Në të vërtetë, jeta e kësaj bote i shëmbëllen shiut që e lëshojmë nga qielli, me të cilin përzihen bimët e tokës, me të cilat ushqehen njerëzit dhe kafshët, e, kur toka të lulëzojë e të zbukurohet dhe banorët e saj të mendojnë se tashmë mund t'i vjelin bimët e saj, vjen urdhri Ynë natën ose ditën dhe e bëjmë si të ishte e korrur, sikur të mos kishte qenë e lulëzuar dje. Kështu i shtjellojmë provat për njerëzit që mendojnë.