و نعمتهای ظاهری و باطنی را به شما ارزانی داشته و زمین را برایتان گسترانده است تا بر آن استقرار یابید و با ساختن خانه، کشاورزی و شخم زدن، رفتن از جایی به جایی و با دیگر اشکال از آن بهرهمند شوید. و آسمان را برای شما سقفی قرار داد و در آن منافعی مانند خورشید و ماه وستارگان به ودیعه نهاد که بدان نیازمندید.
﴿وَأَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ﴾ «سماء» یعنی هر آنچه که بالای سر شما باشد، بنابراین مفسران گفتهاند: منظور از آسمان در اینجا ابرها هستند و خداوند از ابرها آب فرو فرستاده است. ﴿فَأَخۡرَجَ بِهِۦ مِنَ ٱلثَّمَرَٰتِ﴾ و با آن انواع ثمرات مانند دانهها و میوۀ خرما و دیگر میوهها و کشتزارها و غیره را بیرون آورده است. ﴿رِزۡقٗا لَّكُمۡ﴾ تا روزیتان باشد و زندگی به سر کنید و تفریح نمایید. ﴿فَلَا تَجۡعَلُواْ لِلَّهِ أَندَادٗا﴾ پس، از میان آفریدگان همانند و همتایانی برای خداوند قرار ندهید به گونهای که آنها را مانند خدا پرستش کنید و همانگونه که خداوند را دوست دارید آنها را دوست بدارید، در صورتی که آنها نیز مانند شما آفریدگانی هستند که به آنها روزی داده شده و کارهایشان از سوی خدا اداره میشود و به اندازۀ ذرهای در زمین و آسمان اختیاری ندارند، و فایده و ضرری به شما نمیرسانند. ﴿وَأَنتُمۡ تَعۡلَمُونَ﴾ و شما میدانید که خداوند شریک و همانندی ندارد، نه در آفریدن و نه در روزی دادن و تدبیر امور، و نه در الوهیت و ربوبیت. پس با اینکه شما این را میدانید چگونه همراه با خداوند معبودهای دیگری را پرستش میکنید؟ این چیزی عجیب و بدترین نوعِ بیخردی است.
این آیه از عبادت غیر خدا نهی بهعمل میآورد و بر وجوب عبادت و پرستش خدا و باطل بودن عبادت غیر او دلیل ارائه داده و به بیان توحید ربوبیت میپردازد که متضمن یگانگی او در آفریدن و روزی دادن و تدبیر امور است؛ پس چون همه اقرار میکنند که خداوند در این امور شریکی ندارد، نیز باید اقرار کنند که خداوند در عبادت هم شریکی ندارد. و این روشنترین دلیل عقلی بر وحدانیت و یگانگی باری تعالی و باطل بودن شرک است.