مِنۡ أَجۡلِ ذَٰلِكَ كَتَبۡنَا عَلَىٰ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ أَنَّهُۥ مَن قَتَلَ نَفۡسَۢا بِغَيۡرِ نَفۡسٍ أَوۡ فَسَادٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ ٱلنَّاسَ جَمِيعٗا وَمَنۡ أَحۡيَاهَا فَكَأَنَّمَآ أَحۡيَا ٱلنَّاسَ جَمِيعٗاۚ وَلَقَدۡ جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُنَا بِٱلۡبَيِّنَٰتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرٗا مِّنۡهُم بَعۡدَ ذَٰلِكَ فِي ٱلۡأَرۡضِ لَمُسۡرِفُونَ
ដោយមូលហេតុនៃការដែលកពេលបានសម្លាប់ប្អូនប្រុសរបស់គេនោះហើយទើបយើងបានប្រាប់ដល់អម្បូរអ៊ីស្រាអែលឲ្យបានដឹងថាៈ ជាការពិតណាស់ ជនណាហើយដែលបានសម្លាប់បុគ្គលណាម្នាក់ដោយគ្មានមូលហេតុដែលត្រូវសម្លាប់ ឬបានបង្កវិនាសកម្មនៅលើផែនដីដោយការប្រឆាំង ឬការបង្កសង្គ្រាម គឺរូបគេហាក់បីដូចជាបានសម្លាប់មនុស្សលោកទាំងអស់ដែរ ពីព្រោះគេគ្មានការបែងចែករវាងមនុស្សល្អនិងមនុស្សអាក្រក់។ ហើយជនណាដែលបានទប់ខ្លួនមិនសម្លាប់ជីវិតបុគ្គលណាម្នាក់ដែលអល់ឡោះបានហាមឃាត់ដោយដឹងច្បាស់ពីបម្រាមនៃការសម្លាប់នោះ ហើយរូបគេមិនបានសម្លាប់ទេនោះ ហាក់បីដូចជាគេបានទុកជីវិតមនុស្សលោកទាំងអស់ដូច្នោះដែរ ដោយសារតែទង្វើនោះ គឺផ្តល់នូវសុវត្ថិភាពដល់ពួកគេទាំងអស់គ្នា។ ហើយជាការពិតណាស់ បណ្តាអ្នកនាំសាររបស់យើងបានមកដល់អម្បូរអ៊ីស្រាអែលដោយនាំមកនូវភស្តុតាងដ៏ច្បាស់លាស់ និងអំណះអំណាងជាក់ស្តែងជាច្រើន។ តែទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ក៏ភាគច្រើននៃពួកគេ គឺជាពួកដែលបំពានព្រំដែនរបស់អល់ឡោះដោយការប្រព្រឹត្តនូវទង្វើបាបកម្ម និងល្មើស(នឹងបទបញ្ជា)នៃបណ្តាអ្នកនាំសាររបស់ពួកគេដដែល។
التفاسير:
المُيسَّر
السعدي
البغوي
ابن كثير
الطبري