《古兰经》译解 - 维吾尔语版古兰经简明注释。
49
:
39
فَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ضُرّٞ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلۡنَٰهُ نِعۡمَةٗ مِّنَّا قَالَ إِنَّمَآ أُوتِيتُهُۥ عَلَىٰ عِلۡمِۭۚ بَلۡ هِيَ فِتۡنَةٞ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
كاپىر ئىنسانغا كېسەللىك ياكى يوقسۇللۇق ياكى شۇنىڭغا ئوخشىغان مۇسىبەتلەر كەلسە، بېشىغا كەلگەن مۇسىبەتنى كۆتۈرۈۋېتىشىمىز ئۈچۈن بىزگە دۇئا قىلىدۇ. ئاندىن بىز ئۇنىڭغا ساغلاملىق ياكى مال - دۇنيادىن ئىبارەت نېئمەت بەرگىنىمىزدە ئۇ: شەكسىزكى ئاللاھ بۇلارنى ماڭا مېنىڭ مۇشۇنىڭغا لايىق ئىكەنلىكىمنى بىلگەچكە بەردى، دەيدۇ. ھالبۇكى ئۇ بىر سىناق ۋە تۇيدۇرماي جازالاشتۇر. لېكىن كاپىرلارنىڭ تولىسى بۇنى بىلمەي، ئاللاھ بەرگەن نېئمەتلەرگە ئالدىنىپ قالىدۇ.
التفاسير:
这业中每段经文的优越:
• النعمة على الكافر استدراج.
كاپىرغا ئاتا قىلىنغان نېئمەت تۇيدۇرماي جازالاشتۇر.
• سعة رحمة الله بخلقه.
ئاللاھنىڭ مەخلۇقاتلىرىغا بولغان رەھمىتى كەڭرىدۇر.
• الندم النافع هو ما كان في الدنيا، وتبعته توبة نصوح.
پايدىلىق پۇشايمان مۇشۇ دۇنيادا، سەمىمىي تەۋبە بىلەن بولغىنىدۇر.
