மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் இப்ராஹீம் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - பக்க எண் 255 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

ابراهیم

சூராவின் இலக்குகளில் சில:

إثبات قيام الرسل بالبيان والبلاغ، وتهديد المعرضين عن اتباعهم بالعذاب.

اثبات این که پیامبران به وظیفه ی خود در بیان و ابلاغ (رسالت) عمل کرده اند و تهدید كردن به عذاب، برای کسانی که از پیرویشان روی گردانده اند.

1 : 14

الٓرٰ ۫— كِتٰبٌ اَنْزَلْنٰهُ اِلَیْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمٰتِ اِلَی النُّوْرِ ۙ۬— بِاِذْنِ رَبِّهِمْ اِلٰی صِرَاطِ الْعَزِیْزِ الْحَمِیْدِ ۟ۙ

﴿الٓرۚ﴾ درباره ی حروف (مقطعه) مشابه با آن، در ابتدای سوره ی بقره توضیح داده شد. -ای پیامبر- اين قرآن كتابى است كه آن را براى تو نازل کرده ایم تا مردم را با خواست و اراده ی الهی از کفر، نادانی و گمراهی به سوی ایمان، علم و هدایت بیرون آوری، و آن ها را با یاری الهی به دین اسلام دعوت کنی که راه پروردگارِ قدرتمند است که هیچ کسى بر او چیره نمی شود، و در هر چیزی قابل ستايش است.

2 : 14

اللّٰهِ الَّذِیْ لَهٗ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَمَا فِی الْاَرْضِ ؕ— وَوَیْلٌ لِّلْكٰفِرِیْنَ مِنْ عَذَابٍ شَدِیْدِ ۟ۙ

الله که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است فقط از آنِ اوست، پس سزاوار است که به یگانگی و وحدانیت عبادت شود، و هیچ‌چیز از مخلوقاتش با او شریک گردانیده نشود، و به‌زودی کسانی را که کفر ورزیده‌اند عذابی سخت فراخواهد گرفت.

3 : 14

١لَّذِیْنَ یَسْتَحِبُّوْنَ الْحَیٰوةَ الدُّنْیَا عَلَی الْاٰخِرَةِ وَیَصُدُّوْنَ عَنْ سَبِیْلِ اللّٰهِ وَیَبْغُوْنَهَا عِوَجًا ؕ— اُولٰٓىِٕكَ فِیْ ضَلٰلٍۢ بَعِیْدٍ ۟

کسانی‌که کفر ورزیده‌اند زندگی دنیا و نعمت‌های نابود شدنی آن را بر آخرت و نعمت‌های جاویدانش ترجیح می‌دهند و مردم را از راه الله بازمی‌دارند، و برای راه الله تخریب و انحراف از حق و بازگشت از راستی می‌خواهند تا هیچ‌کس آن را نپیماید، و اینها که صفات مذکور را دارند در گمراهی دوری از حق و راستی قرار دارند.

4 : 14

وَمَاۤ اَرْسَلْنَا مِنْ رَّسُوْلٍ اِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهٖ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ ؕ— فَیُضِلُّ اللّٰهُ مَنْ یَّشَآءُ وَیَهْدِیْ مَنْ یَّشَآءُ ؕ— وَهُوَ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟

و رسولی را جز سخنگو به زبان قومش نفرستادیم؛ تا فهم آنچه را که از جانب الله آورده است برای‌شان آسان باشد، و هرگز او را برای اجبار آنها بر ایمان به الله نفرستاده‌ایم، زیرا الله هرکس را که بخواهد به عدالت خویش گمراه می‌سازد، و هرکس را بخواهد به فضل خویش به هدایت توفیق می‌دهد، و او تعالی ذات شکست ‌ناپذیری است که هیچ‌کس بر او چیره نمی‌شود، و در آفرینش و تدبیرش بسیار داناست.

5 : 14

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا مُوْسٰی بِاٰیٰتِنَاۤ اَنْ اَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمٰتِ اِلَی النُّوْرِ ۙ۬— وَذَكِّرْهُمْ بِاَیّٰىمِ اللّٰهِ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیٰتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُوْرٍ ۟

و به تحقیق موسی را فرستادیم و او را با آیات دلالت‌ کننده بر راستگویی‌اش تقویت کردیم، و به‌راستی‌که او فرستاده ‌شده‌ای از جانب پروردگارش است، و به او فرمان دادیم که قومش را از کفر و جهل به‌سوی ایمان و آگاهی بیرون آورد، و به او فرمان دادیم که ایام الله را که در آن‌ ایام به آنها نعمت بخشیده است به یادشان آورد، زیرا در این روزها دلالت‌های آشکاری بر توحید و بزرگی قدرت الله، و نعمت ‌بخشی او به مؤمنان وجود دارد، و شکیبایان بر طاعت الله که بر شکر نعمت‌ها و برکات او تعالی مداومت می‌کنند از اين امر بهره می‌برند.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• أن المقصد من إنزال القرآن هو الهداية بإخراج الناس من ظلمات الباطل إلى نور الحق.

هدف از نزول قرآن هدایت با بیرون بردن مردم از تاریکی‌های باطل به‌سوی نور حق است.

• إرسال الرسل يكون بلسان أقوامهم ولغتهم؛ لأنه أبلغ في الفهم عنهم، فيكون أدعى للقبول والامتثال.

فرستادن رسولان به زبان اقوام‌شان است؛ زیرا این امر در فهمیدن آنها مؤثرتر، و در نتیجه برای قبول و فرمان‌برداری بهتر است.

• وظيفة الرسل تتلخص في إرشاد الناس وقيادتهم للخروج من الظلمات إلى النور.

وظیفۀ رسولان علیهم السلام، در راهنمایی مردم و رهبری آنها برای خروج از تاریکی‌ها به‌سوی نور خلاصه می‌شود.