(پروردگاری که) آمرزندۀ گناه (و) قبول کنندۀ توبه (است). سخت سزادهنده و صاحب نعمت فراوان (میباشد). هیچ معبودی به حق جز او نیست، بازگشت (همه) بهسوی اوست.
پیش از این (کفار) قوم نوح و گروههایی که بعد از ایشان بودند (پیغمبرانشان را) تکذیب کردند و هر امتی تصمیم گرفتند تا پیغمبر خود را به عقوبت بگیرند، و به وسیلۀ باطل مجادله کردند تا حق را نابود کنند، ولی من ایشان را (به قهر خود) گرفتار کردم، پس (بنگر که) عقوبت من چطور بود؟
کسانی که عرش را حمل میکنند و آنان که در اطراف (عرش) هستند به ستایش پروردگارشان تسبیح میگویند و به او ایمان دارند و برای مؤمنان طلب آمرزش میکنند (و میگویند:) ای پروردگار ما! مهربانی و علم تو همه چیز را فرا گرفته است، پس آنان را که توبه کرده و از راه تو پیروی کردهاند، بیامرز و آنان را از عذاب دوزخ حفظ کن.