《古兰经》译解 - 土耳其语翻译版古兰经简明注释。
66
:
40
۞ قُلۡ إِنِّي نُهِيتُ أَنۡ أَعۡبُدَ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ لَمَّا جَآءَنِيَ ٱلۡبَيِّنَٰتُ مِن رَّبِّي وَأُمِرۡتُ أَنۡ أُسۡلِمَ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
-Ey Resul!- De ki: "Bana kendilerine ibadet etmenin batıl olduğuna dair apaçık delil ve kanıtlar geldiği zaman Rabbim -Azze ve Celle- Allah'tan başka taptığınız ve fayda ya da zarar veremeyen bu putlara ibadet etmemi bana yasak etti. Yüce Allah, yalnızca kendisine ibadet ile itaat etmemi bana emretti. O bütün mahlukatın Rabbidir. Onların Allah'tan başka Rableri yoktur."
التفاسير:
这业中每段经文的优越:
• دخول الدعاء في مفهوم العبادة التي لا تصرف إلا إلى الله؛ لأن الدعاء هو عين العبادة.
Dua, Yüce Allah'tan başkasına sarf edilmeyen ibadet kavramına girer. Çünkü dua, ibadetin ta kendisidir.
• نعم الله تقتضي من العباد الشكر.
Allah'ın nimetleri, kullarının şükretmelerini gerektirir.
• ثبوت صفة الحياة لله.
Yüce Allah hakkında hayat sıfatı ispat edilmiştir.
• أهمية الإخلاص في العمل.
Amelde ihlas önemlidir.
