وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِیْنَ یَدْعُوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَدٰوةِ وَالْعَشِیِّ یُرِیْدُوْنَ وَجْهَهٗ وَلَا تَعْدُ عَیْنٰكَ عَنْهُمْ ۚ— تُرِیْدُ زِیْنَةَ الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا ۚ— وَلَا تُطِعْ مَنْ اَغْفَلْنَا قَلْبَهٗ عَنْ ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوٰىهُ وَكَانَ اَمْرُهٗ فُرُطًا ۟
او کلک کړه ځان خپل په ملګرتیا د هغو خلکو کې چې دعا غواړي د خپل رب نه دعا د عبادت او دعا د غوښتلو د حاجت په اول سر د ورځې کې او په اخر د ورځې کې، خالص کوونکي وي د عبادت هغه لره، نه دې اوړي سترګې ستا د دوی نه، چې ته غواړي کیناستل د مالدارانو او لویانو خلکو سره، او ته خبره مه منه د هغه چا چې مونږ ګرځولی زړه د هغه غافل زمونږ د ذکر نه په مهر لګولو سره په هغه باندې، نو امر یې کړی تا ته په شړلو د غریبانو ستا د مجلس نه، او مخکې کړې یې ده تابعداري د هغه څه چې د هغه نفس یې غواړي په تابعدارۍ د رب خپل، او دې عملونه د هغه برباد.
التفاسير: