هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّا تَأۡوِيلَهُۥۚ يَوۡمَ يَأۡتِي تَأۡوِيلُهُۥ يَقُولُ ٱلَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبۡلُ قَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُ رَبِّنَا بِٱلۡحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَآءَ فَيَشۡفَعُواْ لَنَآ أَوۡ نُرَدُّ فَنَعۡمَلَ غَيۡرَ ٱلَّذِي كُنَّا نَعۡمَلُۚ قَدۡ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาต่างก็ไม่ได้รอคอยสิ่งใด นอกจากการลงโทษอันเจ็บปวดซึ่งได้มีแก่พวกเขา ซึ่งจะเป็นจุดจบของชะตากรรมของพวกเขาในปรโลก นั่นคือวันที่การลงโทษซึ่งได้ประกาศแก่พวกเขาจะมาถึง และเป็นวันที่รางวัลที่ประกาศแก่บรรดาผู้ศรัทธาจะมาถึง บรรดาผู้ที่ลืมอัลกุรอานในช่วงชีวิตของพวกเขาในโลกดุนยา และปฏิบัติตามคำสอนที่อยู่ในนั้น จะกล่าวว่า “แท้จริงบรรดาเราะสูลแห่งพระเจ้าของเราได้มายังพวกเราด้วยความจริงซึ่งไม่มีสงสัยเลยและไม่มีความเคลือบแคลงใดๆ ว่ามันคือความจริงที่มาจากอัลลอฮ์ ถ้าเรามีผู้วิงวอนที่สามารถช่วยเราได้ ณ ที่อัลลอฮ์ เพื่อเราจะได้พ้นจากการทรมานนั้น หรือถ้าเราได้กลับคืนสู่โลกอีกครั้ง เพื่อเราจะได้ทำความดีแทนความชั่วของเราที่เคยทำมา” บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาได้ทำร้ายตัวเองด้วยการพลัดพรากตัวเองลงไปในเหวแห่งความพินาศอันเป็นผลจากการไม่ศรัทธาของพวกเขา และบรรดาพระเจ้าที่พวกเขาเคยเคารพบูชาอื่น ๆ นอกเหนือจากอัลลอฮ์ได้ห่างหายจากพวกเขาไป ดังนั้นพวกเขาจะไม่เป็นประโยชน์ต่อพวกเขาอีกเลย
التفاسير: