د معناګانو ژباړه سورت نساء - فارسي ژبې ته د المختصر في تفسیر القرآن الکریم ژباړه - د مخ نمبر 104 - د قرآن کریم دائرة المعارف

163 : 4

اِنَّاۤ اَوْحَیْنَاۤ اِلَیْكَ كَمَاۤ اَوْحَیْنَاۤ اِلٰی نُوْحٍ وَّالنَّبِیّٖنَ مِنْ بَعْدِهٖ ۚ— وَاَوْحَیْنَاۤ اِلٰۤی اِبْرٰهِیْمَ وَاِسْمٰعِیْلَ وَاِسْحٰقَ وَیَعْقُوْبَ وَالْاَسْبَاطِ وَعِیْسٰی وَاَیُّوْبَ وَیُوْنُسَ وَهٰرُوْنَ وَسُلَیْمٰنَ ۚ— وَاٰتَیْنَا دَاوٗدَ زَبُوْرًا ۟ۚ

-ای پیامبر- بی گمان همان گونه که به پیامبران پیش از تو وحی کردیم، به تو نیز وحی کردیم، پس تو پیامبری بدعت گرا (از پيامبران قبلى) نیستی، چرا که ما به نوح و پیامبرانی که پس از او آمدند، وحی کردیم، و به ابراهیم و دو پسرش: اسماعیل و اسحاق، و به یعقوب پسر اسحاق، و به اسباط (پیامبرانی از فرزندان یعقوب -علیه السلام- که در میان قبائل دوازده گانه ی بنی اسرائیل بودند) وحی کردیم، و به عیسی، ایوب، یونس، هارون و سلیمان وحی کردیم، و به داود کتابی به نام زبور، بخشيديم.

164 : 4

وَرُسُلًا قَدْ قَصَصْنٰهُمْ عَلَیْكَ مِنْ قَبْلُ وَرُسُلًا لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَیْكَ ؕ— وَكَلَّمَ اللّٰهُ مُوْسٰی تَكْلِیْمًا ۟ۚ

و پیامبرانی فرستادیم، که سرگذشت آن ها را در قرآن برایت بیان کردیم، و پیامبرانی فرستادیم که از روی حکمت، سرگذشت آنان را در قرآن برایت بیان نکردیم. الله متعال برای تکریم و بعثت موسی، به صورت حقیقی -و بدون واسطه- چنان که شایسته الله است، با موسی سخن گفت.

165 : 4

رُسُلًا مُّبَشِّرِیْنَ وَمُنْذِرِیْنَ لِئَلَّا یَكُوْنَ لِلنَّاسِ عَلَی اللّٰهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ؕ— وَكَانَ اللّٰهُ عَزِیْزًا حَكِیْمًا ۟

آنها را بشارت‌دهنده به پاداش گرامی برای کسانی‌که به الله ایمان آورند، و ترساننده برای کسانی‌که کفر ورزند از عذاب دردآور فرستادیم، تا پس از ارسال رسولان، حجتی برای مردم در برابر الله نباشد که به آن عذر آورند، و الله در فرمانروایی خویش شکست‌ناپذیر و در حکم خویش بسیار داناست.

166 : 4

لٰكِنِ اللّٰهُ یَشْهَدُ بِمَاۤ اَنْزَلَ اِلَیْكَ اَنْزَلَهٗ بِعِلْمِهٖ ۚ— وَالْمَلٰٓىِٕكَةُ یَشْهَدُوْنَ ؕ— وَكَفٰی بِاللّٰهِ شَهِیْدًا ۟ؕ

- ای رسول- اگر یهود به تو کفر می‌ورزند، همانا الله به صحت قرآن که بر تو فرو فرستاده است تو را تصدیق می‌کند. الله در قرآن (آن بخش از) علمش را که اراده کرده بندگان بر آن آگاهی یابند از جمله آنچه که بسیار دوست دارد و آنچه سبب رضایتش است یا آنچه نمی‌پسندد و آنچه از آن بیزار است را فرو فرستاده است. و با وجود گواهی الله، فرشته‌ها نیز به راستی آنچه آورده‌ای گواهی می‌دهند، کافی است که الله گواه باشد، زیرا گواهی او تعالی از گواهی دیگران بی‌نیاز می‌گرداند.

167 : 4

اِنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا وَصَدُّوْا عَنْ سَبِیْلِ اللّٰهِ قَدْ ضَلُّوْا ضَلٰلًا بَعِیْدًا ۟

قطعاً کسانی‌که به نبوت تو کفر ورزیدند، و مردم را از اسلام بازداشتند از حق بسیار دور گشته‌اند.

168 : 4

اِنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا وَظَلَمُوْا لَمْ یَكُنِ اللّٰهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِیَهْدِیَهُمْ طَرِیْقًا ۟ۙ

قطعاً کسانی‌که به الله و رسولش کفر ورزیدند، و با ماندن بر کفر بر خودشان ستم کردند، الله بر آن نیست که تا زمانی‌که بر کفر اصرار می‌ورزند آنها را ببخشد، و بر آن نیست که آنها را به راهی که از عذاب الله نجات می‌دهد راهنمایی کند.

169 : 4

اِلَّا طَرِیْقَ جَهَنَّمَ خٰلِدِیْنَ فِیْهَاۤ اَبَدًا ؕ— وَكَانَ ذٰلِكَ عَلَی اللّٰهِ یَسِیْرًا ۟

مگر راهی که به ورود به جهنم منجر می‌شود که برای همیشه در آن می‌مانند، و این کار برای الله آسان است، زیرا هیچ‌چیز نمی‌تواند او را ناتوان سازد.

170 : 4

یٰۤاَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَآءَكُمُ الرَّسُوْلُ بِالْحَقِّ مِنْ رَّبِّكُمْ فَاٰمِنُوْا خَیْرًا لَّكُمْ ؕ— وَاِنْ تَكْفُرُوْا فَاِنَّ لِلّٰهِ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ؕ— وَكَانَ اللّٰهُ عَلِیْمًا حَكِیْمًا ۟

ای مردم، محمد رسول الله صلی الله علیه وسلم هدایت و دین حق را از جانب الله متعال برای‌تان آورده است، پس به آنچه که آورده ایمان بیاورید که در دنیا و آخرت برای‌تان بهتر است، و اگر به الله کفر ورزید قطعاً الله از ایمان شما بی‌نیاز است، و کفر شما به او زیان نمی‌رساند، زیرا آنچه در آسمان‌ها، زمین و میان آن دو است، از آنِ او تعالی است، و الله می‌داند که چه کسی سزاوار هدایت است پس هدایت را برایش فراهم می‌سازد، و می‌داند چه کسی سزاوار هدایت نیست پس او را نسبت به هدایت کور می‌سازد، در اقوال و افعال و تشریع و تقدیرش بسیار داناست.

په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:

• إثبات النبوة والرسالة في شأن نوح وإبراهيم وغيرِهما مِن ذرياتهما ممن ذكرهم الله وممن لم يذكر أخبارهم لحكمة يعلمها سبحانه.

اثبات نبوت و رسالت در مورد نوح و ابراهیم و سایر پیامبران علیهم السلام از نسل آن دو ‌که الله آنها را نام برد و پیامبرانی که به‌سبب حکمتی که الله می‌داند اخبارشان بیان نشده است.

• إثبات صفة الكلام لله تعالى على وجه يليق بذاته وجلاله، فقد كلّم الله تعالى نبيه موسى عليه السلام.

اثبات صفت کلام الله متعال به گونه‌ای که شایستۀ ذات و جلال اوست، چنان‌که الله متعال با پیامبرش موسی علیه السلام سخن گفته است.

• تسلية النبي محمد عليه الصلاة والسلام ببيان أن الله تعالى يشهد على صدق دعواه في كونه نبيًّا، وكذلك تشهد الملائكة.

تسکین پیامبر محمد صلی الله علیه وسلم با بیان اینکه الله متعال بر راستی ادعای پیامبری او گواهی می‌دهد، و همچنین فرشتگان بر این امر گواهی می‌دهند.