《古兰经》译解 - 普什图语版古兰经简明注释。
页码:
76
:
17
وَاِنْ كَادُوْا لَیَسْتَفِزُّوْنَكَ مِنَ الْاَرْضِ لِیُخْرِجُوْكَ مِنْهَا وَاِذًا لَّا یَلْبَثُوْنَ خِلٰفَكَ اِلَّا قَلِیْلًا ۟
او یقینا نږدې وو دا کافران چې په تکلیف کړي تا لره په دښمنۍ د دوی ستا سره د دې لپاره چې تا د مکې نه وباسي، خو لیکن الله تعالی دوی بند کړل ستا د ویستلو نه تر دې چې تا د خپل رب په امر هجرت وکړ او که ته چیرته دوی ویستلی وې د مکې نه نو دوی به ستا د ویستلو نه وروسته په دې کې نه وو پاتي شوي مګر لږ وخت.
التفاسير:
77
:
17
سُنَّةَ مَنْ قَدْ اَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنْ رُّسُلِنَا وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِیْلًا ۟۠
دا حکم په نه پاتي کیدلو د دوی کې ورسته ستا نه مګر لږ وخت د الله تعالی همیشنۍ طریقه ده په پیغمبرانو کې مخکې ستا نه، او هغه دا چې کوم یو پیغمبر چې خپل قوم د خپل منځ نه ویستلی نو الله تعالی په دوی باندې عذاب راوستلی، او ته به بیا نه مومې -ای پیغمبره- زمونږ طریقې لره څه بدلیدل، بلکې ته به بیامومې دې لره ثابته همیشه.
التفاسير:
78
:
17
اَقِمِ الصَّلٰوةَ لِدُلُوْكِ الشَّمْسِ اِلٰی غَسَقِ الَّیْلِ وَقُرْاٰنَ الْفَجْرِ ؕ— اِنَّ قُرْاٰنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُوْدًا ۟
پابندي د لمانځه کوه په کولو د هغه سره په سمه توګه په خپلو وختونو د کږیدلو د لمر څخه د اسمان د منځ نه، او په دې کې د ماسپخین او مازدیګر لمونځونه شامل دي، د شپې تر تیارې پورې، او په دې کې د ماښام او ماسخوتن لمونځونه شامل دي، او د سهار لمونځ کوه او قرآن کریم په کې ډیر لوله، نو د سهار لمونځ چې دی دې ته د شپې او د ورځې ملاېکې حاضریږي.
التفاسير:
79
:
17
وَمِنَ الَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهٖ نَافِلَةً لَّكَ ۖۗ— عَسٰۤی اَنْ یَّبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُوْدًا ۟
او په یوه برخه د شپې کې نو ودریږه -ای پیغمبره- او لمونځ وکړه په بعضې حصه د دې کې د دې لپاره چې ستا لمونځ تا لره زیاتي شي په اوچتوالي د درجو کې، داسې چې ته لټوونکی یې دې لره چې ودروي تا لره رب ستا په ورځ د قیامت سپارښت کوونکی ټولو خلکو لره د هغو سختیو نه چې دا خلک به پکې وي د قیامت په ورځ، او وي به ستا لپاره ځای د لوی سپارش هغه چې اولني او ورستني ټول خلک یې ستایي.
التفاسير:
80
:
17
وَقُلْ رَّبِّ اَدْخِلْنِیْ مُدْخَلَ صِدْقٍ وَّاَخْرِجْنِیْ مُخْرَجَ صِدْقٍ وَّاجْعَلْ لِّیْ مِنْ لَّدُنْكَ سُلْطٰنًا نَّصِیْرًا ۟
او ووایه -ای پیغمبره-: ای زما ربه! زما د ننوتلو او وتلو ټولې لارې ستا په تابعدارۍ او خوشحالۍ کې وګرځوه، او وګرځوه ما لره ستا له طرفه ښکاره دلیل او معجزه چې ته پرې ما په خپل دښمن کامیاب کړې.
التفاسير:
81
:
17
وَقُلْ جَآءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ؕ— اِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوْقًا ۟
او ووایه -ای پیغمبره- دې مشرکینو ته: اسلام راغی، او پوره شوه وعده د الله تعالی د هغه چا سره چې مدد ئې ورله کړی و، او شرک او کفر ختم شو، یقینا باطل ختمیدونکی او ورکیدونکی دی د حق مخې ته نشي پاتی کیدلی.
التفاسير:
82
:
17
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْاٰنِ مَا هُوَ شِفَآءٌ وَّرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِیْنَ ۙ— وَلَا یَزِیْدُ الظّٰلِمِیْنَ اِلَّا خَسَارًا ۟
او نازلوو مونږ دقرآن کریم نه هغه چې شفا ده د زړونو لپاره د ناپوهۍ او کفر او شک نه، او هغه چې شفا ده لپاره د بدنونو کله چې پرې دم شي، او هغه چې رحمت دی لپاره د هغو مومنانو چې عمل پرې کوي، او نه زیاتوي دا قرآن کافرانو لره مګر هلاکت؛ ځکه چې د قرآن کریم اوریدل دوی په غصه کوي، او دوی لره تکذیب او مخ اړول نور هم زیاتوي.
التفاسير:
83
:
17
وَاِذَاۤ اَنْعَمْنَا عَلَی الْاِنْسَانِ اَعْرَضَ وَنَاٰ بِجَانِبِهٖ ۚ— وَاِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ یَـُٔوْسًا ۟
او کله چې مونږ په یو انسان باندې نعمت وکړو لکه د صحتمندۍ او مالدارۍ نو د الله تعالی د شکر نه مخ واړوي، او لرې شي له تکبر له وجې نه، او کله چې ورته مرض او غریبي او نور تکلیفونه ورسیږي نو بیا ډير نا امیدي کوونکی وي د الله تعالی د رحمت نه.
التفاسير:
84
:
17
قُلْ كُلٌّ یَّعْمَلُ عَلٰی شَاكِلَتِهٖ ؕ— فَرَبُّكُمْ اَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ اَهْدٰی سَبِیْلًا ۟۠
ته ووایه -ای پیغمبره-: هر یو انسان عمل کوي په خپلې طریقې باندې هغه چې د هغه د حال سره یو شان وي په هدایت او ګمراهۍ کې، نو یقینا رب ستاسې ښه پوهه دی په هغه چا چې هغه ډیر هدایت موندونکی وي په اعتبار د حق لارې لره.
التفاسير:
85
:
17
وَیَسْـَٔلُوْنَكَ عَنِ الرُّوْحِ ؕ— قُلِ الرُّوْحُ مِنْ اَمْرِ رَبِّیْ وَمَاۤ اُوْتِیْتُمْ مِّنَ الْعِلْمِ اِلَّا قَلِیْلًا ۟
او پوښتنه کوي ستا نه -ای پیغمبره- کافران د اهل کتابو نه د روح د حقیقت باره کې، ته ورته ووایه: د روح حقیقت نه پیژني مګر الله تعالی، او نه دې درکړی شوی تاسې او ټولو خلکو ته د علم نه مګر لږ د الله تعالی د علم په پرتله.
التفاسير:
86
:
17
وَلَىِٕنْ شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِیْۤ اَوْحَیْنَاۤ اِلَیْكَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ بِهٖ عَلَیْنَا وَكِیْلًا ۟ۙ
قسم په الله تعالی که چیرته مونږ وغواړو بوتلل د هغه څه چې مونږ تا ته نازل کړي -ای پیغمبره- د وحې نه په لرې کولو د هغې سره د زړونو او کتابونو نه نو خامخا مونږ به ختمه کړی وی، بیا به تا نه وو پيداکړی داسې څوک چې ستا مرسته یې کړی وه او بیرته د راګرځیدو ذمه واري یې کړې وه.
التفاسير:
这业中每段经文的优越:
• في الآيات دليل على شدة افتقار العبد إلى تثبيت الله إياه، وأنه ينبغي له ألا يزال مُتَمَلِّقًا لربه أن يثبته على الإيمان.
په دې آیتونو کې دلیل دی په ډیره حاجتمندۍ د بنده په ایمان باندې کلکوالي ته د الله تعالی له طرفه، او یقینا ده لره پکار ده چې همیشه خپل رب ته زارۍ او چاپلوسي وکړي چې په ایمان يې کلک کړي.
• عند ظهور الحق يَضْمَحِل الباطل، ولا يعلو الباطل إلا في الأزمنة والأمكنة التي يكسل فيها أهل الحق.
د حق په ښکاره کیدلو سره باطل ختمېږي، او باطل نه پورته کیږي او ښکاره کیږي مګر په هغو وختونو او ځایونو کې چې حقپرست پکې تنبلان شي.
• الشفاء الذي تضمنه القرآن عام لشفاء القلوب من الشُّبَه، والجهالة، والآراء الفاسدة، والانحراف السيئ والمقاصد السيئة.
هغه شفا چې قرآن کریم کې ده هغه عامه ده د زړونو شفا لره د شبهاتو، او ناپوهۍ، او خرابو نظرېوو، او د سمې لارې نه د کږیدلو او ټولو بدو مقصدونو نه.
• في الآيات دليل على أن المسؤول إذا سئل عن أمر ليس في مصلحة السائل فالأولى أن يعرض عن جوابه، ويدله على ما يحتاج إليه، ويرشده إلى ما ينفعه.
په دې ایتونو کې دلیل دی چې کله چې یو مسول نه د یو داسې کار باره کې پوښتنه وشي چې د پوښتنه کوونکي مصلحت پکې نه وي نو غوره دا ده چې د دې د جواب نه مخ واړوي، او هغه څه ورته وښايي چې دی ورته ضرورت لري، او هغه څه ورته وروښايي چې دې ته ګټه رسوي.
