அல்குர்ஆன் மொழிபெயர்ப்பு - குர்திய மொழிபெயர்ப்பு- சலாஹுத்தீன்.
பக்க எண்:
36
:
6
۞ إِنَّمَا يَسۡتَجِيبُ ٱلَّذِينَ يَسۡمَعُونَۘ وَٱلۡمَوۡتَىٰ يَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ ثُمَّ إِلَيۡهِ يُرۡجَعُونَ
[ إِنَّمَا يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ يَسْمَعُونَ ] تهنها ئهو كهسانه وهڵامت ئهدهنهوه كه ببیستن بهڵام بیستنێك كه سوودی بۆیان ههبێ [ وَالْمَوْتَى يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ ] وه مردووهكان خوای گهوره خۆی زیندوویان ئهكاتهوه، واته: ئهم كافرانه وهك مردوو وان چۆن مردوو هیچ نابیستێ وه له هیچ تێناگات ئهوانیش هیچ نابیستن و له هیچ تێناگهن، (ئهم ئایهته بهڵگهیه لهسهر ئهوهى كه مردوو قسهى زیندوو نابیستێت) [ ثُمَّ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ (٣٦) ] بهڵام پاشان له ڕۆژی قیامهت بۆ لای خوای گهوره ئهگهڕێنهوه.
التفاسير:
37
:
6
وَقَالُواْ لَوۡلَا نُزِّلَ عَلَيۡهِ ءَايَةٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰٓ أَن يُنَزِّلَ ءَايَةٗ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
[ وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ ] وه ئهڵێن: باشه بۆچی ئایهت و نیشانهیهك لهلایهن خوای گهورهوه دانابهزێ بۆ پێغهمبهری خوا- صلى الله عليه وسلم - وهك ئهوهی كه مهلائیكهت بهچاوی خۆمان ببینن [ قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَى أَنْ يُنَزِّلَ آيَةً ] ئهی محمد- صلى الله عليه وسلم - پێیان بفهرمه: خوای گهوره تواناو دهسهڵاتی ههیه كه ئایهت و نیشانهو موعجیزهیهك بۆ ئهوان دابهزێنێ و بهچاوی خۆتان بیبینن بهڵام ئهگهر دایبهزێنێت و ئیمان نههێنن ئهو كاته مۆڵهتتان نادات و یهكسهر سزاتان ئهدات وهكو ئوممهتانى تر [ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (٣٧) ] بهڵام زۆربهی زۆریان زانیارییان نیهو نازانن.
التفاسير:
38
:
6
وَمَا مِن دَآبَّةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا طَٰٓئِرٖ يَطِيرُ بِجَنَاحَيۡهِ إِلَّآ أُمَمٌ أَمۡثَالُكُمۚ مَّا فَرَّطۡنَا فِي ٱلۡكِتَٰبِ مِن شَيۡءٖۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ يُحۡشَرُونَ
[ وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ ] هیچ ئاژهڵێك نیه لهسهر ڕووی زهوی ئهوهی بهسهر ڕووی زهویدا بڕوات [ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ ] وه هیچ باڵندهیهك نیه كه به ههردوو باڵهكهی بفڕێت ئیلا ههموویان وهكو ئێوه نهتهوهن و زیكری خوای گهوره ئهكهن [ مَا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِنْ شَيْءٍ ] لهم كتابهدا كه قورئانی پیرۆزه، یاخود (لوح المحفوظ) ه ههموو شتێكمان تیادا باسكردووهو كهمتهرخهمیمان له هیچ شتێكدا نهكردووه كه باسی نهكهین و ههموو ڕووداوهكانی تیادا باس كراوه، یاخود كهسمان له بیر نهكردووه له رزق و رۆزیدان و بهڕێوهبردن و سهرپهرشتى كردن [ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ (٣٨) ] پاشان ههموو ئهم نهتهوانه بهمرۆڤ و باڵندهو گیانهوهران ههموویان ئهگهڕێنهوه بۆ لای خوای گهورهو لای خوای گهوره حهشر ئهكرێن، بهڵام ئاژهڵان له ڕۆژی قیامهت دوای ئهوهی تۆڵه له شاخدار ئهسهندرێ بۆ بێ شاخ له پاشاندا ئهبن بهخۆڵ.
التفاسير:
39
:
6
وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا صُمّٞ وَبُكۡمٞ فِي ٱلظُّلُمَٰتِۗ مَن يَشَإِ ٱللَّهُ يُضۡلِلۡهُ وَمَن يَشَأۡ يَجۡعَلۡهُ عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
[ وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا صُمٌّ وَبُكْمٌ فِي الظُّلُمَاتِ ] وه ئهو كهسانهی كه ئایهتهكانی ئێمهیان بهدرۆ زانیوه ئهوانه كهڕن هیچ شتێك نابیستن، وه لاڵن ناتوانن هیچ قسهیهك بكهن، وه له تاریكی كوفرو نهزانی و دوودڵیدان چۆن ئهمانه رێگاى راست دهدۆزنهوه [ مَنْ يَشَإِ اللَّهُ يُضْلِلْهُ ] ههر كهسێك خوای گهوره ویستی لێ بێت گومڕاى ئهكات به دادپهروهرى خۆى ئهوهی كه شایهنی هیدایهت نهبێ و ڕێگای هیدایهت نهگرێته بهرو بهدوای هیدایهتدا نهگهڕێ [ وَمَنْ يَشَأْ يَجْعَلْهُ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (٣٩) ] وه ههر كهسێكیش كه خوای گهوره ویستی لێ بێت ئهیخاته سهر ڕێگای ڕاست بهفهزڵی خۆی ئهوهی كه شایهنی هیدایهت بێت و بهدوای هیدایهتدا بگهڕێ.
التفاسير:
40
:
6
قُلۡ أَرَءَيۡتَكُمۡ إِنۡ أَتَىٰكُمۡ عَذَابُ ٱللَّهِ أَوۡ أَتَتۡكُمُ ٱلسَّاعَةُ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ تَدۡعُونَ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
[ قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ ] ئهی محمد- صلى الله عليه وسلم - پێیان بفهرمه: ههواڵم پێ بدهن ئهگهر سزای خوای گهورهتان بۆ بێت یاخود ئهگهر قیامهت بێت بهسهرتاندا [ أَغَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (٤٠) ] ئایا ئێوه له جگه له خوای گهوره دهپاڕێنهوه ئهگهر ڕاستگۆن لهوهی كه ئهڵێن: بتهكان سوودو زیانیان بهدهستهو وهك خوان بهگومانی خۆتان.
التفاسير:
41
:
6
بَلۡ إِيَّاهُ تَدۡعُونَ فَيَكۡشِفُ مَا تَدۡعُونَ إِلَيۡهِ إِن شَآءَ وَتَنسَوۡنَ مَا تُشۡرِكُونَ
[ بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ ] بهڵكو لهم حاڵهدا ئێوه بهوپهڕی ئیخلاصهوه له خوای گهوره ئهپاڕێنهوه چونكه دهزانن جگه له خواى گهوره كهس ناتوانێت سزاى خواى گهوره بگهڕێنێتهوه [ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِنْ شَاءَ ] وه ئهوهی كه ئێوه له خوای گهوره پاڕاونهتهوه خوای گهوره لهسهرتانی لائهبات له سزا ئهگهر ویستی لێ بێت [ وَتَنْسَوْنَ مَا تُشْرِكُونَ (٤١) ] وه ئهوانهی كه ئهتانكرد به شهریك بۆ خوای گهورهو له كاتی خۆشیدا لێیان ئهپاڕانهوه ههمووی لهبیر ئهكهن و پشتیان تێ ئهكهن لهبهر ئهوهی ئهزانن هیچ سوودێكی نیه.
التفاسير:
42
:
6
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰٓ أُمَمٖ مِّن قَبۡلِكَ فَأَخَذۡنَٰهُم بِٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمۡ يَتَضَرَّعُونَ
{سزای خوا بۆ تەوبە كردنو گەڕاندنەوەیە لە تاوان} [ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ ] وه ئهی محمد- صلى الله عليه وسلم - پێغهمبهرانمان بۆ ئوممهتانی پێش تۆش ناردووه ئهوانهى كه ئیمانیان نههێناوه تووشی فهقیری و نهخۆشی و بهڵاو موسیبهتمان كردوون له لاشهیاندا [ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ (٤٢) ] بهڵكو بگهڕێنهوه بۆ لای خوای گهورهو بهزهلیلی و ملكهچیهوه دوعا له خوای گهوره بكهن.
التفاسير:
43
:
6
فَلَوۡلَآ إِذۡ جَآءَهُم بَأۡسُنَا تَضَرَّعُواْ وَلَٰكِن قَسَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
[ فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا ] ئهبوایه كاتێك كه بهڵاو موسیبهتی ئێمهیان بۆ بهاتایه بهزهلیلی و ملكهچیهوه له خوای گهوره بپاڕانایهتهوه [ وَلَكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ ] بهڵام ئهوان دڵیان زیاتر ڕهق بوو [ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (٤٣) ] وه شهیتانیش كردهوه خراپهكانی بۆ ڕازاندنهوهو لهلایان جوانی كرد تا گومڕای كردن و له خشتهی بردن.
التفاسير:
44
:
6
فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِۦ فَتَحۡنَا عَلَيۡهِمۡ أَبۡوَٰبَ كُلِّ شَيۡءٍ حَتَّىٰٓ إِذَا فَرِحُواْ بِمَآ أُوتُوٓاْ أَخَذۡنَٰهُم بَغۡتَةٗ فَإِذَا هُم مُّبۡلِسُونَ
[ فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ ] كاتێك كه ئهوهی كه یادیان خرایهوه لهبیریان كرد وه پهندو ئامۆژگاریان وهرنهگرت لهو نهخۆشی و فهقیری و ههژاری و دهردو بهڵاو موسیبهتانه [ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ ] ئهو كاته دهرگای ههموو شتێكمان لێ كردنهوه له خێرو چاكه كه بۆ (ئیستیدراجه) چونكه شایهنی هیدایهت نین، وه ههر كهسێك تاوان بكات و خوا پێى ببهخشێت ئهوه (ئیستیدراجه) با ئاگادار بێت و زوو تهوبه بكات [ حَتَّى إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا ] تا لهخۆبایی بوون و دڵخۆش بوون بهو نازو نیعمهتهی كه خوای گهوره پێی بهخشیبوون وه تهكهبوریان كرد [ أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً ] لهناكاودا بردماننهوه [ فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ (٤٤) ] ئهو كاته ئهوان خهفهتبارو پهشیمان و بێئومێد ئهبن بهڵام هیچ سوودێكیان پێ ناگهیهنێ، خواى گهوره ئوممهتان سزا دهدات له كاتى خۆشى و نازو نیعمهتدا.
التفاسير:
