د قرآن کریم د معناګانو ژباړه - فارسي ژبې ته د المختصر في تفسیر القرآن الکریم ژباړه
45
:
27
وَلَقَدْ اَرْسَلْنَاۤ اِلٰی ثَمُوْدَ اَخَاهُمْ صٰلِحًا اَنِ اعْبُدُوا اللّٰهَ فَاِذَا هُمْ فَرِیْقٰنِ یَخْتَصِمُوْنَ ۟
و به تحقیق که به‌سوی ثمود برادر نسبی‌شان صالح علیه السلام را فرستادیم که تنها الله را عبادت کنید، به‌ناگاه پس از دعوت او به آنها دو گروه شدند: گروه مؤمن، و دیگری کافر که با هم تنازع می‌کردند که کدام‌یک برحق است.
التفاسير:
په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:
• الاستغفار من المعاصي سبب لرحمة الله.
طلب آمرزش از گناهان یکی از اسباب رحمت الله است.
• التشاؤم بالأشخاص والأشياء ليس من صفات المؤمنين.
فال بد زدن به اشخاص و اشیا، صفت مؤمنان نیست.
• عاقبة التمالؤ على الشر والمكر بأهل الحق سيئة.
همکاری در شر و نیرنگ بر پیروان حق سرانجامِ بدی دارد.
• إعلان المنكر أقبح من الاستتار به.
آشکار کردن منکر از پوشاندن آن زشت‌تر است.
• الإنكار على أهل الفسوق والفجور واجب.
اعتراض بر فاسقان و فاجران واجب است.
