《古兰经》译解 - 波斯文翻译 - 穆罕默德·安瓦尔·巴达赫沙尼。
页码:
36
:
6
۞ إِنَّمَا يَسۡتَجِيبُ ٱلَّذِينَ يَسۡمَعُونَۘ وَٱلۡمَوۡتَىٰ يَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ ثُمَّ إِلَيۡهِ يُرۡجَعُونَ
جز این نیست که تنها آنانی دعوت تو را میپذیرند که )سخن حق را( میشنوند. و الله مردگان را (روز قیامت) زنده میکند، باز بهسوی او باز گردانیده میشوند.
التفاسير:
37
:
6
وَقَالُواْ لَوۡلَا نُزِّلَ عَلَيۡهِ ءَايَةٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰٓ أَن يُنَزِّلَ ءَايَةٗ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
و (مشرکین به طور اعتراض) گفتند: چرا معجزۀ )به خواست آنها( از طرف پروردگارش بر او (پیغمبر) نازل نشد؟ بگو: یقینا الله قادر است بر اینکه معجزه نازل کند. و ليكن بیشتر آنها (حکمت از نازل نکردن معجزۀ فرمایشی را) نمیدانند.
التفاسير:
38
:
6
وَمَا مِن دَآبَّةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا طَٰٓئِرٖ يَطِيرُ بِجَنَاحَيۡهِ إِلَّآ أُمَمٌ أَمۡثَالُكُمۚ مَّا فَرَّطۡنَا فِي ٱلۡكِتَٰبِ مِن شَيۡءٖۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ يُحۡشَرُونَ
و هیچ جنبندهای در زمین نیست، و هیچ پرندهای که با دو بال خود میپرد، مگر اینکه آنها (نیز) امتهای (گوناگونی) مانند شما هستند (که از هدف آفرینش خود تجاوز نمیکنند). و ما در کتاب (قرآن) از بیان هیچ چیزی کوتاهی نکردیم، باز همگی بهسوی پروردگارشان محشور میشوند.
التفاسير:
39
:
6
وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا صُمّٞ وَبُكۡمٞ فِي ٱلظُّلُمَٰتِۗ مَن يَشَإِ ٱللَّهُ يُضۡلِلۡهُ وَمَن يَشَأۡ يَجۡعَلۡهُ عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
و آنانی که آیات (و دلائل روشن) ما را تکذیب نمودند، آنها (در حقیقت) کر اند و گنگاند و (همیشه) در تاریکیهااند (تاریکیهای کفر و جهل). الله هر کسی را که بخواهد، گمراه میکند، و هر کسی را که بخواهد بر راه راست قرار میدهد.
التفاسير:
40
:
6
قُلۡ أَرَءَيۡتَكُمۡ إِنۡ أَتَىٰكُمۡ عَذَابُ ٱللَّهِ أَوۡ أَتَتۡكُمُ ٱلسَّاعَةُ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ تَدۡعُونَ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
بگو: مرا آگاه سازید، اگر عذاب الله بر شما آید، یا قیامت بر شما برسد آیا (در آن وقت هم) کسی جز الله را میخوانید اگر (در این گمان تان) صادق هستید؟
التفاسير:
41
:
6
بَلۡ إِيَّاهُ تَدۡعُونَ فَيَكۡشِفُ مَا تَدۡعُونَ إِلَيۡهِ إِن شَآءَ وَتَنسَوۡنَ مَا تُشۡرِكُونَ
نه، بلکه (در آن وقت) فقط الله را میخوانید، پس اگر (الله) بخواهد آنچه را برای دفع آن دعا میکنید، از شما دفع میکند، و آنچه را که با او شریک مقرر کردهاید، (در آن وقت) فراموش میکنید.
التفاسير:
42
:
6
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰٓ أُمَمٖ مِّن قَبۡلِكَ فَأَخَذۡنَٰهُم بِٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمۡ يَتَضَرَّعُونَ
و البته ما بهسوی امتهای که پیش از تو بودند، پیغمبرانی فرستادیم (لیکن ایشان را تکذیب نمودند) پس آنها را به سختیها (در اموال) و مصیبتها (در ابدان) دچار کردیم، تا تضرع و زاری نمایند (و منقاد شوند).
التفاسير:
43
:
6
فَلَوۡلَآ إِذۡ جَآءَهُم بَأۡسُنَا تَضَرَّعُواْ وَلَٰكِن قَسَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
پس چرا وقتی که سختی و عذاب ما به ایشان آمد، زاری نکردند (و منقاد نشدند؟) و ليكن (حقیقت این است که) دلهایشان سخت شد. و شیطان آنچه (از اعمال زشت) را میکردند، در نظرشان مزین ساخت.
التفاسير:
44
:
6
فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِۦ فَتَحۡنَا عَلَيۡهِمۡ أَبۡوَٰبَ كُلِّ شَيۡءٍ حَتَّىٰٓ إِذَا فَرِحُواْ بِمَآ أُوتُوٓاْ أَخَذۡنَٰهُم بَغۡتَةٗ فَإِذَا هُم مُّبۡلِسُونَ
پس وقتی آنچه را که به آن پند داده شده بودند، فراموش کردند، دروازههای هر چیز را بر آنها گشودیم، تا چون به آنچه که داده شده بودند خورسند شدند؛ ناگهان آنها را گرفتیم، پس یکباره ناامید شدند.
التفاسير:
