پاکیزه از گناهان و عیوب به آن دسترسی ندارند.
التفاسير:
80
:
56
تَنْزِیْلٌ مِّنْ رَّبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟
از جانب پروردگار مخلوقات بر پیامبرش محمد صلی الله علیه وسلم نازل شده است.
التفاسير:
81
:
56
اَفَبِهٰذَا الْحَدِیْثِ اَنْتُمْ مُّدْهِنُوْنَ ۟ۙ
پس - ای مشرکان- آیا شما این سخن را تکذیب کرده و تصدیق نمی‌کنید؟!
التفاسير:
82
:
56
وَتَجْعَلُوْنَ رِزْقَكُمْ اَنَّكُمْ تُكَذِّبُوْنَ ۟
و آیا به جای اینکه در قبال نعمت‌هایی که الله به شما ارزانی داشته از او تعالی سپاسگزاری کنید این سخن را تکذیب می‌کنید، و باران را به تقابل ستارگان نسبت می‌دهید، و می‌گویید: به‌سبب طلوع یا غروب فلان ستاره بر ما باران بارید؟!
التفاسير:
83
:
56
فَلَوْلَاۤ اِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُوْمَ ۟ۙ
پس چرا آن‌گاه که روح به گلوگاه می‌رسد،
التفاسير:
84
:
56
وَاَنْتُمْ حِیْنَىِٕذٍ تَنْظُرُوْنَ ۟ۙ
و شما در آن وقت به شخصی که جانش در برابر شما کنده می‌شود می‌نگرید،
التفاسير:
85
:
56
وَنَحْنُ اَقْرَبُ اِلَیْهِ مِنْكُمْ وَلٰكِنْ لَّا تُبْصِرُوْنَ ۟
و ما با علم و قدرت و فرشتگان خویش از شما به مُردۀ شما نزدیک‌تر هستیم، اما شما این فرشتگان را مشاهده نمی‌کنید.
التفاسير:
86
:
56
فَلَوْلَاۤ اِنْ كُنْتُمْ غَیْرَ مَدِیْنِیْنَ ۟ۙ
پس چرا - اگر چنان‌که ادعا می‌کنید، برای مجازات در برابر اعمال‌تان مبعوث نمی‌شوید-
التفاسير:
87
:
56
تَرْجِعُوْنَهَاۤ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟
این روح را که از مُردۀ شما خارج می‌شود برنمی‌گردانید اگر راست می‌گویید؟! و قادر بر این کار نیستید.
التفاسير:
88
:
56
فَاَمَّاۤ اِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِیْنَ ۟ۙ
اما اگر مُرده از پیشی‌گیرندگان به نیکی‌ها باشد،
التفاسير:
89
:
56
فَرَوْحٌ وَّرَیْحَانٌ ۙ۬— وَّجَنَّتُ نَعِیْمٍ ۟
راحتی‌ای که پس از آن رنجی نیست، و روزی‌ای پاکیزه، و رحمت، و بهشتی که در آن به آنچه که نفسش می‌خواهد برخوردار می‌شود خواهد داشت.
التفاسير:
90
:
56
وَاَمَّاۤ اِنْ كَانَ مِنْ اَصْحٰبِ الْیَمِیْنِ ۟ۙ
و اما اگر مُرده از یاران دست‌راستی باشد،
التفاسير:
91
:
56
فَسَلٰمٌ لَّكَ مِنْ اَصْحٰبِ الْیَمِیْنِ ۟
غم و اندوهی بر آنها نیست، زیرا سلامتی و امنیت برای‌شان است.
التفاسير:
92
:
56
وَاَمَّاۤ اِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِیْنَ الضَّآلِّیْنَ ۟ۙ
و اما اگر مُرده از تکذیب کنندگانِ آنچه رسول صلی الله علیه وسلم آورد و از گمراهان از راه راست باشد.
التفاسير:
93
:
56
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیْمٍ ۟ۙ
با آبی بسیار سوزان مورد استقبال قرار می‌گیرد.
التفاسير:
94
:
56
وَّتَصْلِیَةُ جَحِیْمٍ ۟
و با آتش جهنم می‌سوزد.
التفاسير:
95
:
56
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِیْنِ ۟ۚ
- ای رسول- به‌راستی این موضوع که آن را برایت حکایت کردیم، همان حقیقت و امری یقینی است که هیچ تردیدی در آن راه ندارد.
التفاسير:
96
:
56
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیْمِ ۟۠
پس نام پروردگار بزرگت را منزه بدان، و او را از کاستی‌ها پاک شمار.
التفاسير:
از فواید آیات این صفحه:
• شدة سكرات الموت وعجز الإنسان عن دفعها.
شدت سختی‌های مرگ و ناتوانی انسان از دفع آنها.
• الأصل أن البشر لا يرون الملائكة إلا إن أراد الله لحكمة.
اصل این است که انسان‌ها فرشتگان را نمی‌بینند مگر اینکه الله بر اساس حکمتی این امر را اراده کند.
• أسماء الله (الأول، الآخر، الظاهر، الباطن) تقتضي تعظيم الله ومراقبته في الأعمال الظاهرة والباطنة.
اسم‌های الله (اول، آخر، ظاهر، باطن) بزرگداشت الله و مراقبت او تعالی در اعمال ظاهری و باطنی را می‌طلبد.
