Salin ng mga Kahulugan Surah Al-Baqarah - Salin sa Wikang Uzbek ng Al-Mukhtasar fī Tafsīr Al-Qur’an Al-Karīm - Numero ng Pahina 19 - Ensayklopedia ng Marangal na Qur-an

120 : 2

وَلَن تَرۡضَىٰ عَنكَ ٱلۡيَهُودُ وَلَا ٱلنَّصَٰرَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمۡۗ قُلۡ إِنَّ هُدَى ٱللَّهِ هُوَ ٱلۡهُدَىٰۗ وَلَئِنِ ٱتَّبَعۡتَ أَهۡوَآءَهُم بَعۡدَ ٱلَّذِي جَآءَكَ مِنَ ٱلۡعِلۡمِ مَا لَكَ مِنَ ٱللَّهِ مِن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٍ

Аллоҳ таоло Ўзининг пайғамбарини огоҳлантириб шундай хитоб қиляпти: "Яҳудий ва насронийлар то Исломни тарк қилиб, ўшаларнинг ботил йўлларини тутмагунингизча сиздан рози бўлишмайди. Сиз уларга: "Аллоҳнинг китоби ва очиқламаларигина чин ҳидоятдир, сизларнинг йўлингиз эса ботилдир", деб айтинг. Сизларга очиқ-ойдин ҳақиқат келганидан кейин ҳам ўзингиз ёки тобеларингиздан бири уларга эргашадиган бўлса, ҳаргиз Аллоҳ тарафидан бирор мададга, қўлловга ноил бўла олмассизлар". Бу хитоб билан ҳақдан воз кечиб ботил аҳлига яқинлашиш, нақадар хатарли эканига урғу бериляпти.

121 : 2

ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَتۡلُونَهُۥ حَقَّ تِلَاوَتِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ يُؤۡمِنُونَ بِهِۦۗ وَمَن يَكۡفُرۡ بِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

Бу ерда Қуръони карим аҳли китоблар орасидаги ўзларига нозил қилинган китобларга ҳақиқий эргашадиган, улардаги кўрсатмаларга амал қиладиган бир тоифаҳақида сўзлаяпти. Улар ўз китобларида Муҳаммад алайҳиссаломнинг ҳақлигига далолат қилувчи аломатларни топадилар-да, ҳаялламай у зотга иймон келтирадилар. Бошқа тоифа эса саркашлик қилиб ўз куфрида туриб олади-да, зиён-зарарга гирифтор бўлади.

122 : 2

يَٰبَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتِيَ ٱلَّتِيٓ أَنۡعَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ وَأَنِّي فَضَّلۡتُكُمۡ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

Эй Бани Исроил, сизларга инъом қилганим диний ва дунёвий неъматимни, сизларни пайғамбарлик ва подшоҳлик ила ўз замонангиз аҳлидан муфаззал этганимни эсланглар.

123 : 2

وَٱتَّقُواْ يَوۡمٗا لَّا تَجۡزِي نَفۡسٌ عَن نَّفۡسٖ شَيۡـٔٗا وَلَا يُقۡبَلُ مِنۡهَا عَدۡلٞ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَٰعَةٞ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ

Аллоҳнинг фармонларини бажариш ва тақиқларидан тийилиш билан ўзингизни қиёмат кунидаги азобдан асранг. Зеро, у кунда ҳеч ким ҳеч кимга ҳеч қандай фойда бера олмайди. Ҳар қанча буюк бўлмасин, ҳеч қандай тўлов қабул қилинмайди. Ҳеч кимнинг ҳеч қандай шафоати ўтмайди. У кунда ҳеч кимга Аллоҳдан ўзга мададкор бўлмайди.

124 : 2

۞ وَإِذِ ٱبۡتَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِـۧمَ رَبُّهُۥ بِكَلِمَٰتٖ فَأَتَمَّهُنَّۖ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامٗاۖ قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِيۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهۡدِي ٱلظَّٰلِمِينَ

Эсланг! Аллоҳ Иброҳим алайҳиссаломни имтиҳон қилиш учун вазифалар берганди ва у киши берилган вазифаларни мукаммал тарзда адо этганди. Шунда Аллоҳ у кишига: "Мен сени одамларга намуна қиламан, ҳамма сенинг ахлоқинг ва ишларингдан ўрнак оладиган бўлади", деди. Иброҳим алайҳиссалом: "Павардигоро, зурриётимдан ҳам одамларга ўрнак бўладиган бир намуна қилгин", деб дуо қилди. Бунга жавобан Аллоҳ: "Раҳбар-намуна қилиш борасидаги аҳдимга зурриётингдан золимлари эриша олмайди", деди.

125 : 2

وَإِذۡ جَعَلۡنَا ٱلۡبَيۡتَ مَثَابَةٗ لِّلنَّاسِ وَأَمۡنٗا وَٱتَّخِذُواْ مِن مَّقَامِ إِبۡرَٰهِـۧمَ مُصَلّٗىۖ وَعَهِدۡنَآ إِلَىٰٓ إِبۡرَٰهِـۧمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيۡتِيَ لِلطَّآئِفِينَ وَٱلۡعَٰكِفِينَ وَٱلرُّكَّعِ ٱلسُّجُودِ

Эсланг! Аллоҳ Байтул-ҳаромни одамлар тавоф қиладиган маскан қилди. Одамларнинг қалбларини унга ошуфта қилиб қўйди. Уни кўрмаган кўргунча, кўрган ўлгунча қўмсайдиган бўлиб қолди. Тинчлик-омонлик маскани бўлдики, унда тажовуз қилиш ман қилинди. Одамларга, Каъбани қураётган Иброҳим оёғи остидаги тошни намоз учун бир макон қилиб олинглар, деди. Иброҳим ва унинг ўғли Исмоилга Байтул-ҳаромни ахлатлардан, бутлардан тозалаб, тавоф, эътикоф ва ибодат учун келадиганларга тайёрлаб қўйишни тайинладик.

126 : 2

وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِـۧمُ رَبِّ ٱجۡعَلۡ هَٰذَا بَلَدًا ءَامِنٗا وَٱرۡزُقۡ أَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلثَّمَرَٰتِ مَنۡ ءَامَنَ مِنۡهُم بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۚ قَالَ وَمَن كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُۥ قَلِيلٗا ثُمَّ أَضۡطَرُّهُۥٓ إِلَىٰ عَذَابِ ٱلنَّارِۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

Эй Муҳаммад алайҳиссалом, эсланг! Иброҳим Парвардигорига дуо қилиб: "Парвардигоро, Маккани тинч-осуда шаҳар қилгин, у ерда ҳеч ким ёмонликка йўлиқмасин, аҳолисидан Сенга ва охират кунига иймон келтирганларини турли хил мевалар билан ризқлантиргин", деганида Аллоҳ таоло: "Кофир бўлганларига ҳам шу дунёда оз муддатга ризқ беравераман, охиратда эса дўзах азобига гирифтор қиламан, унинг қиёмат кунида борадиган жойи нақадар ёмон жой", деганди.

Ilan sa mga Pakinabang ng mga Ayah sa Pahinang Ito:

• أن المسلمين مهما فعلوا من خير لليهود والنصارى؛ فلن يرضوا حتى يُخرجوهم من دينهم، ويتابعوهم على ضلالهم.

Мусулмонлар яҳудлар ва насороларга ҳар қанча яхшилик қилмасинлар, то диндан чиқиб, уларнинг залолатларига эргашмагунларича барибир рози бўлмайдилар.

• الإمامة في الدين لا تُنَال إلا بصحة اليقين والصبر على القيام بأمر الله تعالى.

Диндаги пешқадамликка соғлом иймон ва Аллоҳ таолонинг фармонларини бажариш йўлидаги тўсиқларга, озорларга сабр қилиш билан эришилади.

• بركة دعوة إبراهيم عليه السلام للبلد الحرام، حيث جعله الله مكانًا آمنًا للناس، وتفضّل على أهله بأنواع الأرزاق.

Иброҳим алайҳиссаломнинг муборак шаҳар ҳаққига қилган дуоси нақадар баракали бўлди. Аллоҳ уни одамлар учун тинч-осуда шаҳар қилди, аҳолисини турли хил мевалар билан ризқлантирди.