د قرآن کریم د معناګانو ژباړه - فارسي ژبې ته د المختصر في تفسیر القرآن الکریم ژباړه
22
:
30
وَمِنْ اٰیٰتِهٖ خَلْقُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَاخْتِلَافُ اَلْسِنَتِكُمْ وَاَلْوَانِكُمْ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیٰتٍ لِّلْعٰلِمِیْنَ ۟
و از جمله نشانه‌های بزرگ و دلالت‌کنندۀ الله بر قدرت و یگانگی او تعالی: آفرینش آسمان‌ها و زمین، و اختلاف زبان‌های شما، و اختلاف رنگ‌های‌تان است، به‌راستی‌که در این موارد برهان‌ها و دلالت‌هایی برای اهل علم و بصیرت است.
التفاسير:
په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:
• إعمار العبد أوقاته بالصلاة والتسبيح علامة على حسن العاقبة.
این امر که بنده اوقاتش را با نماز و تسبیح آباد کند نشانه‌ای بر سرانجامِ نیک اوست.
• الاستدلال على البعث بتجدد الحياة، حيث يخلق الله الحي من الميت والميت من الحي.
استدلال به رستاخیز با تازه شدن زندگی، وقتی الله زنده را از مرده و مرده را از زنده می‌آفریند.
• آيات الله في الأنفس والآفاق لا يستفيد منها إلا من يُعمِل وسائل إدراكه الحسية والمعنوية التي أنعم الله بها عليه.
از آیات الله در بدن انسان و کرانه‌های هستی فایده نمی‌برد مگر کسی‌که وسایل ادراک حسی و معنوی خویش را که الله بر او ارزانی داشته است به کار گیرد.
