ترجمة معاني القرآن الكريم - الترجمة الأسامية للمختصر في تفسير القرآن الكريم
رقم الصفحة:
188
:
7
قُلْ لَّاۤ اَمْلِكُ لِنَفْسِیْ نَفْعًا وَّلَا ضَرًّا اِلَّا مَا شَآءَ اللّٰهُ ؕ— وَلَوْ كُنْتُ اَعْلَمُ الْغَیْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَیْرِ ۛۚ— وَمَا مَسَّنِیَ السُّوْٓءُ ۛۚ— اِنْ اَنَا اِلَّا نَذِیْرٌ وَّبَشِیْرٌ لِّقَوْمٍ یُّؤْمِنُوْنَ ۟۠
হে মুহাম্মদ! আপুনি কৈ দিয়ক যে, মই নিজৰ বাবে কোনো কল্যাণ কঢ়িয়াই আনিব নোৱাৰো লগতে নিজকে কোনো অকল্যাণৰ পৰা ৰক্ষাও কৰিব নোৱাৰো। কিন্তু আল্লাহে ইচ্ছা কৰিলে সেয়া সুকীয়া কথা। এই কাম কেৱল আল্লাহৰ। মই কেৱল সেইখিনিয়ে জানো যিখিনি আল্লাহে মোক শিকাইছে। এতেকে মই গায়েব (অদৃশ্য) সম্পৰ্কে একো নাজানো। যদি গায়েব সম্পৰ্কে জানিলোহেঁতেন তেন্তে সকলো বিষয়ৰ পৰিণাম সম্পৰ্কে অৱগত হোৱা হেতুকে প্ৰত্যেক সেই কাম কৰিলোহেঁতেন যিটো মোৰ বাবে উপকাৰী আৰু প্ৰত্যেক অকল্যাণৰ পৰা ৰক্ষাকাৰী। মই কেৱল আল্লাহৰ তৰফৰ পৰা প্ৰেৰিত এজন ৰাছুল। তেওঁৰ কষ্টদায়ক শাস্তিৰ পৰা ভয় দেখুৱাওঁ। লগতে সেইসকল লোকক মহাপ্ৰতিফলৰ শুভসংবাদ দিওঁ যিসকলে বিশ্বাস কৰে যে, মই আল্লাহৰ ফালৰ পৰা প্ৰেৰিত ৰাছুল, আৰু মই লৈ অহা চৰীয়তক মনে প্ৰাণে মানি লৈছে।
التفاسير:
189
:
7
هُوَ الَّذِیْ خَلَقَكُمْ مِّنْ نَّفْسٍ وَّاحِدَةٍ وَّجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِیَسْكُنَ اِلَیْهَا ۚ— فَلَمَّا تَغَشّٰىهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِیْفًا فَمَرَّتْ بِهٖ ۚ— فَلَمَّاۤ اَثْقَلَتْ دَّعَوَا اللّٰهَ رَبَّهُمَا لَىِٕنْ اٰتَیْتَنَا صَالِحًا لَّنَكُوْنَنَّ مِنَ الشّٰكِرِیْنَ ۟
হে নৰ-নাৰীসকল! আল্লাহ তেৱেঁই, যিজনে তোমালোকক এটা প্ৰাণৰ পৰা সৃষ্টি কৰিছে অৰ্থাৎ আদম আলাইহিছ ছিালামৰ পৰা, আৰু আদমৰ পৰা সৃষ্টি কৰিছে তেওঁৰ স্ত্ৰী হাৱাক। হাৱাক আদম আলাইহিছ ছালামৰ কামিহাড়ৰ পৰা সৃষ্টি কৰিছে, যাতে আদম আলাইহিছ ছালাম সন্তুষ্ট হয় আৰু প্ৰশান্তি লাভ কৰে। এতেকে যেতিয়া পতিয়ে পত্নীৰ লগত সহবাস কৰে তেতিয়া পত্নী লঘু গৰ্ভৱতী হয়, যিটো প্ৰথমাৱস্থাত তাই গমেই নাপায়। গৰ্ভৱতী হোৱাৰ পিছতো নিত্য প্ৰয়োজনীয় কৰ্ম কৰি থাকে, একো গধূৰ অনুভৱ নকৰে। কিন্তু লাহে লাহে যেতিয়া গৰ্ভত থকা শিশু ডাঙৰ হ'বলৈ ধৰে তেতিয়া গধূৰ অনুভৱ কৰে, আৰু তেতিয়া পতি পত্নী উভয়ে আল্লাহৰ ওচৰত দুআ কৰি কয়ঃ হে আমাৰ প্ৰতিপালক! যদি তুমি আমাক এজন পূৰ্ণাংগ সুসন্তান দান কৰা তেন্তে আমি তোমাৰ অনুগ্ৰহৰ কৃতজ্ঞ হম।
التفاسير:
190
:
7
فَلَمَّاۤ اٰتٰىهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهٗ شُرَكَآءَ فِیْمَاۤ اٰتٰىهُمَا ۚ— فَتَعٰلَی اللّٰهُ عَمَّا یُشْرِكُوْنَ ۟
যেতিয়া আল্লাহে সিহঁতৰ দুআ কবুল কৰি এজন সুসন্তান দান কৰিলে, তেতিয়া সিহঁতে আল্লাহে প্ৰদান কৰা বস্তুৰ ক্ষেত্ৰত আনক তেওঁৰ অংশীদাৰ স্থাপন কৰিলে, ফলত নিজ পুত্ৰৰ এনেকুৱা নাম ৰাখিলে, যি নামে বেলেগ কাৰোবাৰ বান্দা হোৱাৰ ইংগিত বহন কৰে। অথচ আল্লাহ সকলো প্ৰকাৰ শ্বিৰ্কৰ পৰা বহু ঊৰ্দ্ধত। কিয়নো কেৱল তেৱেঁই প্ৰতিপালক আৰু উপাস্য।
التفاسير:
191
:
7
اَیُشْرِكُوْنَ مَا لَا یَخْلُقُ شَیْـًٔا وَّهُمْ یُخْلَقُوْنَ ۟ۚ
সিহঁতে এই মূৰ্ত্তিবোৰক আৰু ইয়াৰ বাহিৰে আন আন বস্তুবোৰক ইবাদতৰ ক্ষেত্ৰত আল্লাহৰ অংশী স্থাপন কৰে, অথচ সিহঁতে জানে যে, এই মূৰ্তিবোৰে একোৱে সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে যাৰ ফলত সিহঁত ইবাদতৰ যোগ্য হ'ব, বৰং সিহঁত নিজেই হৈছে একো একোটা সৃষ্টি। তেন্তে এইবোৰক সিহঁতে কেনেকৈ আল্লাহৰ অংশী স্থাপন কৰে?
التفاسير:
192
:
7
وَلَا یَسْتَطِیْعُوْنَ لَهُمْ نَصْرًا وَّلَاۤ اَنْفُسَهُمْ یَنْصُرُوْنَ ۟
এই উপাস্যবিলাকে নিজৰ উপাসনাকাৰী সকলক একো সহায় কৰিব নোৱাৰে, আনকি নিজৰো সহায় কৰিব নোৱাৰে, তেন্তে কেনেকৈ সিহঁতে এইবোৰৰ উপাসনা কৰে?
التفاسير:
193
:
7
وَاِنْ تَدْعُوْهُمْ اِلَی الْهُدٰی لَا یَتَّبِعُوْكُمْ ؕ— سَوَآءٌ عَلَیْكُمْ اَدَعَوْتُمُوْهُمْ اَمْ اَنْتُمْ صَامِتُوْنَ ۟
হে মুশ্বৰিকসকল! এইবোৰ মূৰ্তিক যিবোৰক তোমালোকে আল্লাহৰ বাহিৰে উপাস্য বনাই লৈছা যদি হিদায়ৰ পিনে আহ্বান কৰা তেন্তে সিহঁতে তোমালোকৰ আহ্বানৰ প্ৰতিক্ৰিয়া দিব নোৱাৰিব আৰু তোমালোকৰ কথাও মানিব নোৱাৰিব। সিহঁতৰ ক্ষেত্ৰত তোমালোকৰ আহ্বান কৰা বা নকৰা একে সমান। কিয়নো সেইবোৰ হৈছে নিৰ্জীৱ, বুজিবও নোৱাৰে, শুনিবও নোৱাৰে আৰু কথাও ক'ব নোৱাৰে।
التفاسير:
194
:
7
اِنَّ الَّذِیْنَ تَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ عِبَادٌ اَمْثَالُكُمْ فَادْعُوْهُمْ فَلْیَسْتَجِیْبُوْا لَكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟
হে মুশ্বৰিকসকল! তোমালোকে আল্লাহৰ বাহিৰে যিবোৰৰ উপাসনা কৰা প্ৰকৃততে সেইবোৰ আল্লাহৰ সৃষ্টি, আৰু সেইবোৰ তেওঁৰেই অধীন। এই ক্ষেত্ৰত সিহঁত তোমালোকৰ দৰেই বৰং তোমালোক সেইবোৰতকৈ উত্তম অৱস্থাত আছা। কিয়নো তোমালোক জীৱিত, কথা কব পাৰা, খোজকাঢ়িব পাৰা, শুনিব পাৰা আৰু দেখিব পাৰা। আনহাতে তোমালোকৰ মূৰ্তিসমূহৰ ওচৰত এইবোৰ শক্তি নাই। এতেকে যদি তোমালোকে নিজৰ দাবীত সত্যবাদী হোৱা তেন্তে সিহঁতক আহ্বান কৰা, সিহঁতে উত্তৰ দিয়ে নে নাই চোৱা।
التفاسير:
195
:
7
اَلَهُمْ اَرْجُلٌ یَّمْشُوْنَ بِهَاۤ ؗ— اَمْ لَهُمْ اَیْدٍ یَّبْطِشُوْنَ بِهَاۤ ؗ— اَمْ لَهُمْ اَعْیُنٌ یُّبْصِرُوْنَ بِهَاۤ ؗ— اَمْ لَهُمْ اٰذَانٌ یَّسْمَعُوْنَ بِهَا ؕ— قُلِ ادْعُوْا شُرَكَآءَكُمْ ثُمَّ كِیْدُوْنِ فَلَا تُنْظِرُوْنِ ۟
তোমালোকে যিবোৰ মূৰ্তিক উপাস্য বনাই লৈছা সেইবোৰৰ খোজকাঢ়িবলৈ ভৰি আছেনে, যাৰ দ্বাৰা খোজকাঢ়ে আৰু তোমালোকৰ প্ৰয়োজন পূৰণ কৰে? অথবা সিহঁতৰ হাত আছেনে, যাৰ দ্বাৰা শক্তি খটুৱাই তোমালোকক ৰক্ষা কৰে? নাইবা সিহঁতৰ চকু আছেনে, যাৰ দ্বাৰা তোমালোকে দেখিব নোৱাৰা বস্তু সম্পৰ্কে তোমালোকক অৱগত কৰায়? অথবা সিহঁতৰ কাণ আছেনে, যাৰ দ্বাৰা এনেকুৱা কথা শুনে যিবোৰ তোমালোকে শুনিব নোৱাৰা আৰু তাৰ পিছত তোমালোকক অৱগত কৰায়? যদি সিহঁত এইবোৰ বস্তুৰ পৰা শূন্য তেন্তে তোমালোকে সিহঁতৰ পৰা উপকাৰ পাবলৈ অথবা ক্ষয়-ক্ষতিৰ পৰা ৰক্ষা পোৱাৰ আশাত কিয় পূজা-পাঠ কৰা? হে ৰাছুল! মুশ্বৰিকসকলক কৈ দিয়ক যে, সেইবোৰক মাতি আনা যিবোৰক তোমালোকে আল্লাহৰ সমকক্ষ স্থিৰ কৰিছা, তাৰ পিছত মোক ক্ষতি কৰাৰ সকলো প্ৰয়াস কৰা আৰু মোক কোনো অৱকাশ নিদিবা।
التفاسير:
من فوائد الآيات في هذه الصفحة:
• في الآيات بيان جهل من يقصد النبي صلى الله عليه وسلم ويدعوه لحصول نفع أو دفع ضر؛ لأن النفع إنما يحصل من قِبَلِ ما أرسل به من البشارة والنذارة.
এই আয়াতসমূহত সেইসকল লোকৰ মুৰ্খতাৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছে, যিসকলে নবী চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামক উপকাৰ সাধিবলৈ অথবা বিপদৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ আহ্বান কৰে, কিয়নো উপকাৰ কেৱল তেখেতৰ সুসংবাদৰ ওপৰত আমল কৰি আৰু সতৰ্ক কৰা বিষয়ৰ পৰা বিৰত থাকি লাভ কৰিব পাৰি, যিটো প্ৰদান কৰি তেখেতক প্ৰেৰণ কৰা হৈছিল।
• جعل الله بمنَّته من نوع الرجل زوجه؛ ليألفها ولا يجفو قربها ويأنس بها؛ لتتحقق الحكمة الإلهية في التناسل.
আল্লাহে তেওঁৰ অনুগ্ৰহত পতিৰ শ্ৰেণীৰ পৰাই পত্নীক সৃষ্টি কৰিছে, যাতে পতি তাইৰ ওচৰত আহি সন্তুষ্ট হয় আৰু তাইৰ ওচৰত আহি প্ৰশান্তি লাভ কৰে, লগতে যাতে মানৱ বংশৰ ধাৰাবাহিকতা অবিচল থাকে।
• لا يليق بالأفضل الأكمل الأشرف من المخلوقات وهو الإنسان أن يشتغل بعبادة الأخس والأرذل من الحجارة والخشب وغيرها من الآلهة الباطلة.
আটাইতকৈ উত্তম আৰু মৰ্যাদাপূৰ্ণ সৃষ্টি অৰ্থাৎ মানৱৰ কাৰণে এইটো শোভা নাপায় যে, শিল তথা বাঁহ বেতেৰে তৈয়াৰী অসত্য, তুচ্ছ উপাস্যৰ ইবাদত কৰিব।
