அல்குர்ஆன் மொழிபெயர்ப்பு - மலையாள மொழிபெயர்ப்பு- அப்துல் ஹமீத் ஹைதர் மற்றும் கன்ஹி முஹம்மத்
145
:
6
قُلْ لَّاۤ اَجِدُ فِیْ مَاۤ اُوْحِیَ اِلَیَّ مُحَرَّمًا عَلٰی طَاعِمٍ یَّطْعَمُهٗۤ اِلَّاۤ اَنْ یَّكُوْنَ مَیْتَةً اَوْ دَمًا مَّسْفُوْحًا اَوْ لَحْمَ خِنْزِیْرٍ فَاِنَّهٗ رِجْسٌ اَوْ فِسْقًا اُهِلَّ لِغَیْرِ اللّٰهِ بِهٖ ۚ— فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَّلَا عَادٍ فَاِنَّ رَبَّكَ غَفُوْرٌ رَّحِیْمٌ ۟
(നബിയേ,) പറയുക: എനിക്ക് ബോധനം നല്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതില് ഒരു ഭക്ഷിക്കുന്നവന്ന് ഭക്ഷിക്കുവാന് പാടില്ലാത്തതായി യാതൊന്നും ഞാന് കാണുന്നില്ല; അത് ശവമോ, ഒഴുക്കപ്പെട്ട രക്തമോ, പന്നിമാംസമോ ആണെങ്കിലൊഴികെ. കാരണം അത് മ്ലേച്ഛമത്രെ. അല്ലെങ്കില് അല്ലാഹുവല്ലാത്തവരുടെ പേരില് (നേര്ച്ചയായി) പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടതിനാല് അധാര്മ്മികമായിത്തീര്ന്നിട്ടുള്ളതും ഒഴികെ. എന്നാല് വല്ലവനും (ഇവ ഭക്ഷിക്കാന്) നിര്ബന്ധിതനാകുന്ന പക്ഷം അവന് നിയമലംഘനം ആഗ്രഹിക്കാത്തവനും അതിരുവിട്ടുപോകാത്തവനുമാണെങ്കില് നിന്റെ നാഥന് തീര്ച്ചയായും ഏറെ പൊറുക്കുന്നവനും കരുണ ചൊരിയുന്നവനുമാകുന്നു.
التفاسير:
