خداوند متعال میفرماید: ﴿وَيَوۡمَ نَحۡشُرُهُمۡ جَمِيعٗا﴾ و به یادآور روزیکه همگان را گرد میآوریم. یعنی همۀ خلایق را در روزی مشخص جمع نموده، و مشرکان و آنچه را که به جای خدا میپرستیدند، حاضر میکنیم.
﴿ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشۡرَكُواْ مَكَانَكُمۡ أَنتُمۡ وَشُرَكَآؤُكُمۡ﴾ سپس به مشرکان میگوییم: شما و معبودانی که با خدا شریک میگرفتید در جای خود بایستید، تا میان شما و آنها داوری کنیم.
﴿فَزَيَّلۡنَا بَيۡنَهُمۡ﴾ سپس در میان جسمها و قلبهایشان جدایی میآوریم، و دشمنی سختی میان آنها پدید میآید. این در حالی است که در دنیا، خالص ترین محبت و صمیمیت را به پای یکدیگر ریخته بودند، سپس این محبت و دوستی به نفرت و دشمنی تبدیل میگردد.
﴿وَقَالَ شُرَكَآؤُهُم﴾ و معبودانی را که با خدا شریک میکردند، از آنان بیزاری جسته و میگویند: ﴿مَّاكُنتُمۡ إِيَّانَا تَعۡبُدُونَ﴾ شما ما را نمیپرستیدید. ما خدا را، از اینکه شریک یا همتایی داشته باشد، پاک و منزه میدانیم.