وَلَوۡ شِئۡنَا لَرَفَعۡنَٰهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُۥٓ أَخۡلَدَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُۚ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ ٱلۡكَلۡبِ إِن تَحۡمِلۡ عَلَيۡهِ يَلۡهَثۡ أَوۡ تَتۡرُكۡهُ يَلۡهَثۚ ذَّٰلِكَ مَثَلُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۚ فَٱقۡصُصِ ٱلۡقَصَصَ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ
หากเราประสงค์ให้เขาได้รับประโยชน์จากโองการต่างๆ แน่นอนเราจะยกสถานะของเขาด้วยบรรดาโองการเหล่านั้น โดยการให้พวกเขาได้รับทางนำสู่การปฏิบัติต่อบรรดาโองการเหล่านั้น แล้วสถานะของเขาก็จะสูงขึ้นทั้งในโลกนี้และในปรโลก แต่เขาเลือกสิ่งที่นำตัวเองสู่ความตกต่ำ เมื่อเขาได้โน้มตัวเองตามความปรารถนาทางโลก โดยการให้ค่าแก่มันเหนืออาคิเราะฮ์ เขาเลือกที่จะทำตามความพอใจของตัณหาอันไร้สาระของเขา ดังนั้นความโลภของเขาที่มีต่อโลกก็เหมือนกับสุนัขที่แลบลิ้นออกมาตลอดเวลา สุนัขที่อยู่ในท่าหมอบนั่งมันจะแลบลิ้นออกมาและเมื่อมันถูกไล่มันก็จะแลบลิ้นออกมา นั่นคืออุปมาของผู้ที่หลงผิดที่ปฏิเสธบรรดาโองการของเรา ดังนั้นจงบอกพวกเขาเถิด -โอ้รอสูลเอ๋ย - ถึงเรื่องราวเหล่านี้เพื่อพวกเขาจะได้คิด เพื่อจะได้ละทิ้งการปฏิเสธและการหลงทาง
التفاسير: