169. و د دویڤ ڤانڕا [ئەڤێت تێكەل، قەنج و خراب] دەستەكەك هات چو خێر تێدا نە، بوونە وێرسێت تەوراتێ [دخوینن، بەلێ كار پێ ناكەن] و لەزێ ل ئەڤا نێزیك و كێم دكەن [كو دنیایە، و پشتا خۆ ددەنە هەقییێ] و دبێژن: دێ خودێ مە ئازاكەت و ل مە ناگریت، و ئەگەر متایەكێ دی ژی وەكی وێ ب دەست وان بكەڤیت دێ ڕاكەن [ل نك نەخەمە، حەلالە یان حەرامە؟] ئەرێ ما پەیمان د تەوراتێدا ژ وان نەهاتبوو ستاندن، كو ئەو ژ ڕاستییێ پێڤەتر چو یێ دی ل سەر ناڤێ خودێ نەبێژن؟ [ڤێجا چاوا حەرامی دخۆن و دبێژن: خودێ ل مە ناگریت] و وان تەورات یا خواندی كا چ تێدایە. و ئاخرەت بۆ وان، یێت پارێزكارییا خودێ دكەن چێترە، ڤێجا ما هوین ئاقلێ خۆ نائیننە سەرێ خۆ.