Prijevod značenja Sura El-Maida - Perzijski prijevod sažetog tefsira Plemenitog Kur'ana - Broj stranice 124 - Enciklopedija Kur'ana

96 : 5

اُحِلَّ لَكُمْ صَیْدُ الْبَحْرِ وَطَعَامُهٗ مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِلسَّیَّارَةِ ۚ— وَحُرِّمَ عَلَیْكُمْ صَیْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا ؕ— وَاتَّقُوا اللّٰهَ الَّذِیْۤ اِلَیْهِ تُحْشَرُوْنَ ۟

الله شکار حیوانات آبی، و آنچه را که دریا به صورت مرده یا زنده برای‌تان بیرون می‌دهد برای‌تان حلال قرار داده است تا برای هرکس از شما، چه مقیم و چه مسافر، که از آن توشه برمی‌گیرد، منفعتی باشد. و شکار بیابان را تا زمانی‌که به حج یا عمره مُحرم هستید بر شما حرام قرار داده است، و با امتثال اوامر و اجتناب از نواهی الله، تقوای او را پیشه کنید، زیرا در روز قیامت فقط به‌سوی او باز می‌گردید، آن‌گاه جزای اعمال‌تان را به شما می‌دهد.

97 : 5

جَعَلَ اللّٰهُ الْكَعْبَةَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ قِیٰمًا لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْیَ وَالْقَلَآىِٕدَ ؕ— ذٰلِكَ لِتَعْلَمُوْۤا اَنَّ اللّٰهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَمَا فِی الْاَرْضِ وَاَنَّ اللّٰهَ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلِیْمٌ ۟

الله کعبه بیت الحرام را وسیلۀ برپایی (مصالح) مردم قرار داده، که مصالح دینی آنها از نماز، حج و عمره، و مصالح دنیوی آنها با امنیت در حرم و گرد‌آوری ثمرات هر چیزی به آنجا، بر آن استوار است. و ماه‌های حرام (ذوالقعده، ذوالحجه، محرم و رجب) را با رهایی ‌دادن مردم در این ماه‌ها از کشتار آنها توسط دیگران، و قربانی‌های بی‌نشان و نشانه‌دار را که به‌سوی حرم روانه می‌شوند با رهایی ‌دادن صاحبان‌شان از افتادن در معرض خطر، به همین هدف مقرر داشته است. این نعمت‌ها که الله برای‌تان ارزانی داشته است برای این است که بدانید الله هر‌چه در آسمان‌ها و زمین است را می‌داند، و از هر چیزی آگاه است؛ زیرا تشریع این حکم از جانب او تعالی- برای جلب مصالح‌تان و دفع زیان‌ها از شما قبل از اینکه ایجاد شوند- بر علم او نسبت به مصالح بندگانش دلالت دارد.

98 : 5

اِعْلَمُوْۤا اَنَّ اللّٰهَ شَدِیْدُ الْعِقَابِ وَاَنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِیْمٌ ۟ؕ

- ای مردم- بدانید که الله نسبت به کسی‌که از او نافرمانی کند سخت‌‌کیفر است، و نسبت به توبه‌کار بسیار آمرزنده و مهربان است.

99 : 5

مَا عَلَی الرَّسُوْلِ اِلَّا الْبَلٰغُ ؕ— وَاللّٰهُ یَعْلَمُ مَا تُبْدُوْنَ وَمَا تَكْتُمُوْنَ ۟

پيامبر وظيفه اى جز رساندن پيامی که الله متعال به تبلیغ آن امر کرده، ندارد پس توفیق هدايت مردم در دست او نیست؛ چرا که این امر تنها در دست الله متعال است. الله متعال آنچه را از هدایت یا گمراهی، آشکار یا پنهان می کنید، آگاه است و جزا و سزای آن را به شما خواهد داد.

100 : 5

قُلْ لَّا یَسْتَوِی الْخَبِیْثُ وَالطَّیِّبُ وَلَوْ اَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِیْثِ ۚ— فَاتَّقُوا اللّٰهَ یٰۤاُولِی الْاَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ ۟۠

- ای رسول- بگو: ناپاک هر چیزی با پاکیزۀ آن یکسان نیست، هر چند کثرت ناپاک تو را به شگفت آورد؛ زیرا کثرت بر فضیلت دلالت نمی‌کند، پس- ای خردمندان- با ترک ناپاک و انجام پاکیزه از الله بترسید باشد که به بهشت دست یابید.

101 : 5

یٰۤاَیُّهَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا لَا تَسْـَٔلُوْا عَنْ اَشْیَآءَ اِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ ۚ— وَاِنْ تَسْـَٔلُوْا عَنْهَا حِیْنَ یُنَزَّلُ الْقُرْاٰنُ تُبْدَ لَكُمْ ؕ— عَفَا اللّٰهُ عَنْهَا ؕ— وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ حَلِیْمٌ ۟

ای کسانی که ایمان آورده اید، از پیامبرتان در مورد مسائلی که نیازی به آن ها ندارید و در امر دینتان به شما کمکی نمی کنند و اگر برای شما آشکار گردند به خاطر سختی و مشقتی که در آن هاست شما را اندوهگین می کنند، سؤال نکنید. اگر از مواردی که از سوال کردن در موردشان نهی شده اید، هنگام نزول وحی بر پیامبر -صلی الله علیه وسلم-، سؤال کنید؛ برایتان بیان می شود و این امر برای الله متعال آسان است. همانا الله متعال از مسائلی که در قرآن بیان نشده است، چشم پوشی کرده است، پس در مورد آن ها سؤال نکنید، و اگر در موردشان سؤال کنید، حکم تکلیفی آن بر شما نازل می شود (و در انجامش مکلف می شوید). الله نسبت به گناهان بندگانش اگر توبه کنند، بخشنده است و از این که آنان را مجازات کند شکیباست.

102 : 5

قَدْ سَاَلَهَا قَوْمٌ مِّنْ قَبْلِكُمْ ثُمَّ اَصْبَحُوْا بِهَا كٰفِرِیْنَ ۟

گروهی قبل از شما در مورد چنین مسائلی می‌پرسیدند، اما وقتی به این مسائل مکلف شدند، به آن عمل نکردند، و به‌سبب این کار کافر شدند.

103 : 5

مَا جَعَلَ اللّٰهُ مِنْ بَحِیْرَةٍ وَّلَا سَآىِٕبَةٍ وَّلَا وَصِیْلَةٍ وَّلَا حَامٍ ۙ— وَّلٰكِنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا یَفْتَرُوْنَ عَلَی اللّٰهِ الْكَذِبَ ؕ— وَاَكْثَرُهُمْ لَا یَعْقِلُوْنَ ۟

الله چارپایان را حلال قرار داده است، یعنی چارپایانی را که مشرکان برای بت‌های‌شان بر خود حرام کرده‌اند حرام قرار نداده است، این چارپایان عبارتند از بَحیره- شتری که وقتی شکم‌های مشخصی زائیده باشد، گوش‌هایش بریده می‌شود-، سائبه- شتری که وقتی سن مشخصی را سپری کند، برای بت‌های‌شان رها می‌شود، وصیله- شتری که پشت سر هم دو شکم ماده می‌زاید- و حامی- شتر نری که چند بچه ‌شتر از پشت او متولد شده باشند-، اما کافران از روی دروغ و بهتان ادعا کردند که الله موارد مذکور را حرام گردانیده است، و بیشتر کافران میان حق و باطل و میان حلال و حرام تمایز قائل نمی‌شوند.

Poruke i pouke ajeta na ovoj stranici:

• الأصل في شعائر الله تعالى أنها جاءت لتحقيق مصالح العباد الدنيوية والأخروية، ودفع المضار عنهم.

اصل در شعائر الله متعال این است که برای تحقق مصالح دنیوی و اخروی بندگان، و دفع زیان‌ها از آنها آمده است.

• عدم الإعجاب بالكثرة، فإنّ كثرة الشيء ليست دليلًا على حِلِّه أو طِيبه، وإنما الدليل يكمن في الحكم الشرعي.

مغرور نشدن به کثرت؛ زیرا کثرت چیزی دلیل بر حلال ‌بودن یا پاک ‌بودن آن نیست، بلکه دلیل فقط در حکم شرعی نهفته است.

• من أدب المُسْتفتي: تقييد السؤال بحدود معينة، فلا يسوغ السؤال عما لا حاجة للمرء ولا غرض له فيه.

لازمۀ ادب پرسشگر، مقید کردن سوال با حدود مشخص است؛ یعنی در مورد آنچه که نیازی بر آن نیست و هیچ هدفی در آن وجود ندارد سوال نکند.

• ذم مسالك المشركين فيما اخترعوه وزعموه من محرمات الأنعام ك: البَحِيرة، والسائبة، والوصِيلة، والحامي.

سرزنش روش‌های مشرکان در آنچه بدعت گذاردند و حرمت برخی چارپایان را ادعا کردند، مانند: بَحیره، سائبه، وصیله و حامی.