ترجمة معاني القرآن الكريم - الترجمة المليبارية - عبد الحميد حيدر وكنهي محمد
سورة عبس - അബസ
عَبَسَ وَتَوَلّٰۤی ۟ۙ
اَنْ جَآءَهُ الْاَعْمٰى ۟ؕ
وَمَا یُدْرِیْكَ لَعَلَّهٗ یَزَّ ۟ۙ
اَوْ یَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرٰى ۟ؕ
اَمَّا مَنِ اسْتَغْنٰى ۟ۙ
فَاَنْتَ لَهٗ تَصَدّٰى ۟ؕ
وَمَا عَلَیْكَ اَلَّا یَزَّكّٰى ۟ؕ
وَاَمَّا مَنْ جَآءَكَ یَسْعٰى ۟ۙ
وَهُوَ یَخْشٰى ۟ۙ
فَاَنْتَ عَنْهُ تَلَهّٰى ۟ۚ
1) നബി(ﷺ) ഒരിക്കല് ചില ഖുറൈശി പ്രമുഖന്മാരുമായി സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. അവര് ഇസ്ലാം സ്വീകരിക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിലായിരുന്നു അവിടുന്ന് (ﷺ). ആ സന്ദര്ഭത്തിലാണ് അന്ധനായ അബ്ദുല്ലാഹി ബ്നു ഉമ്മിമക്തൂം റസൂല്(ﷺ)നോട് ഇസ്ലാമികാദര്ശങ്ങള് പഠിപ്പിച്ചുകൊടുക്കാന് ആവശ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ട് അങ്ങോട്ട് കടന്നുചെന്നത്. ഒരു പാവപ്പെട്ടവന് നല്കുന്ന പരിഗണന ആ പ്രമുഖന്മാര്ക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടാതെ വരികയും, അവര് ഇസ്ലാമിനോട് തന്നെ വിമുഖത കാണിക്കാന് അത് കാരണമാകുകയും ചെയ്തെങ്കിലോ എന്ന ആശങ്ക നിമിത്തം റസൂല് (ﷺ) ആ അന്ധന്റെ ആഗമനത്തില് അസന്തുഷ്ടി പ്രകടിപ്പിച്ചു. അത് ശരിയായില്ലെന്ന് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചുകൊണ്ടാണ് അല്ലാഹു ഈ വചനങ്ങള് അവതരിപ്പിച്ചത്. വിശുദ്ധ ഖുര്ആന് നബി(ﷺ)യുടെ സ്വന്തം വചനങ്ങളല്ലെന്നതിനും, വിശുദ്ധ ഖുര്ആനില് എന്തെങ്കിലും കൂട്ടുകയോ കുറയ്ക്കുകയോ ചെയ്യാന് നബി(ﷺ)ക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നതിനും പ്രബലമായ ഒരു തെളിവുകൂടിയാണ് ഈ വചനങ്ങള്.
كَلَّاۤ اِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ۟ۚ
فَمَنْ شَآءَ ذَكَرَهٗ ۟ۘ
فِیْ صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ۟ۙ
2) ഉന്നതലോകത്ത് അല്ലാഹുവിന്റെ വചനങ്ങള് ആലേഖനം ചെയ്തിട്ടുള്ള സുഭദ്രമായ രേഖകളെപ്പറ്റിയാണ് ഈ പരാമര്ശം എന്നാണ് പ്രമുഖ വ്യാഖ്യാതാക്കളുടെ അഭിപ്രായം.
مَّرْفُوْعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ۟ۙ
بِاَیْدِیْ سَفَرَةٍ ۟ۙ
كِرَامٍ بَرَرَةٍ ۟ؕ
قُتِلَ الْاِنْسَانُ مَاۤ اَكْفَرَهٗ ۟ؕ
مِنْ اَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهٗ ۟ؕ
مِنْ نُّطْفَةٍ ؕ— خَلَقَهٗ فَقَدَّرَهٗ ۟ۙ
ثُمَّ السَّبِیْلَ یَسَّرَهٗ ۟ۙ
ثُمَّ اَمَاتَهٗ فَاَقْبَرَهٗ ۟ۙ
ثُمَّ اِذَا شَآءَ اَنْشَرَهٗ ۟ؕ
كَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَاۤ اَمَرَهٗ ۟ؕ
فَلْیَنْظُرِ الْاِنْسَانُ اِلٰى طَعَامِهٖۤ ۟ۙ
اَنَّا صَبَبْنَا الْمَآءَ صَبًّا ۟ۙ
ثُمَّ شَقَقْنَا الْاَرْضَ شَقًّا ۟ۙ
3) മഴയില് നനഞ്ഞു കുതിര്ന്ന ഭൂമി പിളര്ന്നുകൊണ്ട് മുളച്ചുപൊങ്ങുന്ന സസ്യജാലങ്ങള് വഴിയാണ് മുഴുവന് ജീവജാലങ്ങള്ക്കും ആഹാരം ലഭിക്കുന്നത്.
فَاَنْۢبَتْنَا فِیْهَا حَبًّا ۟ۙ
وَّعِنَبًا وَّقَضْبًا ۟ۙ
وَّزَیْتُوْنًا وَّنَخْلًا ۟ۙ
وَّحَدَآىِٕقَ غُلْبًا ۟ۙ
وَّفَاكِهَةً وَّاَبًّا ۟ۙ
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْ ۟ؕ
فَاِذَا جَآءَتِ الصَّآخَّةُ ۟ؗ
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخِیْهِ ۟ۙ
وَاُمِّهٖ وَاَبِیْهِ ۟ۙ
وَصَاحِبَتِهٖ وَبَنِیْهِ ۟ؕ
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَىِٕذٍ شَاْنٌ یُّغْنِیْهِ ۟ؕ
4) അന്ത്യദിനത്തില് ഓരോ മനുഷ്യനും അത്യന്തം ഭയവിഹ്വലനായിരിക്കും. സ്വന്തം ഭാവിയെപ്പറ്റിയുള്ള ഉത്കണ്ഠ നിമിത്തം മറ്റുള്ളവരെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കാനോ ഇതരരുടെ പ്രശ്നങ്ങള് പരിഗണിക്കാനോ അവര്ക്ക് ഒഴിവുണ്ടായിരിക്കുകയില്ല.
وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ مُّسْفِرَةٌ ۟ۙ
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ۟ۚ
وَوُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ۟ۙ
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ۟ؕ
اُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ۟۠
