ترجمة معاني القرآن الكريم - الترجمة التايلندية للمختصر في تفسير القرآن الكريم
رقم الصفحة:
119
:
16
ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسُّوٓءَ بِجَهَٰلَةٖ ثُمَّ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ وَأَصۡلَحُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٌ
หลังจากนั้น แท้จริงพระผู้อภิบาลของเจ้านั้น -โอ้เราะสูล- สำหรับบรรดาผู้กระทำการชั่วโดยไม่รุ้ถึงผลพวงที่จะตามมา ถึงแม้พวกเขาจะเจตนาทำก็ตาม แล้วพวกเขาสำนึกผิดต่ออัลลอฮ์หลังจากที่พวกเขาได้กระทำความชั่ว และพวกเขาก็ได้ปรับปรุงแก้ไขการงานของพวกเขาที่ไม่ดีนั้น แท้จริงพระผู้อภิบาลของเจ้า หลังจากการสำนึกผิด(เตาบะฮฺ)นั้น แน่นอนพระองค์เป็นผู้ทรงอภัยยิ่งต่อความผิดของพวกเขา เป็นผู้ทรงเมตตาต่อพวกเขาเสมอ
التفاسير:
120
:
16
إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ كَانَ أُمَّةٗ قَانِتٗا لِّلَّهِ حَنِيفٗا وَلَمۡ يَكُ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
แท้จริง อิบรอฮีม -อะลัยฮิส สลาม- เป็นคนที่รวมคุณลักษณะของความดี เชื่อฟังต่อพระผู้อภิบาลของเขาเสมอ โน้มเอียงจากศาสนาเท็จทั้งหมดมาสู่อิสลาม เขาไม่เคยอยู่ในหมู่ผู้ต้งภาคีเลย
التفاسير:
121
:
16
شَاكِرٗا لِّأَنۡعُمِهِۚ ٱجۡتَبَىٰهُ وَهَدَىٰهُ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
และเขาเป็นผู้กตัญญูกตเวทีต่อความโปรดปรานที่พระองค์ทรงประทานให้แก่เขา พระองค์ทรงเลือกเขาเป็นนบี และทรงชี้แนะทางแก่เขาสู่ศาสนาอิสลามที่เที่ยงแท้
التفاسير:
122
:
16
وَءَاتَيۡنَٰهُ فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗۖ وَإِنَّهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ لَمِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ
และเราได้มอบให้เขาในโลกนี้ซึ่งการเป็นนบี และการสรรเสริญที่ดี และลูกที่ดี และแท้จริงในปรโลกนั้น เขาจะอยู่ในหมู่คนดี ๆ ที่อัลลอฮ์นั้นได้เตรียมไว้สำหรับพวกเขา ซึ่งมันคือตำแหน่งอันสูงส่งในสรวงสวรรค์อย่างแน่นอน
التفاسير:
123
:
16
ثُمَّ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ أَنِ ٱتَّبِعۡ مِلَّةَ إِبۡرَٰهِيمَ حَنِيفٗاۖ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
แล้วเราได้วะฮีย์แก่เจ้า -โอ้เราะสูล- จงปฏิบัติตามศาสนาของอิบรอฮีมในเรื่องการให้เอกภาพต่ออัลลอฮ์ และการออกห่างจากบรรดาผู้ตั้งภาคี และการเชื่อชวนสู่อัลลอฮ์ และการปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระองค์ โดยโน้มเอียงจากศาสนาเท็จทั้งหมดมาสู่อิสลาม และเขามิได้อยู่ในหมู่ผู้ตั้งภาคีเลย ดังเช่นที่พวกบรรดาผู้ตั้งภาคีได้กล่าวอ้าง แต่เขาคือผู้ที่ศรัทธาในความเป็นเอกภาพของอัลลอฮ์ต่างหาก
التفاسير:
124
:
16
إِنَّمَا جُعِلَ ٱلسَّبۡتُ عَلَى ٱلَّذِينَ ٱخۡتَلَفُواْ فِيهِۚ وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَحۡكُمُ بَيۡنَهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ فِيمَا كَانُواْ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَ
แท้จริงการถวายเกียรติแด่วันเสาร์ถูกกำหนดให้เป็นภาระผูกพันเหนือชาวยิว เมื่อพวกเขาได้ขัดแย้งกันเกี่ยวกับวันเสาร์ เพื่อที่พวกเขาจะได้ละทิ้งการงานของพวกเขาไปกับการทำอิบาดะฮ์ หลังจากที่พวกเขาหลงทางจากวันศุกร์ที่พวกเขาได้รับคำสั่งให้อุทิศเพื่ออิบาดะฮ์ในวันนั้น แท้จริงพระผู้อภิบาลของเจ้า –โอ้เราะสูลเอ๋ย- จะตัดสินระหว่างผู้ที่ขัดแย้งกันในวันกิยามะฮ์เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาขัดแย้งกัน แล้วตอบแทนแต่ละคนตามการกระทำของเขา
التفاسير:
125
:
16
ٱدۡعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِٱلۡحِكۡمَةِ وَٱلۡمَوۡعِظَةِ ٱلۡحَسَنَةِۖ وَجَٰدِلۡهُم بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ
จงเชิญชวน -โอ้เราะสูลเอ๋ย- สู่ศาสนาอิสลามของเจ้าและผู้ศรัทธาที่ติดตามเจ้าในลักษณะที่เหมาะสมกับสภาพความเข้าใจและความคิดของบุคคลที่เจ้าเชิญ และด้วยการตักเตือนที่มีกำลังใจและคำเตือนให้ระวัง โต้เถียงกับพวกเขาในลักษณะที่ดีที่สุดในแง่ของคำพูด ความคิด และความสุภาพ เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของเจ้าในการให้ฮิดายะฮ์แก่ผู้คน แต่เจ้าทำหน้าที่เชิญชวนพวกเขาเท่านั้น พระผู้อภิบาลของคุณทรงรอบรู้ดีที่สุดว่าใครหลงจากศาสนาของอิสลาม และพระองค์ทรงรอบรู้ดีที่สุดบรรดาผู้ถูกชี้นำที่ถูกต้อง ดังนั้นเจ้าอย่าได้นำพาตัวของเจ้าไปจมปลักอยู่กับพวกเขาด้วยความเศร้าโศก
التفاسير:
126
:
16
وَإِنۡ عَاقَبۡتُمۡ فَعَاقِبُواْ بِمِثۡلِ مَا عُوقِبۡتُم بِهِۦۖ وَلَئِن صَبَرۡتُمۡ لَهُوَ خَيۡرٞ لِّلصَّٰبِرِينَ
และหากพวกเจ้ามีความต้องการที่จะลงโทษฝ่ายที่เป็นปรปักษ์ต่อพวกเจ้า ก็จงลงโทษเยี่ยงที่เขานั้นได้กระทำไว้ต่อพวกเจ้าโดยที่ไม่เกินจากนั้น และหากพวกเจ้าอดทนต่อการลงโทษของเขาได้ แน่นอน มันเป็นการดียิ่งสำหรับบรรดาผู้อดทนที่มาจากพวกเจ้า ที่จะทำการเอาโทษกลับต่อพวกเขา
التفاسير:
127
:
16
وَٱصۡبِرۡ وَمَا صَبۡرُكَ إِلَّا بِٱللَّهِۚ وَلَا تَحۡزَنۡ عَلَيۡهِمۡ وَلَا تَكُ فِي ضَيۡقٖ مِّمَّا يَمۡكُرُونَ
และจงอดทนเถิด -โอ้เราะสูล- ต่อสิ่งที่ได้ประสบกับเจ้าจากการทำร้ายของพวกเขา และการอดทนของเจ้าจะมีขึ้นไม่ได้ เว้นแต่ด้วยการชี้นำของอัลลอฮ์ และเจ้าอย่าได้เสียใจต่อการที่พวกปฏิเสธศรัทธาหันหลังให้กับเจ้า และอย่าได้คับใจในสิ่งที่พวกเขาวางกลอุบาย
التفاسير:
128
:
16
إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَواْ وَّٱلَّذِينَ هُم مُّحۡسِنُونَ
แท้จริง อัลลอฮ์ทรงอยู่ร่วมกับบรรดาผู้ยำเกรงต่อพระองค์ ด้วยการที่พวกเขาละทิ้งบาป และทรงอยู่ร่วมกับบรรดาผู้กระทำความดี ด้วยการที่พวกเขานั้นเคารพเชื่อฟัง และปฏิบัติตามสิ่งที่พวกเขาถูกสั่งใช้ ดังนั้นพระองค์จะทรงอยู่ร่วมกับพวกเขาด้วยกับการช่วยเหลือและให้การสนับสนุน
التفاسير:
من فوائد الآيات في هذه الصفحة:
• اقتضت رحمة الله أن يقبل توبة عباده الذين يعملون السوء من الكفر والمعاصي، ثم يتوبون ويصلحون أعمالهم، فيغفر الله لهم.
ในรูปแบบของความเมตตาของอัลลอฮ์คือการให้อภัยต่อบ่าวของพระองค์ที่ทำชั่วในรูปของการปฏิเสธศรัทธาและทำความชั่วต่างๆ จากนั้นพวกเขาก็สำนึกผิดและปรับปรุงการกระทำของพวกเขา แล้วอัลลอฮ์ให้อภัยพวกเขา
• يحسن بالمسلم أن يتخذ إبراهيم عليه السلام قدوة له.
เป็นการดีสำหรับมุสลิมคือการยึดนบีอิบรอฮีม อะลัยฮิสลาม มาเป็นแบบอย่างสำหรับเขา
• على الدعاة إلى دين الله اتباع هذه الطرق الثلاث: الحكمة، والموعظة الحسنة، والمجادلة بالتي هي أحسن.
จำเป็นสำหรับผู้ที่ทำหน้าที่เชิญชวนไปสู่ศาสนาของอัลลอฮ์นั้น เขาสมควรปฏิบัติตามแนวทางทั้งสามประการนี้ : ใช้ความสุขุม การตักเตือนที่ดี และจงโต้แย้งกับพวกเขาด้วยสิ่งที่ดี
• العقاب يكون بالمِثْل دون زيادة، فالمظلوم منهي عن الزيادة في عقوبة الظالم.
การลงโทษจะต้องเป็นการลงโทษที่เท่าเทียมกัน จะไม่มีการเพิ่ม(ไปจากสิ่งที่ได้อธรรมไว้) ดังนั้น ผู้ที่ถูกกดขี่จึงถูกห้ามไม่ให้เพิ่มโทษต่อผู้ที่กดขี่เขา
