Salin ng mga Kahulugan ng Marangal na Qur'an - Salin sa Wikang Malayalam nina Abdul Hameed Haidar at Kanhi Muhammad
ഖിയാമഃ
لَاۤ اُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیٰمَةِ ۟ۙ
وَلَاۤ اُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ۟
اَیَحْسَبُ الْاِنْسَانُ اَلَّنْ نَّجْمَعَ عِظَامَهٗ ۟ؕ
1) 'ഞങ്ങള് മണ്ണും അസ്ഥിശകലങ്ങളുമായി മാറിക്കഴിഞ്ഞാലും ഞങ്ങള് ഉയര്ത്തെഴുന്നേല്പിക്കപ്പെടുമോ?' എന്നു ചോദിച്ചിരുന്നവരോടാണ് ഈ ചോദ്യം. ഒരിക്കല് മനുഷ്യശരീരത്തെ ശരിയായ വ്യവസ്ഥയില് സംവിധാനിച്ചവന് ചിന്നിച്ചിതറിയ അസ്ഥിശകലങ്ങളെ പുനഃസംയോജിപ്പിക്കുക ഒട്ടും വിഷമകരമാവില്ല.
بَلٰى قٰدِرِیْنَ عَلٰۤی اَنْ نُّسَوِّیَ بَنَانَهٗ ۟
2) കോടാനുകോടി മനുഷ്യരില് ഓരോരുത്തരുടെയും വിരല്ത്തുമ്പുകള് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്. തിരിച്ചറിയാനുള്ള ഒരിക്കലും മാറിപ്പോകാത്ത ഉപാധിയത്രെ വിരലടയാളം. വിരല്തുമ്പുകളുടെ വലുപ്പത്തിലുള്ള ആനുപാതിക വ്യത്യാസവും അത്യന്തം പ്രയോജനകരമാണ്. അതു കൊണ്ടാണ് എഴുത്തും മറ്റും എളുപ്പമാകുന്നത്. ഇതൊക്കെ അല്ലാഹുവിന്റെ സൃഷ്ടി വൈഭവത്തിന്റെ ഉത്തമ നിദര്ശനമത്രെ.
بَلْ یُرِیْدُ الْاِنْسَانُ لِیَفْجُرَ اَمَامَهٗ ۟ۚ
یَسْـَٔلُ اَیَّانَ یَوْمُ الْقِیٰمَةِ ۟ؕ
فَاِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ۟ۙ
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ۟ۙ
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ۟ۙ
یَقُوْلُ الْاِنْسَانُ یَوْمَىِٕذٍ اَیْنَ الْمَفَرُّ ۟ۚ
كَلَّا لَا وَزَرَ ۟ؕ
3) 'വസര്' എന്ന വാക്കിന് രക്ഷയെന്നും, രക്ഷാസങ്കേതമെന്നും അര്ത്ഥമുണ്ട്.
اِلٰى رَبِّكَ یَوْمَىِٕذِ ١لْمُسْتَقَرُّ ۟ؕ
یُنَبَّؤُا الْاِنْسَانُ یَوْمَىِٕذٍ بِمَا قَدَّمَ وَاَخَّرَ ۟ؕ
بَلِ الْاِنْسَانُ عَلٰی نَفْسِهٖ بَصِیْرَةٌ ۟ۙ
وَّلَوْ اَلْقٰى مَعَاذِیْرَهٗ ۟ؕ
لَا تُحَرِّكْ بِهٖ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهٖ ۟ؕ
اِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهٗ وَقُرْاٰنَهٗ ۟ۚۖ
4) ജിബ്രീല് എന്ന മലക്ക് അല്ലാഹുവിന്റെ സന്ദേശം കേള്പ്പിച്ചു പോയിക്കഴിഞ്ഞാല് ഉടനെ നബി(ﷺ) അത് ഹൃദിസ്ഥമാക്കാന് വേണ്ടി ആവര്ത്തിച്ച് ഉരുവിടുക പതിവായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഉരുവിട്ട് പഠിച്ചില്ലെങ്കില് മറന്നുപോകുമോ എന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് ആശങ്കയായിരുന്നു. ഈ ആശങ്ക അസ്ഥാനത്താണെന്നും വിശുദ്ധ ഖുര്ആന് മുഴുവന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ്സില് സമാഹരിച്ചു നിര്ത്തുന്ന കാര്യം അല്ലാഹു തന്നെ ചെയ്യുന്നതാണെന്നും ഈ വചനങ്ങള് വ്യക്തമാക്കുന്നു.
فَاِذَا قَرَاْنٰهُ فَاتَّبِعْ قُرْاٰنَهٗ ۟ۚ
ثُمَّ اِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهٗ ۟ؕ
كَلَّا بَلْ تُحِبُّوْنَ الْعَاجِلَةَ ۟ۙ
وَتَذَرُوْنَ الْاٰخِرَةَ ۟ؕ
وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ نَّاضِرَةٌ ۟ۙ
اِلٰى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ۟ۚ
وَوُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ بَاسِرَةٌ ۟ۙ
تَظُنُّ اَنْ یُّفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ۟ؕ
كَلَّاۤ اِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ۟ۙ
وَقِیْلَ مَنْ ٚ— رَاقٍ ۟ۙ
وَّظَنَّ اَنَّهُ الْفِرَاقُ ۟ۙ
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ۟ۙ
5) മരണവെപ്രാളം കൊണ്ട് കണങ്കാലുകള് കൂടിപ്പിണയുന്ന അവസ്ഥയായിരിക്കാം ഇതുകൊണ്ടുദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടത്.
اِلٰى رَبِّكَ یَوْمَىِٕذِ ١لْمَسَاقُ ۟ؕ۠
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلّٰى ۟ۙ
وَلٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلّٰى ۟ۙ
ثُمَّ ذَهَبَ اِلٰۤی اَهْلِهٖ یَتَمَطّٰى ۟ؕ
اَوْلٰى لَكَ فَاَوْلٰى ۟ۙ
ثُمَّ اَوْلٰى لَكَ فَاَوْلٰى ۟ؕ
6) ശിക്ഷയുടെ സുനിശ്ചിതത്വം ഊന്നിപ്പറയാന് വേണ്ടിയാണ് നാലുപ്രാവശ്യം അതിനെപ്പറ്റി ആവര്ത്തിച്ചു പറഞ്ഞത്.
اَیَحْسَبُ الْاِنْسَانُ اَنْ یُّتْرَكَ سُدًی ۟ؕ
اَلَمْ یَكُ نُطْفَةً مِّنْ مَّنِیٍّ یُّمْنٰى ۟ۙ
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوّٰى ۟ۙ
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّكَرَ وَالْاُ ۟ؕ
اَلَیْسَ ذٰلِكَ بِقٰدِرٍ عَلٰۤی اَنْ یُّحْیِ الْمَوْتٰى ۟۠
