وَلَا یَاْتَلِ اُولُوا الْفَضْلِ مِنْكُمْ وَالسَّعَةِ اَنْ یُّؤْتُوْۤا اُولِی الْقُرْبٰی وَالْمَسٰكِیْنَ وَالْمُهٰجِرِیْنَ فِیْ سَبِیْلِ اللّٰهِ ۪ۖ— وَلْیَعْفُوْا وَلْیَصْفَحُوْا ؕ— اَلَا تُحِبُّوْنَ اَنْ یَّغْفِرَ اللّٰهُ لَكُمْ ؕ— وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ رَّحِیْمٌ ۟
په دين کې د فضيلت او مال کې د پراخۍ څښتنان دې خپلو هغو اړمنو خپلوانو ته د ورکړې په پرېښودلو لوړه نه کوي چې هغوی يوه ګناه کړې ده، ځکه هغوی د الله په لار کې له بې وزلو مهاجرينو څخه دي، هغوی ته دې عفوه وکړي او ورته تېر دې شي، آيا تاسو نه خوښوئ چې الله مو ګناهونه وبښي کله چې تاسو هغوی ته بښنه وکړئ او ورته تېر شئ؟! الله له خپلو بنده ګانو د هغه چا بښونکی دی چې توبه وباسي او پر هغوی مهربانه دی؛ نو بنده ګان يې دې پرهمدې پيروي وکړي، دغه آيت د ابوبکر رضی الله عنه په اړه نازل شو، کله چې هغه پر مسطح د لګښت نه کولو لوړه وکړه، ځکه چې هغه په تورلګولو کې برخه اخېستې وه.
التفاسير: