《古兰经》译解 - 毛录维·贾恩巴兹·萨尔法拉兹翻译
240
:
2
وَالَّذِیْنَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَیَذَرُوْنَ اَزْوَاجًا ۖۚ— وَّصِیَّةً لِّاَزْوَاجِهِمْ مَّتَاعًا اِلَی الْحَوْلِ غَیْرَ اِخْرَاجٍ ۚ— فَاِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْكُمْ فِیْ مَا فَعَلْنَ فِیْۤ اَنْفُسِهِنَّ مِنْ مَّعْرُوْفٍ ؕ— وَاللّٰهُ عَزِیْزٌ حَكِیْمٌ ۟
او هغه کسان چې له تاسې څخه مري او ښځې ترې پاتې کیږي نو اید د خپلو ښخو د یوه کال د مصارفو او خرڅ وصیت وکړي[۷] او باید ونه ویستلې شي خو که په خپله خوښه وتلې نو په تاسې څه ګناه نشته چې په خپلو ځانو په نیکه توګه هر څه کوي او الله تر هر چا زوره ور او د حکمت څښتن دی.
[۷] دا حکم د میراث په ایت منسوخ شو.( کابلی تفسیر)
التفاسير:
