ذٰلِكَ الَّذِیْ یُبَشِّرُ اللّٰهُ عِبَادَهُ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ ؕ— قُلْ لَّاۤ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَیْهِ اَجْرًا اِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبٰی ؕ— وَمَنْ یَّقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهٗ فِیْهَا حُسْنًا ؕ— اِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ شَكُوْرٌ ۟
এইটোৱে সেই মহা সুসংবাদ, যিটো ৰাছুলসকলৰ মাধ্যমত আল্লাহে সেইসকল লোকক প্ৰদান কৰিছে, যিসকলে আল্লাহৰ প্ৰতি আৰু তেওঁৰ ৰাছুলসকলৰ প্ৰতি ঈমান আনিছে আৰু সৎকৰ্ম কৰিছে। হে ৰাছুল! আপুনি কওক, “সত্য পৌঁচাই দিয়াৰ বিনিময়ত মই তোমালোকৰ পৰা কোনো পাৰিশ্ৰমিক নিবিচাৰোঁ, এটা প্ৰতিদানৰ বাহিৰে কিন্তু সেইটোৰো লাভ তোমালোকৰেই হ’ব, সেয়া হৈছে আত্মীয়তাৰ বন্ধন অনুযায়ী তোমালোকে মোক মুহাব্বতৰ দৃষ্টিৰে চোৱা”। যিয়েই সৎকৰ্ম কৰিব, আমি তাক ইয়াৰ প্ৰতিদান বৃদ্ধি কৰি প্ৰদান কৰিম। কাৰণ এটা নেকীৰ প্ৰতিদান দহগুণ পৰ্যন্ত দিয়া হয়। নিশ্চয় আল্লাহ তেওঁৰ তাওবাকাৰী বান্দাসকলৰ প্ৰতি ক্ষমাশীল। তেওঁ সেইসমূহ সৎকৰ্মৰ উচিত মৰ্যাদা প্ৰদান কৰে, যিবোৰ তেওঁলোকে আল্লাহৰ সন্তুষ্টি অৰ্জন কৰিবলৈ পালন কৰে।
التفاسير: