அல்குர்ஆன் மொழிபெயர்ப்பு - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாஷ்டோ மொழிபெயர்ப்பு
19
:
10
وَمَا كَانَ النَّاسُ اِلَّاۤ اُمَّةً وَّاحِدَةً فَاخْتَلَفُوْا ؕ— وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ فِیْمَا فِیْهِ یَخْتَلِفُوْنَ ۟
خلک يوازې يو مؤمن موحد امت وو، خو اختلاف يې وکړ؛ نو څوک ترې مؤمن پاتې شو، او چا کفر وکړ، که چېرې د الله دا پرېکړه نه وای تېره شوې چې هغه په دنيا کې د هغوی ترمنځ د هغه څه په اړه پرېکړه نه کوي چې اختلاف يې پکښې کړی دی، بلکې د هغوی ترمنځ به په هغو کې د قيامت په ورځ پرېکړه کوي، که دا نه وی، هرومرو به يې د هغوی ترمنځ د هغه څه په اړه په دنيا کې پرېکړه کړې وای چې اختلاف پکې کوي؛ نو په سمه لار روان به له لار ورکي بېل شوی وای.
التفاسير:
இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:
• عظم الافتراء على الله والكذب عليه وتحريف كلامه كما فعل اليهود بالتوراة.
پر الله د درواغ تړلو لوی والی، د هغه د خبرو بدلول لکه يهودو چې په تورات کې وکړل.
• النفع والضر بيد الله عز وجل وحده دون ما سواه.
ګټه او تاوان يوازې د الله په لاس کې دی له هغه پرته له بل چا سره نه دي.
• بطلان قول المشركين بأن آلهتهم تشفع لهم عند الله.
د مشرکانو د وينا بطلان چې د هغوی معبودان د الله په وړاندې د هغوی سپارښتنه کوي.
• اتباع الهوى والاختلاف على الدين هو سبب الفرقة.
د نفسي غوښتنو پيروي او په دين کې اختلاف کول د تفرقې لامل کيږي.
