د قرآن کریم د معناګانو ژباړه - فارسي ژبې ته د المختصر في تفسیر القرآن الکریم ژباړه
20
:
30
وَمِنْ اٰیٰتِهٖۤ اَنْ خَلَقَكُمْ مِّنْ تُرَابٍ ثُمَّ اِذَاۤ اَنْتُمْ بَشَرٌ تَنْتَشِرُوْنَ ۟
و از آیات بزرگ و دالّ بر قدرت و یگانگی الله متعال این است که: اصل شما را -ای مردم- از خاک آفرید، آنگاه که پدرتان را از آن خلق کرد. سپس شما به گونه ای گشتید که با زاد و ولد، افزايش يافته و در مشرق و مغرب زمین منتشر شدید.
التفاسير:
په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:
• إعمار العبد أوقاته بالصلاة والتسبيح علامة على حسن العاقبة.
این امر که بنده اوقاتش را با نماز و تسبیح آباد کند نشانه‌ای بر سرانجامِ نیک اوست.
• الاستدلال على البعث بتجدد الحياة، حيث يخلق الله الحي من الميت والميت من الحي.
استدلال به رستاخیز با تازه شدن زندگی، وقتی الله زنده را از مرده و مرده را از زنده می‌آفریند.
• آيات الله في الأنفس والآفاق لا يستفيد منها إلا من يُعمِل وسائل إدراكه الحسية والمعنوية التي أنعم الله بها عليه.
از آیات الله در بدن انسان و کرانه‌های هستی فایده نمی‌برد مگر کسی‌که وسایل ادراک حسی و معنوی خویش را که الله بر او ارزانی داشته است به کار گیرد.
