அல்குர்ஆன் மொழிபெயர்ப்பு - ஜார்ஜிய மொழிபெயர்ப்பு (பணிகள் நடைபெற்று கொண்டிருக்கிறது)
269
:
2
يُؤۡتِي ٱلۡحِكۡمَةَ مَن يَشَآءُۚ وَمَن يُؤۡتَ ٱلۡحِكۡمَةَ فَقَدۡ أُوتِيَ خَيۡرٗا كَثِيرٗاۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّآ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ
– სიბრძნეს ანიჭებს მას, ვისაც ინებებს, ხოლო ვისაც სიბრძნე ებოძა, უეჭველად, მას ბევრი სიკეთე მიეცა, თუმცა ამაზე სხვა არავინ დაფიქრდება, გარდა გონიერთა.
[1]ორიგინალი – „ალ-ფაჰშააუ“ (الفحشاء): ვთარგმნეთ, როგორც ავზნეობა. ქელბი ამბობს, რომ ყურანში ამ აიათის გარდა ყველგან, სადაც ეს სიტყვაა გამოყენებული, – მრუშობა იგულისხმება. იხ. თაფსირუ ბაღავი.
التفاسير:
