Translation of the Meanings of the Noble Qur'an - Persian translation - Rowwad Translation Center
شوریٰ
1
:
42
حٰمٓ ۟ۚ
حم [حا. میم].
التفاسير:
2
:
42
عٓسٓقٓ ۟
عسق [عین. سین. قاف].
التفاسير:
3
:
42
كَذٰلِكَ یُوْحِیْۤ اِلَیْكَ وَاِلَی الَّذِیْنَ مِنْ قَبْلِكَ ۙ— اللّٰهُ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟
الله شکستناپذیر حکیم، بر تو و پیامبران پیش از تو چنین وحى مىفرستد.
التفاسير:
4
:
42
لَهٗ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَمَا فِی الْاَرْضِ ؕ— وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیْمُ ۟
هرچه در آسمانها و زمین است متعلق به اوست؛ و او بلندمرتبه و بزرگ است.
التفاسير:
5
:
42
تَكَادُ السَّمٰوٰتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَالْمَلٰٓىِٕكَةُ یُسَبِّحُوْنَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیَسْتَغْفِرُوْنَ لِمَنْ فِی الْاَرْضِ ؕ— اَلَاۤ اِنَّ اللّٰهَ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِیْمُ ۟
نزدیک است آسمانها [از شکوه و عظمت الهی] از فراز یکدیگر بشكافند، و فرشتگان، پروردگارشان را با ستایش تقدیس مىكنند و براى ساكنان زمین [كه توبه كردهاند] آمرزش مىطلبند. آگاه باشید كه الله آمرزندۀ مهربان است.
التفاسير:
6
:
42
وَالَّذِیْنَ اتَّخَذُوْا مِنْ دُوْنِهٖۤ اَوْلِیَآءَ اللّٰهُ حَفِیْظٌ عَلَیْهِمْ ۖؗ— وَمَاۤ اَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَكِیْلٍ ۟
[ای پیامبر،] الله خود مراقبِ [رفتارِ] كسانى است كه غیر او را [دوست و] کارسازِ خود برگزیدهاند و تو كارگزار [و مسئول رفتار] آنان نیستى.
التفاسير:
7
:
42
وَكَذٰلِكَ اَوْحَیْنَاۤ اِلَیْكَ قُرْاٰنًا عَرَبِیًّا لِّتُنْذِرَ اُمَّ الْقُرٰی وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ یَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَیْبَ فِیْهِ ؕ— فَرِیْقٌ فِی الْجَنَّةِ وَفَرِیْقٌ فِی السَّعِیْرِ ۟
ما قرآن را این گونه به زبان عربی بر تو وحى كردیم تا اهل مکه و ساكنان اطرافش را بیم دهى و در مورد روز محشر ـ که تردیدی در وقوعش نیست ـ به آنان هشدار دهى. [آن روز،] گروهى بهشتىاند و گروهى در آتش سوزان.
التفاسير:
8
:
42
وَلَوْ شَآءَ اللّٰهُ لَجَعَلَهُمْ اُمَّةً وَّاحِدَةً وَّلٰكِنْ یُّدْخِلُ مَنْ یَّشَآءُ فِیْ رَحْمَتِهٖ ؕ— وَالظّٰلِمُوْنَ مَا لَهُمْ مِّنْ وَّلِیٍّ وَّلَا نَصِیْرٍ ۟
اگر الله مىخواست، همۀ مردم را امتی واحد [که الله را به یگانگی عبادت کنند] قرار مىداد؛ ولى [به انسان اختیار داد؛ او تعالی] هر کس را بخواهد، به رحمت خویش درمیآورد؛ و مشرکان هیچ کارساز و یاورى نخواهند داشت.
التفاسير:
9
:
42
اَمِ اتَّخَذُوْا مِنْ دُوْنِهٖۤ اَوْلِیَآءَ ۚ— فَاللّٰهُ هُوَ الْوَلِیُّ وَهُوَ یُحْیِ الْمَوْتٰی ؗ— وَهُوَ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ ۟۠
آیا آنان به جای او کسی [دیگر را به عنوان دوست و] کارساز برگزیدهاند؟ حال آنكه كارساز [جهانیان] الله است و اوست كه مردگان را زنده مىكند و بر هر كارى تواناست.
التفاسير:
10
:
42
وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِیْهِ مِنْ شَیْءٍ فَحُكْمُهٗۤ اِلَی اللّٰهِ ؕ— ذٰلِكُمُ اللّٰهُ رَبِّیْ عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ ۖۗ— وَاِلَیْهِ اُنِیْبُ ۟
[بگو: «ای مردم،] هر اختلافى بین شماست، داورىاش با الله است. این است الله، پروردگار من؛ بر او توکل كردهام و به پیشگاهش بازمیآیم».
التفاسير:
