அல்குர்ஆன் மொழிபெயர்ப்பு - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாஷ்டோ மொழிபெயர்ப்பு
பக்க எண்:
99
:
20
كَذٰلِكَ نَقُصُّ عَلَیْكَ مِنْ اَنْۢبَآءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ— وَقَدْ اٰتَیْنٰكَ مِنْ لَّدُنَّا ذِكْرًا ۟ۖۚ
لکه څرنګه چې مونږ تا ته د موسی او فرعون قصه وکړه -ای پېغمبره- او قصه د قومونو د هغو دواړو همدارنګه مونږ بیانوو په تا باندې خبرونه او قصې د هغو پېغمبرانو او امتونو چې ستا څخه مخکې تیر شوي د دې لپاره چې دا ستا لپاره تسلي شي، او یقېنا مونږ درکړی تا ته زمونږ له طرفه قرآن کریم په دې سره پند اخلي هغه څوک چې پند یې پرې اخیستلی.
التفاسير:
100
:
20
مَنْ اَعْرَضَ عَنْهُ فَاِنَّهٗ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ وِزْرًا ۟ۙ
چا چې مخ واړوه لدې قرآن کریم څخه کوم چې په تا باندې نازل شوی او ایمان یې پرې رانه وړ، او په هغه څه یې عمل ونه کړ کوم چې په دې کې دي؛ نو دا به د قیامت په ورځ راځي په داسې حال کې چې باروونکی به وي ډیرې لویې ګناه لره، او د دردناک عذاب مستحق به وي.
التفاسير:
101
:
20
خٰلِدِیْنَ فِیْهِ ؕ— وَسَآءَ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ حِمْلًا ۟ۙ
وي به په دغه عذاب کې دهمېشه لپاره، او ډیر بد دی هغه پېټی چې دوی به یې باروي د قیامت په ورځ.
التفاسير:
102
:
20
یَّوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّوْرِ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِیْنَ یَوْمَىِٕذٍ زُرْقًا ۟
په هغې ورځ چې ملاېک به په شپېلۍ کې د بېرته راژوندي کولو لپاره دویم پوکی وکړي، او راټول به کړو مونږ کافران په دغه ورځ سترګې به ئې شنې وي د وجې د بدلېدلو د رنګونو او سترګو د دوی د اخرت د هغو ډیرو سختو حالاتو له وجې چې دوی ورسره مخامخ شوي.
التفاسير:
103
:
20
یَّتَخَافَتُوْنَ بَیْنَهُمْ اِنْ لَّبِثْتُمْ اِلَّا عَشْرًا ۟
دوی به په خپل منځ کې پټې پټې خبرې کوي چې: تاسې د مرګ نه وروسته په برزخ کې وخت نه وو تیر کړی مګر لس شپې.
التفاسير:
104
:
20
نَحْنُ اَعْلَمُ بِمَا یَقُوْلُوْنَ اِذْ یَقُوْلُ اَمْثَلُهُمْ طَرِیْقَةً اِنْ لَّبِثْتُمْ اِلَّا یَوْمًا ۟۠
مونږ ښه پوهېږو په هغو پټو خبرو چې دوی یې کوي، زمونږ څخه د هغوی هیڅ شی هم نشي پاتي کیدلی، کله چې ووایي د دوی عقلمند: تاسې وخت نه دی تیر کړی د مرګ نه وروسته (برزخ کې) مګر یوه ورځ، نه د دې نه زیات.
التفاسير:
105
:
20
وَیَسْـَٔلُوْنَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ یَنْسِفُهَا رَبِّیْ نَسْفًا ۟ۙ
او پوښتنه کوي دوی ستا څخه -ای پېغمبره- د غرونو په باره کې د قیامت په ورځ، نو ته ورته ووایه: غرونه چې دي وبه باسي دې لره رب زما د بیخ نه او بیا به ئې والوځوي، نو شي به په شان د هوا.
التفاسير:
106
:
20
فَیَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا ۟ۙ
نو پرې به ږدي ځمکه هغه چې دا غرونه یې بار کړي همواره چې هیڅ ابادي او بوټي به پرې نه وي.
التفاسير:
107
:
20
لَّا تَرٰی فِیْهَا عِوَجًا وَّلَاۤ اَمْتًا ۟ؕ
ته به نه وینې -ای دې ته کتوونکېه- په ځمکه کې د هغې د پوره برابروالي د وجې نه هیڅ کوږوالی او نه اوچتوالی او نه ټیټوالی.
التفاسير:
108
:
20
یَوْمَىِٕذٍ یَّتَّبِعُوْنَ الدَّاعِیَ لَا عِوَجَ لَهٗ ۚ— وَخَشَعَتِ الْاَصْوَاتُ لِلرَّحْمٰنِ فَلَا تَسْمَعُ اِلَّا هَمْسًا ۟
په دغه ورځ کې به خلک د بلونکي اواز پسې ورپسې وي د محشر طرف ته، دوی لره به هیڅ کوږوالی نه وي د هغه د تابعدارۍ نه، او ټول اوازونه به رحمان ذات ته چپ شي د هغه د هیبت د وجې، نو ته به په دغه ورځ کې نه اورې مګر په ورو اواز (د قدمونو کشار).
التفاسير:
109
:
20
یَوْمَىِٕذٍ لَّا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ اِلَّا مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَرَضِیَ لَهٗ قَوْلًا ۟
په دغه لویه ورځ کې به فاېده نه ورکوي سپارښتنه د هیچا مګر د هغه چا چې الله تعالی ورته اجازه ورکړي وي چې سپارش وکړي، او د هغه وینا په سپارش کې د الله تعالی خوښه شوي وي.
التفاسير:
110
:
20
یَعْلَمُ مَا بَیْنَ اَیْدِیْهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یُحِیْطُوْنَ بِهٖ عِلْمًا ۟
عالم دی الله پاک په هغه څه چې دا خلک به ورسره په راتلونکي کې مخامخ کيږي د قیامت د حالاتو نه، او عالم دی په هغه څه چې دوی پرېښودي په خپله دنېا کې، او نشي راګېرولی ټول بندګان د الله تعالی ذات او صفات په خپلو علمونو کې.
التفاسير:
111
:
20
وَعَنَتِ الْوُجُوْهُ لِلْحَیِّ الْقَیُّوْمِ ؕ— وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا ۟
او عاجزه او ذلېله شوي مخونه د ټولو بندګانو خاص همېشه ژوندي ذات ته چې نه مړ کېږي، برابروونکی دی د خپلو بندګانوو د ټولو چارو او یقېنا تاواني دی هغه څوک چې د ګناه پیټی یې بار کړی په ننویستلو د خپل ځان سره د هلاکت ځایونو ته.
التفاسير:
112
:
20
وَمَنْ یَّعْمَلْ مِنَ الصّٰلِحٰتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا یَخٰفُ ظُلْمًا وَّلَا هَضْمًا ۟
او څوک چې وکړي نیک عملونه پداسې حال کې چې دا ایمان لري په الله تعالی او د هغه په پېغمبرانو نو زر دی چې وبه ویني هغه خپله بدله پوره پوره، او نه به وېرېږي د ظلم نه داسې چې دې ته به په هغې ګناه سزا ورکړل شي چې دې نه ده کړې، او نه به د دې د نېک عمل د ثواب نه څه شی کم شي.
التفاسير:
113
:
20
وَكَذٰلِكَ اَنْزَلْنٰهُ قُرْاٰنًا عَرَبِیًّا وَّصَرَّفْنَا فِیْهِ مِنَ الْوَعِیْدِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُوْنَ اَوْ یُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا ۟
او لکه څرنګه چې مونږ نازل کړي دي د پخوانیو کیسې همدغه شان نازل کړی مونږ دا قرآن کریم په عربي ښکاره (فصېحه) ژبه او مونږ په دې کې بیان کړي مختلف قسمونه د ګواښونو او وېرې ورکولو نه؛ شاید چې دوی د الله تعالی څخه ووېرېږي، او یا به دا قرآن کرېم دوی لره پند جوړ کړي او عبرت به ترې واخلي.
التفاسير:
இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:
• القرآن العظيم كله تذكير ومواعظ للأمم والشعوب والأفراد، وشرف وفخر للإنسانية.
قرآن کریم ټول پند او نصېحتونه دي د ملتونو، ولسونو او افرادو لپاره او دا ویاړ او عزت دی د انسانیت لپاره.
• لا تنفع الشفاعة أحدًا إلا شفاعة من أذن له الرحمن، ورضي قوله في الشفاعة.
هیچا ته سپارش فاېده نه ورکوي مګر سپارش د هغه چا چې رحمان ذات ورته اجازه کړي وي، او په سپارش کې یې د هغه وینا خوښه کړي.
• القرآن مشتمل على أحسن ما يكون من الأحكام التي تشهد العقول والفطر بحسنها وكمالها.
قرآن کریم ټولو هغه غوره او ښایسته احکامو ته شامل دی چې عقلونه او فطرت یې په ښایستوالي او پوره والي ګواهي کوي.
• من آداب التعامل مع القرآن تلقيه بالقبول والتسليم والتعظيم، والاهتداء بنوره إلى الصراط المستقيم، والإقبال عليه بالتعلم والتعليم.
د قرآن کریم سره د تعامل له ادابو څخه دا دي چې قبلول یې په منلو، ورته غاړه اېښودلو او درناوي سره وشي، ، او تلل د هغه په رڼا باندې سمې لارې ته، او هغه ته مخه کول په یادولو او بل چا ته ښودلو سره.
• ندم المجرمين يوم القيامة حيث ضيعوا الأوقات الكثيرة، وقطعوها ساهين لاهين، معرضين عما ينفعهم، مقبلين على ما يضرهم.
مجرمان به د قیامت په ورځ لدې امله پښیمانه وي ځکه چې هغوی ډیر وختونه ضاېع کړي دي، او وختونه ې بې ځایه تیر کړي په بې پروايي او لوبو کې، مخ اړوونکي وو د هغه څه نه چې دوی ته ئې ګټه رسوله، راتلونکي وو هغه څه ته چې دوی ته یې ضرر رساوه.
