Salin ng mga Kahulugan ng Marangal na Qur'an - Salin sa Wikang Pashto ng Al-Mukhtasar fī Tafsīr Al-Qur’an Al-Karīm
24
:
57
١لَّذِیْنَ یَبْخَلُوْنَ وَیَاْمُرُوْنَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ ؕ— وَمَنْ یَّتَوَلَّ فَاِنَّ اللّٰهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیْدُ ۟
هغه کسان چې پر هغه څه بخيلي کوي چې لګول يې پرې واجب دي، او نورو ته په بخيلۍ امر کوي هغوی تاوانيان دي، او څوک چې د الله له پيروۍ مخ ګرځوي الله ته به هيڅکله زيان ونه رسوي او هغه يوازې ځانته زيان رسوي، پرته له شکه الله بې پروا دی، د خپلوبندګانو لمانځلو ته اړتيا نه لري، په هر حال ستايل شوی دی.
التفاسير:
Ilan sa mga Pakinabang ng mga Ayah sa Pahinang Ito:
• الزهد في الدنيا وما فيها من شهوات، والترغيب في الآخرة وما فيها من نعيم دائم يُعينان على سلوك الصراط المستقيم.
له دنيا او په هغو کې له شته شهوتونو څخه بې پروايي، او د آخرت او په هغو کې شته نعمتونو ته هڅونه دا دواړه پر نېغه لار تللو کې مرسته کوي
• وجوب الإيمان بالقدر.
پر قدر د ايمان راوړلو واجبوالی.
• من فوائد الإيمان بالقدر عدم الحزن على ما فات من حظوظ الدنيا.
پر قدر د ايمان راوړلو له ګټو څخه دادي چې د دنيا د برخو په پاتې کېدو نه غمجنېدل دي.
• البخل والأمر به خصلتان ذميمتان لا يتصف بهما المؤمن.
بخيلي او پر هغو امر کول دواړه بد خويونه دي مؤمن نه شي پرې متصف کېدلای.
