شَهۡرُ رَمَضَانَ ٱلَّذِيٓ أُنزِلَ فِيهِ ٱلۡقُرۡءَانُ هُدٗى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَٰتٖ مِّنَ ٱلۡهُدَىٰ وَٱلۡفُرۡقَانِۚ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ ٱلشَّهۡرَ فَلۡيَصُمۡهُۖ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوۡ عَلَىٰ سَفَرٖ فَعِدَّةٞ مِّنۡ أَيَّامٍ أُخَرَۗ يُرِيدُ ٱللَّهُ بِكُمُ ٱلۡيُسۡرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ ٱلۡعُسۡرَ وَلِتُكۡمِلُواْ ٱلۡعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُواْ ٱللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَىٰكُمۡ وَلَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
ខែរ៉ម៉ាហ្ទន(ដែលជាខែទី៩នៃឆ្នាំចន្ទគតិ) គឺជាខែដែលគេ(អល់ឡោះ)ចាប់ផ្តើមបញ្ចុះគម្ពីរគួរអានមកឱ្យព្យាការីមូហាំម៉ាត់នៅក្នុងយប់ឡៃឡាទុលក៏ទើរ ដោយអល់ឡោះបានបញ្ចុះវា(គម្ពីរគួរអាន)មក ដើម្បីជាការចង្អុលបង្ហាញដល់មនុស្សលោក ដោយនៅក្នុងគម្ពីរនោះ មានសញ្ញាភស្តុតាងដ៏ជាក់ច្បាស់ជាច្រើននៃការចង្អុលបង្ហាញ ព្រមទាំងជាការវិនិច្ឆ័យរវាងខុសនិងត្រូវ។ ដូច្នេះ ជនណាដែលមានវត្តមាននៅក្នុងខែរ៉ម៉ាហ្ទន ខណៈដែលរូបគេពុំមែនជាអ្នកធ្វើដំណើរ និងជាអ្នកដែលមានសុខភាពល្អធម្មតានោះ ចូរឲ្យគេកាន់អំណត់បួស(ខែរ៉ម៉ាហ្ទននេះ)ជាចាំបាច់។ ហើយចំពោះអ្នកជំងឺ និងអ្នកធ្វើដំណើរវិញ បើសិនជាការកាន់អំណត់បួសធ្វើឱ្យគេមានការលំបាកនោះ គឺគេអាចផ្អាកបួសបាន តែចាំបាច់លើគេត្រូវបួសសងវិញនូវបណ្តាថ្ងៃដែលគេបានផ្អាកបួសនោះ។ អល់ឡោះជាម្ចាស់បានចែងច្បាប់នេះឡើងសម្រាប់ពួកអ្នក គឺទ្រង់ចង់សម្រួលដល់ពួកអ្នក ទ្រង់មិនចង់បង្កការលំបាកដល់ពួកអ្នកនោះទេ។ ហើយចូរពួកអ្នកបង្រ្គប់ចំនួនថ្ងៃនៃការបួសក្នុងខែរ៉ាម៉ាហ្ទនទាំងអស់ចុះ ហើយក្រោយពីបានបញ្ចប់ការកាន់អំណត់បួសមួយខែរ៉ម៉ាហ្ទនពេញ និងនៅថ្ងៃបុណ្យ(រ៉យ៉ាហ្វិត្រោះ)នោះ ចូរពួកអ្នកលើកតម្កើងអល់ឡោះ(សូត្រតឹកពៀរ)ទៅលើការដែលទ្រង់បានចង្អុលបង្ហាញពួកអ្នកឲ្យបង្គ្រប់ការបួស(ខែរ៉ម៉ាហ្ទន)បានសម្រេច។ សង្ឃឹមថាពួកអ្នកថ្លែងអំណរគុណអល់ឡោះចំពោះអ្វីដែលទ្រង់បានចង្អុលបង្ហាញសាសនាមួយនេះដល់ពួកអ្នក ដែលជាសាសនាដែលទ្រង់ពេញចិត្តសម្រាប់ពួកអ្នក។
التفاسير:
المُيسَّر
السعدي
البغوي
ابن كثير
الطبري