فَإِذَا لَقِيتُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَضَرۡبَ ٱلرِّقَابِ حَتَّىٰٓ إِذَآ أَثۡخَنتُمُوهُمۡ فَشُدُّواْ ٱلۡوَثَاقَ فَإِمَّا مَنَّۢا بَعۡدُ وَإِمَّا فِدَآءً حَتَّىٰ تَضَعَ ٱلۡحَرۡبُ أَوۡزَارَهَاۚ ذَٰلِكَۖ وَلَوۡ يَشَآءُ ٱللَّهُ لَٱنتَصَرَ مِنۡهُمۡ وَلَٰكِن لِّيَبۡلُوَاْ بَعۡضَكُم بِبَعۡضٖۗ وَٱلَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعۡمَٰلَهُمۡ
ហើយនៅពេលដែលពួកអ្នក(ឱបណ្តាអ្នកដែលមានជំនឿ)បានជួបប្រទះនឹងពួកគ្មានជំនឿដែលប្រយុទ្ធជាមួយនឹងពួកអ្នក(នៅក្នុងសមរភូមិ)នោះ ចូរពួកអ្នកកាប់កញ្ចឹងករបស់ពួកគេនឹងផ្លែដាវរបស់ពួកអ្នក ហើយចូរបន្តការប្រយុទ្ធនឹងពួកគេ រហូតដល់ពួកអ្នកសម្លាប់ពួកគេបានច្រើន។ ហើយបើកាលណាពួកអ្នកសម្លាប់ពួកគេបានច្រើនហើយនោះ ចូរពួកអ្នកចាប់ពួកគេធ្វើជាឈ្លើយសឹក។ បើកាលណាពួកអ្នកចាប់ពួកគេជាឈ្លើយសឹកហើយនោះ សម្រាប់ពួកអ្នក គឺមានជម្រើស អាស្រ័យទៅតាមផលប្រយោជន៍ដែលពួកអ្នកអាចទទួលបានមកវិញ ដោយ(ពួកអ្នកអាច)ដោះលែងពួកគេដោយគ្មានសំណង ឬឲ្យពួកគេលោះយកឈ្លើយសឹករបស់ពួកគេវិញដោយទ្រព្យសម្បត្តិ ឬអ្វីមួយផ្សេង។ ហើយចូរពួកអ្នកបន្តការប្រយុទ្ធ និងចាប់ពួកគេជាឈ្លើយសឹក រហូតដល់សង្គ្រាមបានបញ្ចប់ ដោយពួកគ្មានជំនឿព្រមប្រគល់ខ្លួន(ចូលឥស្លាម) ឬបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀង(បញ្ចប់សង្គ្រាម)។ ការសាកល្បងអ្នកមានជំនឿដោយឲ្យប្រយុទ្ធនឹងពួកគ្មានជំនឿ និងការយកជ័យជម្នះលើគ្នាទៅវិញទៅមកដែលបានលើកឡើងខាងលើនោះ វាគឺជាការកំណត់របស់អល់ឡោះ។ ហើយប្រសិនបើអល់ឡោះទ្រង់មានចេតនាចង់ឲ្យអ្នកមានជំនឿយកជ័យជម្នះទៅលើពួកគ្មានជំនឿដោយមិនចាំបាច់ប្រយុទ្ធគ្នានោះ ទ្រង់ពិតជាអាចធ្វើឲ្យពួកគេទទួលជ័យជម្នះបាន ក៏ប៉ុន្តែទ្រង់បានបង្គាប់ប្រើឲ្យធ្វើសង្គ្រាមនោះ គឺដើម្បីទ្រង់សាកល្បងពួកអ្នកទៅវិញទៅមក ដោយទ្រង់ចង់សាកល្បងថា តើអ្នកមានជំនឿរូបណាដែលហ៊ានប្រយុទ្ធ ហើយតើអ្នកណាដែលមិនហ៊ានប្រយុទ្ធ ហើយសាកល្បងពួកគ្មានជំនឿជាមួយនឹងអ្នកមានជំនឿ។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកមានជំនឿរូបណាត្រូវបានគេសម្លាប់(ក្នុងសមរភូមិ)នោះ គេនឹងបានចូលឋានសួគ៌ ហើយប្រសិនបើអ្នកមានជំនឿបានសម្លាប់អ្នកដែលគ្មានជំនឿនោះ គឺគេ(អ្នកដែលគ្មានជំនឿ)នឹងបានចូលឋាននរក។ ហើយបណ្តាអ្នកមានជំនឿដែលត្រូវបានគេសម្លាប់នៅក្នុងមាគ៌ារបស់អល់ឡោះនោះ អល់ឡោះជាម្ចាស់នឹងមិនលុបបំបាត់នូវទង្វើកុសលទាំងឡាយរបស់ពួកគេដាច់ខាត។
التفاسير: