اُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ جَنّٰتُ عَدْنٍ تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِهِمُ الْاَنْهٰرُ یُحَلَّوْنَ فِیْهَا مِنْ اَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَّیَلْبَسُوْنَ ثِیَابًا خُضْرًا مِّنْ سُنْدُسٍ وَّاِسْتَبْرَقٍ مُّتَّكِـِٕیْنَ فِیْهَا عَلَی الْاَرَآىِٕكِ ؕ— نِعْمَ الثَّوَابُ ؕ— وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا ۟۠
دغه کسان چې صفت یې کړی شوی په ایمان او په کولو د نیکو کارونو دوی لره جنتونه د همیشه اوسیدلو دي چې دوی به پکې همیشه اوسیږي، بهیږي به لاندې د ماڼیو د دوی نه د جنت خوږې ویالې، دوی به ښایسته کیدلی شي په دې جنت کې د سرو زرو په بنګړو، او اغوندي به دوی جامې شنې د نرو وریښمو او د غټو وريښمو، تکیه به کوي په پالنګونو باندې چې ښایسته کړی شوي به وي په ښایسته پردو باندې، ښایسته ثواب دی ثواب د دوی، او ښایسته دی جنت ځای د میلمستیا او ځای د اوسېدلو چې دوی پکې اوسیږي.
التفاسير: