Salin ng mga Kahulugan ng Marangal na Qur'an - Salin sa Wikang Persiyano ng Al-Mukhtasar fī Tafsīr Al-Qur’an Al-Karīm
Numero ng Pahina:
82
:
11
فَلَمَّا جَآءَ اَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِیَهَا سَافِلَهَا وَاَمْطَرْنَا عَلَیْهَا حِجَارَةً مِّنْ سِجِّیْلٍ ۙ۬— مَّنْضُوْدٍ ۟ۙ
پس چون فرمان ما بر نابودی قوم لوط فرا رسید، بالاترین سرزمین شان را فروترینش نمودیم و بر روی سرشان زیرو و رو کردیم، و سنگهایی از گل سخت و به صورت لایه لایه و پیاپی بر روی یکدیگر بر آنها فرو ریختیم.
التفاسير:
83
:
11
مُّسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ ؕ— وَمَا هِیَ مِنَ الظّٰلِمِیْنَ بِبَعِیْدٍ ۟۠
این سنگها با علامت مخصوصی نزد الله مشخص شده هستند، و این سنگها از ستمکاران قریش و غیر آنها دور نیست، بلکه نزدیک است و هرگاه الله فرو فرستادن آنها را مقدّر کند بر آنها فرو فرستاده میشود.
التفاسير:
84
:
11
وَاِلٰی مَدْیَنَ اَخَاهُمْ شُعَیْبًا ؕ— قَالَ یٰقَوْمِ اعْبُدُوا اللّٰهَ مَا لَكُمْ مِّنْ اِلٰهٍ غَیْرُهٗ ؕ— وَلَا تَنْقُصُوا الْمِكْیَالَ وَالْمِیْزَانَ اِنِّیْۤ اَرٰىكُمْ بِخَیْرٍ وَّاِنِّیْۤ اَخَافُ عَلَیْكُمْ عَذَابَ یَوْمٍ مُّحِیْطٍ ۟
و به سوی مدین برادرشان شعیب را فرستادیم، گفت: ای قوم من، تنها الله را عبادت کنید، معبودی جز او ندارید که سزاوار عبادت باشد، و پیمانه و میزان را هنگام وزن کردن برای مردم، كاهش ندهيد. همانا من شما را در رفاه و نعمت می بینم، پس نعمت الهی را با انجام گناهان به (نقمت) تغيير ندهيد، همچنین از دچار شدن شما به عذاب روز فراگیر که هر یک از شما را احاطه کرده و از آن هیچ گریز و پناهی نمی یابید، می ترسم.
التفاسير:
85
:
11
وَیٰقَوْمِ اَوْفُوا الْمِكْیَالَ وَالْمِیْزَانَ بِالْقِسْطِ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ اَشْیَآءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْاَرْضِ مُفْسِدِیْنَ ۟
و ای قوم من، اگر برای دیگران پیمانه یا وزن کردید پیمانه و ترازو را با عدالت کامل کنید، و ذرهای از حقوق مردم را با کم فروشی و خیانت و فریب نکاهید، و با قتل و سایر گناهان در زمین فساد برپا مکنید.
التفاسير:
86
:
11
بَقِیَّتُ اللّٰهِ خَیْرٌ لَّكُمْ اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۚ۬— وَمَاۤ اَنَا عَلَیْكُمْ بِحَفِیْظٍ ۟
باقیماندۀ حلال الله که آن را بعد از ایفای حقوق مردم به عدالت، برایتان باقی میگذارد، برایتان سودمندتر و با برکتتر است از افزودهای که از راه کم فروشی و برپا کردن فساد بر روی زمین به دست میآید، اگر واقعاً مؤمن هستید به این باقیمانده راضی باشید. و من نگهبان بر شما نیستم که اعمالتان را برشمارم، و شما را در قبال آن محاسبه کنم. نگهبان بر این کار فقط همان ذاتی است که از راز و سخنهای درگوشی آگاه است.
التفاسير:
87
:
11
قَالُوْا یٰشُعَیْبُ اَصَلٰوتُكَ تَاْمُرُكَ اَنْ نَّتْرُكَ مَا یَعْبُدُ اٰبَآؤُنَاۤ اَوْ اَنْ نَّفْعَلَ فِیْۤ اَمْوَالِنَا مَا نَشٰٓؤُا ؕ— اِنَّكَ لَاَنْتَ الْحَلِیْمُ الرَّشِیْدُ ۟
قوم شعیب به او گفتند: ای شعیب، آیا نمازت که آن را برای الله میگزاری به تو امر میکند که پرستش بتهایی را که پدرانمان میپرستیدند رها کنیم، و به تو امر میکند که تصرف در اموالمان را به آنچه که میخواهیم آن را رشد دهیم رها کنیم؟! همانا تو بردبار و عاقل هستی، زیرا تو چنانکه پیش از این دعوت تو را میشناختیم عاقل و دانا هستی، پس چه چیزی به تو رسیده است؟!
التفاسير:
88
:
11
قَالَ یٰقَوْمِ اَرَءَیْتُمْ اِنْ كُنْتُ عَلٰی بَیِّنَةٍ مِّنْ رَّبِّیْ وَرَزَقَنِیْ مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا ؕ— وَمَاۤ اُرِیْدُ اَنْ اُخَالِفَكُمْ اِلٰی مَاۤ اَنْهٰىكُمْ عَنْهُ ؕ— اِنْ اُرِیْدُ اِلَّا الْاِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ ؕ— وَمَا تَوْفِیْقِیْۤ اِلَّا بِاللّٰهِ ؕ— عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَاِلَیْهِ اُنِیْبُ ۟
شعیب علیه السلام به قومش گفت: ای قوم من، از حال تان به من خبر دهید اگر من بر برهانی آشکار و بصیرتی از جانب پروردگارم باشم، و از جانب خویش رزقی حلال، از جمله نبوت به من روزی داده باشد، و نمیخواهم که شما را از چیزی نهی کنم که خودم با انجام آن با شما مخالفت کنم. با دعوت شما بهسوی توحید و طاعت پروردگارتان به اندازۀ توانم، فقط اصلاح شما را میخواهم، و توفیق من برای رسیدن به این امر جز بر الله سبحانه نیست، در تمام امورم فقط بر او توکل کردم، و بهسوی او بازمیگردم.
التفاسير:
Ilan sa mga Pakinabang ng mga Ayah sa Pahinang Ito:
• من سنن الله إهلاك الظالمين بأشد العقوبات وأفظعها.
یکی از سنت های الهی، هلاک ستمکاران با شدیدترین و هولناک ترین سزاها می باشد.
• حرمة نقص الكيل والوزن وبخس الناس حقوقهم.
حرمت کم کردن پیمانه و وزن و کاستن از حقوق مردم.
• وجوب الرضا بالحلال وإن قل.
وجوب رضایت به حلال هر چند اندک باشد.
• فضل الأمر بالمعروف والنهي عن المنكر، ووجوب العمل بما يأمر الله به، والانتهاء عما ينهى عنه.
فضیلت امر به معروف و نهی از منکر، و وجوب عمل به آنچه الله به آن فرمان میدهد، و پایان دادن به آنچه از آن نهی میکند.
