[1] ჰასან ალ-ბასრი განმარტავს: უზენაეს ალლაჰს მათი განადგურების გამო არავისი შიში არ აქვს. ეს შეხედულება ასევე იბნი აბბასისგანაც არის გადმოცემული. დაჰჰაქი, სუდდი და ქალბი ამ აიათს შემდეგნაირად განმარტავენ: ეს წინადადება იმის შესახებაა, ვინც აქლემი დაკლა ანუ მათშორის ყველაზე უბედური და ცოდვილი წამოდგა და საბოლოო შედეგის გაუაზრებლად დაკლა იგი. იხ. თაფსირუ ბეღავი.